Open brief aan de adoptieambtenaar

zaterdag 21 mei 2011
We willen minder kandidaat-adoptieouders, zegt de Vlaams overheid, nu blijkt dat de procedure tot tien jaar duurt. De ouders reageren.

Geachte mevrouw Chamon,

Acht tot tien jaar wachten. Dat is heel lang. Bij uw aantreden in 2007 liet u optekenen dat (kandidaat-)adoptieouders veeleisend en lastig zijn. Daarmee was de toon gezet. Nochtans is het tegendeel waar, de meesten zijn braaf en volgzaam. Misschien verandert dat ooit. Als er geen kandidaten meer zijn, bent u van al die lastpakken verlost.

Om de lange wachttijden te verhelpen lazen we dat u de instroom van kandidaat-adoptieouders wil beperken. Maar hoe? Door alleen nog kandidaten met perfecte maten of met zwart haar toe te laten? Door alleen nog mensen met een universitair diploma te laten starten? Dat lijkt ons al te arbitrair. U neemt zich voor alleen nog kandidaten toe te laten van wie het zeker is dat ze aan het einde van de rit kunnen adopteren. Wat een kringredenering. Hoe gaat u dat doen? Kan u daar concreet over zijn?

Zoals altijd laat de communicatie van de Vlaamse Centrale Autoriteit (VCA) te wensen over. Altijd blijft men vaag, als het ware in het verborgene. Altijd is er een dubbele agenda. Wij denken te weten wat het finale doel is: ervoor instaan dat er niet meer uit het buitenland geadopteerd wordt door Vlamingen of door mensen die in Vlaanderen wonen. Als dat het beleid is, zeg dat dan gewoon. Dan weet iedereen waar hij aan toe is.

De vraag is natuurlijk wat al die mensen die werkzaam zijn in de adoptiesector nog gaan doen. Oeverloos vergaderen (een wezenlijk kenmerk van de sector), samenzitten, visieteksten, jaarverslagen, Staten-Generaal, allemaal buitengewoon interessant. Maar niet met ons overheidsgeld als het tot niets leidt. Het beleid van de VCA faalt.

Willen wij dat massaal kinderen uit derdewereldlanden naar hier komen, zonder controle of toezicht? Vanzelfsprekend niet. Hebben kandidaten recht op een kind? Driewerf nee, maar ze hebben wel recht op een objectieve, transparante procedure en een faire behandeling.

Het is goed dat meer kinderen in hun landen van herkomst kunnen opgevangen worden. Uiteraard. Maar dat is niet meer dan een deel van de waarheid. Er zijn nog altijd landen, zowel in Afrika en Azië als in Europa waar de overheden vragende partij zijn om een aantal kinderen - die men zelf niet kan opvangen - naar het buitenland te laten gaan voor adoptie. Landen waar ouders gezocht worden voor een kansloos kind.

Waarom maakt men geen werk van die kanalen? Waarom moet zo'n (kanaal)onderzoek vele maanden, soms jaren duren? Waarom worden valabele of bestaande kanalen bij het groot huisvuil gezet? Maak akkoorden met die landen, dat moet toch kunnen? En communiceer alstublieft duidelijk waar u met uw beleid naartoe wil.

Je kunt je afvragen waarom zelfverklaarde deskundigen, die in se tegen adoptie zijn, de dienst uitmaken in de Vlaamse adoptiewereld. Af en toe voor de spiegel gaan staan kan geen kwaad.

Is ondertekend door een vijftigtal (kandidaat-)adoptieouders.

Bron : De Standaard
__________________________________________________ _________


Zelf weet ik niets af van de hele procedure die doorlopen moet worden als je een kind wil adopteren. Maar 8 jaar wachten!? Dat is wel overdreven lang wachten! Hoe lang in die 8 jaar is het wachten op enkel een administratieve beslissing? Ik vind het eigenlijk schrijnend dat de adoptieouders zo lang moeten wachten. Hetgeen zij willen doen, is toch een van de mooiste dingen die je kan doen? Een kind een beter leven willen geven, en zich daar de rest van hun leven voor inzetten!
En waarom moeten adoptieouders zoveel geld betalen? Gaat dit geld dan naar de biologische ouders, de lokale overheid of de Vlaamse overheid? Het verbaast me dan ook niet dat er mensen zijn die dan het illegale circuit gaan opzoeken.
We hebben duidelijk nood aan een transparant beleid net zoals de adoptieouders vragen in hun open brief.

Zolang er geen regering is kan het beleid ook niet zo gemakkelijk veranderen.
Ze hebben de steun van de regering nodig om zoiets te veranderen.
In die 8 tot 10 jaar tijd dat men moet wachten kan er super veel gebeuren Mensen lopen er de hele tijd mee rond en kunnen het niet van zich afzetten. Er komt heel wat stress bij kijken, dit is niet goed voor zowel de adoptieouders als voor het kind.
Deze mensen willen de wereld beter maken en mooier. Het is in dit land makkelijker om iets slecht te doen dan iets goed!

