Wie is onaangepast?


Je hoort leraars en schooldirecties wel eens klagen dat ouders voor de opvoeding van hun kinderen steeds meer op de school rekenen en zich te weinig bekommeren om de vooruitgang die ze er maken. Maar er bestaat ook een tegengesteld verschijnsel. In vier op de tien gezinnen blijven ouders in deze examenperiode een of meer dagen thuis om erop toe te zien dat hun middelbare scholieren wel boven hun boeken zitten te zwoegen. Dat blijkt uit een onderzoek dat De Standaard liet uitvoeren bij 1.000 Vlaamse gezinnen.


Je ziet en hoort het ook in de werkomgeving. Collega's nemen vakantie op om hun kinderen bij te spijkeren, te controleren, of gewoon om ze wat te pamperen in deze moeilijke dagen. Voor een stuk gaat het om een kwaliteitsmoment, vooral bij hoger opgeleiden die zich nog goed herinneren hoe stressvol de examentijd vroeger was en hoe fijn het dan kon zijn dat er iemand bekommerd om je was, al was het maar door een kop soep te brengen.

Maar er speelt meer dan dat. Kennelijk hebben veel ouders het gevoel dat als ze geen kostbare vakantiedagen inzetten, discipline en doorzettingsvermogen niet vanzelf zullen verschijnen. De motivatie ontbreekt om te gaan zitten achter die boeken en het harde studeerwerk te doen tot-het-erin-zit. Enerzijds voelen de ouders aan dat het belangrijk is dat hun kinderen zelf leren hun tijd in te delen en verantwoordelijkheid op te nemen voor hun studieresultaten. Maar anderzijds vrezen ze dat hen dat niet lukt en dat ze in hun studietraject achterstand oplopen.

Ouders weten hoe belangrijk het is je tijd niet te verdoen op de schoolbanken. Er zijn natuurlijk verhalen zat over mensen die er in hun jonge jaren met de pet naar gooiden en het later toch gemaakt hebben. En de arbeidsmarkt heeft tegenwoordig een baan voor iedereen. Maar de betere banen vereisen toch nog steeds diploma's. En dus verplaatst de studiedruk zich van het hogere naar het middelbare onderwijs.

Jongelui blijken snel schoolmoe en kunnen zich vaak moeilijk langere tijd op hetzelfde concentreren. Anderzijds zijn ze, veel meer dan hun ouders, in staat om de vele wonderlijke mogelijkheden van gsm's, iPods en het internet bij te houden. Ze kunnen op al hun toestellen tegelijk communiceren zonder dat het hen moeite schijnt te kosten. Daarin zijn ze vaardiger dan degenen die hen bij hun examens moeten bijstaan.

Wie is er dan onaangepast: de student of het onderwijssysteem? Er loopt al een tijdje een levendige discussie onder onderwijsmensen of de gemiddelde basiskennis bij jongeren niet al te ver is weggezakt door alle onderwijsvernieuwingen van de jongste jaren. Een belangrijk aandachtspunt, ongetwijfeld. Maar niet het enige. Als tegelijk taalvaardigheid, autonoom denken en het vermogen om snel informatie te vinden zijn toegenomen, is de ondergang van het avondland nog niet noodzakelijk aanstaande.


DS, 16-06-2008 (Bart Sturtewagen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Slow food en een bord kersen


Dit stukje schrijf ik op een vrije dag, zo'n dag waarop ik thuisblijf omdat mijn zonen examens hebben. Ik moet het snel doen, want ik moet straks nog wat aardrijkskunde opvragen. Als u dit leest, ben ik alweer aan het werk en neemt mijn man het over voor een week. Hem wachten de neven- en onderschikking, de Franse vocabulaire en de Honderdjarige Oorlog. Ik heb mij op de landbouw in Mali en de biochemie van het menselijk lichaam toegelegd. Ondertussen aan de eettafel ook nog Latijn en Duits mogen aanhoren: een van mijn adolescenten laat graag af en toe eens horen wat hij allemaal in zijn hoofd heeft gepropt.


Stel nu nog dat ze nergens hulp bij nodig hebben (ik heb mij laten vertellen dat een op vijf scholieren het er moeiteloos en zonder enige hulp vanaf brengt, hier thuis is de verdeling fifty-fifty). Blijft dan nog de vraag of het gezellig is om na je examen thuis te komen, je eigen kostje op te warmen en dan pas om zes of zeven uur 's avonds je hart eens te kunnen uitstorten. Bovendien zijn de verleidingen van muziek, pc en strips thuis niet min. Dus zorg ik dat er 's middags een ouderwetse portie slow food op tafel staat, en jaag ik hen als een echte studiemeester op tijd naar hun studieplek. Ik loop daar ook wel eens binnen met wat zoetigheid of een bordje kersen, haal de sportbladzijden van de krant vanonder hun neus weg en zie erop toe dat ze bij de les blijven.

Eén jaar hebben ze de middagstudie op school uitgeprobeerd. Te veel kabaal en propjes die over en weer vlogen. Wat een leerkracht niet ontkende: de studie was er volgens haar voor hen die eigenlijk niet wilden studeren. Mijn man en ik, die allebei op West-Vlaamse studiebanken hebben gezeten, vonden dat maar een rare redenering. Maar nu nemen we dus vakantie op: zo integreren we ons in Vlaams-Brabant.

Ondertussen gaan privéstudiebegeleiders hier wel van deur tot deur, om wiskunde, Frans en fysica bij te werken. We zijn nog niet zo ver als in Nederland, waar een vriendin van mij haar zoon naar de particuliere en dus duurbetaalde huiswerkbegeleiding stuurt. Met meer dan 70 zitten ze daar, ook tijdens de examens. Om wat te doen? 'Gewoon, huiswerk maken, les leren', zegt C. (16). Als de school dat nu eens weer opnam?


DS, 16-06-2008 (Veerle Beel)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB