Het aantal dakloze kinderen in Gent is in een paar maanden sterk toegenomen. Ving Huize Triest-Gemeenschapshuis Tabor in 2006 107 kinderen jonger dan twaalf jaar op, dan waren dat er tussen september vorig jaar en gisteren al 299.

Het gaat vooral om kinderen van Romagezinnen uit Oost-Slowakije. De meeste families verblijven al zo'n vijf tot tien jaar in Gent en hopen er ooit, tegen beter weten in, als zelfstandige aan de slag te kunnen. Omdat werk vinden niet lukt en zelfstandigen niet op OCMW-steun kunnen rekenen, slagen de gezinnen er op den duur niet meer in de huishuur te betalen en belanden ze op straat.

Overdag proberen de dakloze gezinnen zich te verwarmen in stations en gangen van ziekenhuizen. 's Avonds staan ze rillend bij het centrum voor acute nachtopvang Huize Triest op de stoep. Vaak met zeer kleine kinderen. Soms zijn het nog baby's van amper twee weken oud.

Coördinator Werner Van de Weghe van Huize Triest wordt stilaan wanhopig. "We worden overspoeld langs alle kanten. Maandag hadden we zevenentwintig man voor zestien bedden. In de acute opvang mogen ze vier dagen blijven en dan een week niet. In Gent is er niets voorzien voor die doelgroep, dus moeten mensen onder bruggen en in parken slapen. Wij zijn radeloos."

Van de Weghe ziet dagelijks schrijnende gevallen. "Die kinderen zijn uitgehongerd en onderkoeld. Ze eten diepvriesbrood bevroren op. Een jongen is zelfs in onze siervijver gesprongen en heeft onze goudvis opgegeten. En twee weken geleden heb ik nog een kindje van straat geplukt, naakt en helemaal ondergeplast en -gekakt. Het is zo erg dat ik het je op een briefje geef dat er eerstdaags een kind doodgaat ergens in de straten van Gent."

Volgens gemeenteraadslid Elke Decruynaere (Groen!) moet de nachtopvang dringend uitgebreid worden. Schepen van Sociale Zaken Tom Balthazar (sp.a), die samen met burgemeester Daniël Termont (sp.a) ging kijken in Huize Triest, is daar niet voor. "De sector zegt zelf dat het niet zomaar zinvol is om meer bedden beschikbaar te stellen."
"Men zegt dat als je voor extra bedden zorgt, ze zo weer vol zijn. Maar dat is geen argument", reageert Decruynaere. "Het is logisch dat ze opgevuld worden. Dat bewijst dat er een nood is. We kunnen er niet akkoord mee gaan dat mensen de nacht op straat moeten doorbrengen. Zeker geen kinderen jonger dan twaalf."

Het stadsbestuur is wel van plan dit najaar een fonds voor armoedebestrijdingsorganisaties te openen. Daarvoor wordt 130.000 euro beschikbaar gesteld. "We negeren de signalen dus niet", zegt Balthazar, "maar dit is een Europees probleem. Dit gaat over mensen uit Slowakije, een land van de EU. Het kan niet zijn dat een stad als Gent de problemen van de slechte behandeling van Roma in Slowakije moet oplossen."


Van: www.demorgen.be 7 maart

Meteen reageer ik even op mijn eigen gepost artikel.

Ik kan er niet bij dat in een welvarend gebied als Vlaanderen zoveel daklozen zijn, en zeker geen dakloze kinderen. Ik vind het vreselijk om te weten dat, terwijl wij baden in de luxe, elke dag eten op ons bord krijgen, 's avonds in een lekker warm bed kunnen kruipen, kunnen verder studeren,..., er vlak in de buurt ook kinderen zijn die moeten knokken om te kunnen overleven.
Moeten wij het dan niet met wat minder doen? Met het geld dat dat opbrengt zou men voorzieningen voor de dakloze kinderen kunnen bouwen,...

Het is gewoonweg onvoorstelbaar dat in één van de welvarendste streken ter wereld nog daklozen zijn!! Als iedereen een duit in het zakje zou doen, zou er veel ellende kunnen opgelost worden. Men is altijd maar bezig over belastingaftrek,... maar wie wordt daar beter van? DE RIJKEN! Voor de armen wordt er in verhouding bijna niks gedaan, of eventueel een paar éénmalige populistische maatregelen om de gemoederen te bedaren.

Onze politici (en wijzelf) zouden ons moeten doodschamen!!!!!

Ik vind dit ook heel erg voor die kinderen en die mensen. Maar ik vind niet dat wij ons moeten schamen. Onze maatschappij is echter uitgegroeid tot ikke - ikke - ikke. En ik geef toe dat dat niet altijd even positief is maar wij werken toch eerlijk voor onze "luxe". Ons mama en onze papa gaan toch werken zodat ik in een lekker warm bad kan, lekker eten heb en zo meer.
De Roma's hopen al zo'n 5 à 10 jaar dat ze hier als zelfstandig aan de slag kunnen, maar ik begrijpt niet dat dat na zo'n lange periode niet lukt, niet naar andere oplossingen zoekt! Mijn visie is: Wie wil werken, kan werken. Dus ook de roma's.
En zoals Tom Balthazar zegt kunnen wij er niet veel aan doen dat Roma's slecht behandeld worden in Slowakije. Daar ben ik het volledig mee eens.
Ik ben misschien hard voor die mensen, maar ja, dat is mijn mening natuurlijk.

Gent kan toestroom Roma amper aan


„Toen ik hier vanochtend vroeg binnenkwam, lagen er vier daklozen in het portiek”, vertelt Werner van de Weghe. Ze konden gisteravond geen plaats meer krijgen in de nachtopvang van Huize Triest - Gemeenschapshuis Tabor in Gent. Hooguit twintig mensen kunnen er vier avonden per week terecht, en vol is vol.


Werner van de Weghe, coördinator van Huize Triest, heeft aan de bel getrokken omdat het opvanghuis de vraag niet meer aankan. Dat komt vooral door de Roma die door de stad zwerven. „Toen de grenzen opengingen, bijna vier jaar geleden, konden zij vanuit Slowakije gewoon door Europa reizen. Nu leven er in Gent vijftig tot zestig gezinnen die geen behoorlijk onderkomen hebben.”

De afgelopen maanden heeft Huize Triest al meer dan driehonderd Roma-kinderen onderdak geboden, in heel 2006 waren dat er 106. En veruit de meeste Roma komen niet eens in de nachtopvang terecht. „Ze leven in gekraakte huizen of bij familie, met meerdere gezinnen in een woning.” De omstandigheden zijn vaak erg slecht, aldus Van de Weghe. „Met Kerstmis heb ik kinderen horen huilen van de koude, de ijspegels hingen aan het plafond.”

De Roma kunnen moeilijk werk vinden omdat ze geen opleiding hebben en vaak geen papieren. Als zelfstandige aan de slag gaan, is te ingewikkeld en te duur. „Zo komen ze in moderne vormen van slavernij terecht: Ik heb een vrouw ontmoet die toiletjuffrouw was in een warenhuis. Ze moest zelf papier kopen en een groot deel van de opbrengst afstaan. Anderen brengen reclamefolders rond.”

Degenen die hun werk verliezen, komen op straat terecht. „Onlangs heb ik in een park een gezin met zes kinderen aangetroffen. Er was een meisje van negen bij, gekleed in een laken dat ze van het ziekenhuis gekregen had, een gehandicapte jongen en een meisje van zestien dat hoogzwanger was.” Dat gezin woonde enkele weken in Huize Triest, tot het in een asielcentrum terecht kwam. De meeste Roma proberen de asielprocedure te mijden, omdat ze toch geen kans maken en niet terug willen.

Toch is het moeilijk voorstelbaar dat in een keurige stad als Gent, in een van de rijkste regio’s van Europa, gezinnen in een park slapen. Welke ouder brengt zijn kinderen in die situatie? „Ik begrijp het wel”, zegt Van de Weghe. „Als ik een Roma was met kinderen, dan zou ik ook liever onder de brug in Gent leven dan in Slowakije. Het racisme daar is verschrikkelijk.”

Hij is in Slowakije geweest om de Roma te bezoeken, vaak familie van mensen die hij al kende. „Onze boodschap was: Kom niet naar Gent.”

Maar wie eenmaal in Gent is terecht gekomen, moet wel zo goed mogelijk opgevangen worden, vindt Van de Weghe. Hij toont een huis waar vijf gezinnen begeleid wonen, in eenvoudige omstandigheden. Ieder gezin heeft een eigen kamer, keuken en douche worden gedeeld. Zes kinderen van een Roma-familie die hier woont, vertrekken net naar school.

Huize Triest heeft meer steun nodig om de voorzieningen op peil te houden. En die steun lijkt er nu te komen, na Van de Weghes noodkreet: „De burgemeester is gekomen, voor het eerst in de twintig jaar dat we nu bestaan”. Hij heeft steun toegezegd, zodat een vaste kracht aangesteld kan worden voor de nachtopvang. Naast de coördinator is nu alleen Rudolf Nemet in dienst, die net het ontbijt verzorgt. Hij was zelf een van de eerste bewoners.

In de loop van de ochtend stromen de mensen binnen die tussen de middag komen eten, voor twee euro. „Maar wie het echt niet kan betalen, krijgt het gratis.” In de middag zijn er activiteiten, ’s avonds een maaltijd voor de bewoners en daarna gaat de nachtopvang open.

Huize Triest - Gemeenschapshuis Tabor is een initiatief van de Broeders van Liefde, een religieuze orde die ruim tweehonderd jaar geleden is opgericht door de Belg Petrus-Jozef Triest. „Het is dus geen triestig huis hier”, zegt Van de Weghe, zelf aangesloten bij de congregatie. „We willen juist dat het een blij huis is, we dragen hier zorg voor elkaar.”

Niet alleen in Gent bestaan er zorgen over de situatie van de Roma. In Brussel leven er circa 6000, volgens schattingen van het centrum voor integratie Foyer. Het grootste deel komt uit Roemenië, zegt medewerker Koen Geurts, die zich vooral met deze groep bezighoudt. In heel Vlaanderen en Brussel leven naar schatting 20.000 Roma.

In Brussel zijn de Roma, vaak in kleurige kleding, duidelijk aanwezig op straat. Ze proberen op verschillende manieren aan geld te komen: Vrouwen en kinderen doen dat door te bedelen, bloemen te verkopen of autoruiten te wassen voor het stoplicht. Mannen maken muziek of werken in de bouw. Degenen die al langer in het land zijn, zitten vaak in de oud-ijzerhandel. Kleine criminaliteit komt volgens Geurts vooral bij de jongeren wel voor.

De situatie in Brussel is anders dan in Gent, aldus Geurts. De Roemenen kennen elkaar en vinden meestal wel woonruimte, al is de kwaliteit daarvan soms erg slecht. Dakloze Roma zijn er in Brussel nauwelijks.


Trouw, 12-03-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vindt dit echt vreselijk dat er zoveel mensen en kinderen dakloos zijn. Vroeger dacht ik ook zoals Karen : wie wil werken , kan werken. Maar sinds vorig jaar heb ik hier een andere kijk op. Ik heb namelijk mijn eindwerk over armoede moeten doen en heb meerdere tehuizen voor daklozen bezocht. Sommige van hen wil echt wel werken maar krijgen gewoon de kans niet van onze maatschappij : ' ze zijn niet goed genoeg'.

Wij kunnen er inderdaad niets aan doen dat de Roma's zo slecht behandeld worden in Slowakije. Maar we kunnen misschien wel ons steentje bijdragen voor de daklozen in België.

Ondanks de rijkdom die we rondom ons zien zijn er toch nog veel mensen die in armoede leven. Deze armoede kan je volgens mij wel in gradaties verdelen.
Dakloos is wel veruit de ergste. Want het moet wel verschrikkelijk zijn, dat je elke dag moet denken 'waar zou ik vandaag kunnen slapen'. Dan voel ik mij toch wel een beetje beschaamd over de dingen waarover ik dub.

Er zullen natuurlijk mensen zijn die graag van de staat profiteren en te lui zijn om te werken. Maar ik ben er zeker van dat er veel meer mensen zijn die wel willen werken, maar gewoon zo erg in de 'miserie' zijn geraakt dat ze alles kwijt zijn. Mensen die gewoon geen huis meer hebben. En geen vaste verblijfplaats = geen werk. Als je het mij vraagt een heel domme regeling, want hoe kunnen deze mensen anders uit hun schulden geraken?