Ik denk niet dat het probleem ligt bij onze "regering". Ik heb zelf een adoptiezus en weet dus wel een beetje hoe de procedure in zijn werk gaat. Mijn ouders wilden tot voor kort zelf nog een kind adopteren, maar door de lange wachttijden hebben ze dat plan van de baan geschoven. Mijn ouders hebben ook geïnformeerd naar de oorzaken van die lange wachttijden en eentje daarvan is: het beleid in de landen vanwaar de adoptiekinderen komen. Wij wilden bijvoorbeeld nog een kind uit Ethiopië, maar daar heeft men nu bepaald dat er nog maar een maximaal aantal kinderen geadopteerd mag worden per land. Dit is dus een van de redenen waarom de wachttijden zo lang zijn, al snap ik niet waarom die landen zulke regels invoeren. Ik dacht dat er genoeg kindjes waren zonder ouders?

Nog iets wat Marijke zei waarop ik wil reageren: "mensen willen de wereld beter maken". Ik denk niet dat je als adoptieouder deze ingesteldheid mag hebben. Toen mijn ouders de procedure om te adopteren doorliepen, vroegen ze hen waarom ze wilden adopteren. Als je dan als antwoord zou geven: "om die kindjes te helpen", dan zal je niet in aanmerking komen om een kind te adopteren. Een kind adopteren doe je, omdat je zelf een kind wild. Als dat niet de reden is, dan help je die kinderen er niet mee, want opgroeien in de eigen omgeving is nog steeds beter.

De adoptieambtenaar antwoordt

Acht tot tien jaar wachten op een adoptiekind is te lang, de procedure onlogisch en de communicatie van de adoptieautoriteit slecht, schreven vijftig kandidaat-ouders in een kwade brief aan DORINE CHAMON. Ze geeft hen deels gelijk.

Geachte adoptieouders en kandidaat-adoptieouders. Jullie open brief aan mij (DS 21 mei) laat mij natuurlijk niet onbewogen.

Het doet mij deugd te merken dat we het, ondanks de eerste indruk van het tegenovergestelde, over de essentie eens zijn.

We gaan inderdaad geen kinderen uit derdewereldlanden halen zonder controle of toezicht. Kandidaten hebben geen recht op een kind maar inderdaad wel recht op een objectieve transparante procedure en een faire behandeling.

Vorig jaar hebben we de Staten-Generaal interlandelijke adoptie, die werd opgestart op initiatief van minister Jo Vandeurzen, afgerond. Ook de geadopteerden en adoptieouders waren daar vertegenwoordigd. Iedereen, zonder uitzonderingen, heeft daar gepleit voor een objectieve, transparante procedure en een faire behandeling van de (kandidaat-)adoptieouders. Het is ook daar dat iedereen, zonder uitzondering, de noodzaak aan een instroombeheer heeft voorop gesteld. Reden hiervoor was dat we ervoor moeten zorgen dat als mensen emotioneel en financieel investeren in een adoptieproject, er een redelijke kans moet zijn dat zij binnen de geldigheidsperiode van hun geschiktheidsvonnis het langverwachte kind in hun armen kunnen sluiten. Op dit moment is dat niet zo.

Kinderroof

U hebt gelijk als u stelt dat op vele plaatsen in de wereld kinderen zijn voor wie een Vlaams adoptiegezin een zegen zou zijn. Feit is echter dat sommige landen een wetgeving hebben die niet strookt noch met de Belgische adoptiewetgeving, noch met de principes uit het Haags Adoptieverdrag en waarmee geen adoptiesamenwerking kan worden uitgebouwd. Ik ben ervan overtuigd dat niemand een kind wil adopteren, wanneer er in de herkomstlanden geen structuren zijn die garant kunnen staan voor de adoptabiliteit van een kind, geen instanties die verhinderen dat kinderen onder valse voorwendsels van hun ouders worden gescheiden of met valse documenten voorgesteld voor interlandelijke adoptie. Net daarom is het zo moeilijk om nieuwe adoptiekanalen te openen. Dat komt dus niet doordat in Vlaanderen het plan zou bestaan om interlandelijke adoptie af te bouwen of omdat wij interlandelijke adoptie niet genegen zouden zijn.

Laten we tot slot afspreken dat wij als adoptie-autoriteit ons best zullen doen om nog beter en duidelijker te communiceren. U kunt daarvoor op mij rekenen.

DORINE CHAMON
Wie? Vlaams adoptieambtenaar.
Wat? Adoptieouders en kandidaat-adoptieouders hebben recht op hun gevoelens en hun mening, maar moeten niet doen alsof het Vlaamse adoptiebeleid geen rekening met hen houdt.
Waarom? De ouders zijn betrokken bij de totstandkoming van dat beleid.

Bron: De Standaard
__________________________________________________ ______________
De adoptieambtenaar geeft toe deels toe dat er problemen zijn. Ze zegt dat ze er werk van zal maken en dat we op haar kunnen rekenen.
Het is al een positief teken dat ze reageert op de brief en deels toegeeft. Nu moet ze enkel haar woorden nog om zetten daden.