Gedragsstoornissen bij jongeren en kinderen houden vooral verband met de leefomstandigheden. Vooral in het gezins- en schoolmilieu komen stoornissen tot uiting. Ook namen deze problemen de laatste tien tot twintig jaar toe.

Gedragsstoornissen worden omschreven als een "zich herhalend en aanhoudend gedragspatroon waarbij de grondrechten van anderen of belangrijke bij leeftijd horende sociale normen of regels worden overtreden." Bij de oorzaak van de stoornissen spelen genetisch- biologische en vooral sociale en omgevingsfactoren een rol. Vaak gaat het om een combinatie van beide.

Ernstiger
In België hebben gemiddeld 2 tot 9 procent van de jongeren tussen 0 en 18 jaar te kampen met gedragsstoornissen. Volgens experts heeft het probleem altijd bestaan, maar is het de afgelopen 10 tot 20 jaar wel ernstiger geworden, mede door de veranderende gezinssamenstellingen. Er wordt dan ook op verschillende niveaus de nadruk gelegd op het ondersteunen van de ouders in de opvoeding. Onder andere positieve communicatie, structuur brengen en aandacht geven spelen een belangrijke rol. Straffen is nodig van tijd tot tijd, maar goed gedrag belonen is des te belangrijker, zo luidt het.

School
Ook voor de school is een belangrijke rol weggelegd. Het is belangrijk dat een probleem vroegtijdig wordt opgemerkt door ouders en leerkrachten, en dat de toegang tot eerstelijnraadgevers (pedagogen, opvoedingswinkels, huisarts) laagdrempelig is. Voorts moet er gestreefd worden naar een blijvende positieve houding ten opzichte van elke leerling, en moeten sancties proportioneel en eerder herstellend dan bestraffend zijn. Dat blijkt uit het vandaag voorgestelde rapport 'Kinderen en Jongeren: Gedragsstoornissen in context' van de Hoge Gezondheidsraad.

http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Bi...nemen-toe.dhtml, gevonden op vrijdag 28/10/11

Commentaar:
Dat het probleemgedrag bij jongeren toeneemt, verbaast mij niet. In onze maatschappij zijn scheidingen, nieuw samengestelde gezinnen, andere culturen met andere gewoontes heel gewoon geworden. Ouders zijn in vele gevallen ook gewoon de weg kwijt in de "nieuwe" normen van de hedendaagse cultuur waarin schijnbaar vooral anderen meer mogen en kunnen. Dikwijls worden dan dingen toegestaan uit schuldgevoel. Ouders die beiden voltijds uit werken gaan, hebben nog een extra schuldgevoel omdat ze hun kinderen te weinig zien of te weinig aandacht kunnen geven wegens tijdsgebrek en "kopen" affectie voor hun kinderen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het in elk gezin foutloopt. Er zijn ook vele goede voorbeelden. Het tijdsgebrek van de ouders is dikwijls ook te wijten hun eigen vrijetijdsbesteding: ze moeten ook zelf van hun vrije tijd kunnen genieten, alleen of met hun parter en heel vaak zonder hun kinderen. Gevolg: weer minder tijd en aandacht voor de kinderen. Maar dankzij het dubbel inkomen kunnen ze wel alles kopen om hun kinderen "erbij te laten horen", hun probleemgedrag wegens gebrek aan regels, grenzen en aandacht zien ze vaak niet eens. En als het op jonge leeftijd al fout gaat, is het in vele gevallen een vicieuze cirkel. Het gedrag verbetert niet als ze naar het secundair gaan, het verergert vaak nog omdat er nog minder regels en grenzen gesteld worden. De invloed van televisie en spelletjes allerhande is ook niet al te best. De nieuwe games en series bulken van het geweld en het lijkt alsof de hoofdpersonages onsterfelijk zijn. Jammer genoeg nemen jongeren vaak dergelijk (fictief) gedrag over. Op school kunnen leerkrachten best problemen opmerken, maar ze kunnen slechts iets ondernemen als ook de ouders het probleemgedrag van hun oogappel willen inzien en ook effectief actie willen ondernemen. En daar wringt jammer genoeg vaak het schoentje. Iets wat niet genoeg mensen weten en doen: met goed gedrag belonen, komt men veel verder dan met foutief gedrag bestraffen. Gelukkig zijn jongeren met gedragsproblemen (nog) in de minderheid!