Hoezo zelfverdediging?


Israël moest maar eens ophouden zijn wandaden te vergoelijken als 'zelfverdediging', vinden Ludo De Brabander , Ludo De Witte en Nadia Fadil . De bombardementen op Gaza zijn al maanden gepland en maken deel uit van een bezettingsoorlog én van de nakende Israëlische verkiezingscampagne.


De Israëlische bombardementen op Gaza die sinds dit weekend plaatsvinden, richten een ware slachting aan en voeren het Palestijns-Israëlisch bezettingsconflict daarmee nog maar eens naar een nieuw bloedig dieptepunt. Op het ogenblik dat we dit schrijven zijn er al bijna 300 dodelijke slachtoffers gevallen en meer dan 600 gewonden, wat het tot een van de bloedigste dagen in het conflict maakt sinds 1967. Gesterkt door de lauwe internationale reacties en de steun van de VS laat de Israëlische regering weten dat dit offensief nog maar het begin is.

Wat Israël en vele commentatoren ook mogen beweren, de huidige bombardementen van Gaza zijn geen reactie op de raketaanvallen van Hamas, dat op 19 december een einde maakte aan het staakt-het-vuren. De Israëlische krant Haaretz (28 december) schrijft dat de minister van Defensie, Eduh Barak, het leger al zes maanden geleden beval zich op te maken voor de operatie, op een ogenblik dat de Israëlische regering onderhandelingen voor een staakt-het-vuren met Hamas had aangevat. Bovendien rechtvaardigt het argument dat Israël Hamas wil treffen op geen enkele wijze dat burgers tot doelwit worden gemaakt van strafmaatregelen en militaire operaties. In werkelijkheid wordt de hele bevolking van Gaza geraakt, niet Hamas. Waar het echt om draait, is het breken van het verzet tegen de bezetting en de uitbreiding van de kolonisatie op de Westelijke Jordaanoever en anderzijds de verkiezingen in Israël waar de regeringspartijen met een straffe militaire actie het verloren terrein op de extreemrechtse oppositie onder leiding van Benjamin Netanyahu proberen terug te winnen.

De Israëlische regering presenteert haar eigen wandaden stelselmatig als 'zelfverdediging'. Hierdoor slaagt Israël erin het beeld te scheppen dat het dit geweld niet heeft gewenst, maar noodgedwongen 'reageert' op het geweld van Hamas. Deze voorstelling van zaken - die ook door veel media wordt overgenomen - berust op een foutieve lezing van de feiten om minstens twee redenen.

Ten eerste gaat ze voorbij aan de voorgeschiedenis. Israël is niet het slachtoffer, maar de regisseur van dit drama. Als bezettingsmacht controleert Israël het luchtruim, grenzen, water en het komen en gaan van de Palestijnen in Gaza (en de Westelijke Jordaanoever). Sinds Gaza tot 'vijandig gebied' (hostile territory) werd uitgeroepen in september 2007, na de machtsovername door Hamas, blokkeert Israël elementaire basisvoorzieningen. De gevolgen zijn dramatisch. Er is aan alles een gebrek, aan voedsel, medicijnen en petroleum om de elektriciteitsgeneratoren draaiende te houden. Een hele bevolking wordt uitgehongerd. Een recente studie stelt dat 46 procent van de kinderen lijdt aan acute bloedarmoede. 'Het idee is om de Palestijnen aan een dieet te onderwerpen, maar niet om hen van honger te laten sterven', zei een adviseur van de Israëlische premier twee jaar geleden. Deze schandalige doelstelling is gerealiseerd. Volgens het Rode Kruis heeft 70procent van de bevolking last van een gebrek aan voedsel. Het gaat hier niet om een of andere natuurramp maar om een bewuste politiek van een staat die zich graag de enige democratie in het Midden-Oosten noemt. Richard Falk, de Speciale Rapporteur van de VN spreekt van een 'flagrante en massieve inbreuk op het internationaal humanitair recht.'

Er wordt voorts de valse indruk gewekt dat Gaza en Israël twee gelijkwaardige tegenstanders zijn. Israël beschikt over een van de best uitgeruste legers ter wereld, waartegen de Palestijnse milities geen partij vormen. Bij het inzetten van deze oorlogsmachine kijkt de Israëlische regering - wars van de humanitaire regels - niet op een mensenleven. De laatste grootscheepse aanval op Gaza, in Februari 2008, maakte om en bij de 112 doden, waaronder een aanzienlijk aantal vrouwen en kinderen. Hoewel elk slachtoffer er een teveel is, is het ook belangrijk eraan te herinneren dat het aantal dodelijke Palestijnse slachtoffers een veelvoud bedraagt van die aan Israëlische zijde. De website van de Middle East Policy Council leert ons dat er in 2008 29 Israëlische dodelijke slachtoffers vielen, tegenover 432 doden aan Palestijnse zijde. Aan Israëlische kant gaat het om een forse daling in vergelijking met 2002 toen er 422 doden vielen. Aan Palestijnse zijde blijft de tol buitengewoon hoog: van 1072 in 2002 naar 432 in 2008, de tientallen doden van de jongste dagen niet meegerekend. Deze cijfers houden bovendien geen rekening met de vele doden als gevolg van het embargo tegen Gaza.

Het moedwillig uithongeren en collectief straffen van een hele bevolking, in de hoop dat de bevolking zich tegen haar verkozen leiders keert, gebeurt onder de ogen van de internationale gemeenschap. Goed gedocumenteerde rapporten van de speciale rapporteur voor de Mensenrechten van de VN en mensenrechtenorganisaties worden zonder gevolg geklasseerd. De Speciale Rapporteur van de VN Richard Falk vroeg tevergeefs onmiddellijke actie tegen de 'voortdurende en grootschalige inbreuken op het fundamentele mensenrecht op leven'. Hij stelde dat de VN een dringende inspanning moeten leveren om een burgerbevolking te beschermen die 'collectief wordt bestraft door een beleid dat gelijkstaat aan misdaden tegen de menselijkheid'. Duidelijker kan het toch niet?

Toch hebben de VS en de EU al die tijd net het tegenovergestelde gedaan. De VS storten elk jaar 2,5 miljard dollar militaire steun door aan de Israëlische bezettingsmacht en hebben tal van militaire samenwerkingsakkoorden en projecten lopen. Washington heeft de Israëlische politiek tegen Gaza altijd gesteund en ook nu laat het weten zich achter deze gruwelijke militaire campagne te scharen. Ook de EU ziet geen graten in goede relaties met Israël. Meer nog. Op de jongste top begin december heeft de Europese Raad zelfs beslist de relaties met Israël 'op te waarderen', tegen een negatieve stemming van het Europese parlement in.

Met een dergelijk cynisch beleid zijn beide grootmachten goed op weg om het Internationaal recht het graf in te dragen. Ze verspelen dan ook elk gezag om anderen in dat verband nog de les te spellen, terwijl er nu juist nood is aan een internationale druk die een einde maakt aan het moorddadige optreden van het Israëlische leger en de onmenselijke blokkade van Gaza. Wij roepen dan ook op tot een krachtdadige veroordeling en de opschorting van alle handels- en diplomatieke akkoorden met Israël zolang de bezettingspolitiek aanhoudt.

Ludo De Brabander is stafmedewerker van vzw Vrede en lector aan de Arteveldehogeschool Gent, Ludo De Witte is publicist en Nadia Fadil is postdoctoraal onderzoekster aan de Europese Universiteit van Firenze en de KULeuven.

Deze tekst wordt onderschreven door een lijst academici, opiniemakers en kunstenaars, onder wie choreografe Anne Teresa De Keersmaeker en auteur Tom Lanoye.

Hier vindt u de volledige lijst:

De volledige lijst:
Dirk Adriaensens (Brussels Tribunal)
Miriyam Aouragh (postdoctoraal onderzoeker, Oxford University UK)
Ikram Aoulad Lahcen (actrice)
Jean-Jacques Amy (Emeritus Buitengewoon Hoogleraar aan de VUB)
Samira Ameziane
Karima Arektoute (salesmanager)
Karel Arnaut (antropoloog, UGent)
Herman Asselberghs (kunstenaar/docent)
Ahmed Azzouz (inspecteur Islam)
Ginette Bauwens (Filosofische kring Aurora Brussel)
Sarah Bracke (hoogleraar sociologie, KU Leuven)
Abdelhay Ben Abdellah
Mostafa Benkerroum (acteur/theatermaker)
Bilal Benyaich (politoloog)
Mohamed Benzakour (auteur, publicist)
Jean Brincmont (UCL-FYMA)
Christophe Callewaert (journalist, Indymedia)
Lucas Catherine (auteur)
Saddie Choua (filmmaakster)
Mohamed Chakkar (FMV)
Najib Chakouh (voorzitter Kifkif)
Bambi Ceuppens (antropologe, KMMA)
Dieter Cortvriendt (socioloog)
Bert Cornillie (Docent Taalkunde, K.U.Leuven)
Bert De Belder (INTAL)
Eric De Bruyn (SP.A-Rood)
Lieven De Cauter (Cultuurfilosoof RITS/Leuven)
Marc De Kesel (Lector filosofie Arteveldehogeschool Gent, senior onderzoeker Radboud Universiteit Nijmegen)
Anne Teresa De Keersmaeker (choreografe)
Herman De Ley (emeritus professor, UGent)
Marc De Meyere (huisarts, prof. em. UGent)
Ignaas Devisch (hoogleraar filosofie, UGent)
Ida Dequeecker (VOK)
Karel Dobbelaere (emeritus professor, KULeuven)
Mostafa Einauan (VRT-redacteur)
Hicham El Mzairh (liberaal politicus)
Abderrazak El Omari (Divers en Actief)
Soumia El Majdoub (diversity consultant)
Said El Majdoub
Mohamed El Omari (jurist)
Fouad Gandoul (voorzitter ACW Genk)
Eric Goeman (voorzitter Attac Vlaanderen en Democratie 2000)
Jan Goossens (artistiek leider, KVS)
Fahrad Golyardi (Eutopia)
Delphine Hesters (doctoraal onderzoekster, KULeuven)
Jos Hennes (uitgever, EPO)
Maryam H’madoun (BOEH!)
Simon Horsten (oud-hoofdredacteur Veto)
Dirk Jacobs (hoogleraar sociologie, ULB)
Peyman Jafari (onderzoeker Universiteit Leiden, bestuur Internationale Socialisten)
Halima Labsir (AEL)
Rudi Laermans (gewoon hoogleraar sociologie, KULeuven)
Abderrahim Lahlali (advocaat)
Geert Lambert (Voorzitter Vl.Pro)
Rachida Lamrabet (auteur)
Tom Lanoye (auteur)
Frie Leysen (director Theater der Welt, Essen/Mulheim 2010)
Matthias Lievens (HUBrussel)
Yasmine Mahboub (leerkracht Frans, KA Antwerpen)
Albert Martens (em. hoogleraar Sociologie, KU Leuven)
Ico Maly (Kifkif)
Hajo G. Meyer (publicist)
An Muylaert (Intal/ Recht op terugkeer-Droit au retour)
Dany Neudt (coordinator Kifkif)
Shervin Nekuee (Eutopia)
Alain Platel (regisseur Les Ballets C. de la B.)
Mohamed Ridouani (schepen Leuven)
Jan Roegiers (Vlaams Volksvertegenwoordiger, ex-Vl.Pro)
Frank Roels (arts, emeritus hoogleraar, UGent)
Nadine Rosa Rosso (leerkracht, Rassembler les Resistances)
Olivia Rutazibwa (UGent)
Jad Salhab (architect)
Ali Salmi (schepen Mechelen, Onafhankelijk)
Johan Sanctorum (filosoof-auteur)
Kris Smet (ex-VRT-journaliste)
Erik Swyngedouw (professor Geography, Manchester University)
Birsen Taspinar (psychologe)
Marleen Temmerman (sentator SP.A)
Frank Theys (filmmaker)
Katrien Theunis (architect)
Werner Trio (journalist Klara)
Pieter Van Bogaert (Square vzw)
Gie van den Berghe (ethicus en historicus, gastprofessor Ugent)
Stijn Van de Perre (lector ArteveldeHogeschool)
Elke Van de Perre (WTM)
Michel Vanhoorne (coördinator van LEF)
Annuschka Vandewalle (FOS-Socialistische Solidariteit)
Sonja Vanwichelen (socioloog, Yale University)
Frank Vercruyssen (acteur, Stan toneelgezelschap)
Eva Vergaelen (auteur)
Luk Vervaet (IUFP)
Fabienne Verstraeten (directrice Les Halles, Schaarbeek)
Remi Verwimp (coördinator Werkplaats voor Theologie en Maatschappij)
Koen Vlassenroot (docent, Ugent)
Liliane Voyé (emeritus professor, UCL)
Dominique Willaert (Victoria Deluxe vzw)


DS, 31-12-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB