Medische wachtposten functioneren ondermaats
Een op tien oproepen naar huisartsenwachtpost fout ingeschat
vrijdag 01 maart 2013, 03u00Auteur: Van onze redactrice Maxie Eckert


De onthaalmedewerkers van de huisartsenwachtpost onderschatten het vaakst kortademigheid en pijn in de borst. Banale problemen, maar ze kunnen wel op een hartinfarct of bloedklonter in de longen wijzen.

BRUSSEL - De toestand van patiënten die mogelijk met een hartfalen kampen, wordt door de onthaalmedewerker van een wachtpost regelmatig onderschat. ‘Dat kan zware gevolgen hebben voor de patiënt.'
Wie tijdens het weekend naar een huisartsenwachtpost belt, krijgt een onthaalmedewerker aan de lijn. Die noteert naam en adres, en doorgaans ook de klachten van de patiënt. De ernst van één op de tien oproepen die binnenkomen, wordt daarbij onderschat door de onthaalmedewerker.

Het vaakst onderschatten ze de klachten die op banale problemen kunnen wijzen, maar evengoed op een hartinfarct of een bloedklonter in de long: kortademigheid (in 28 procent van de gevallen onderschat) en pijn aan de borst (in 23 procent van de gevallen). Dat blijkt uit onderzoek van de Universteit Antwerpen bij de huisartsenwachtpost van Brugge.

Belangrijk voor huisbezoek

‘Gedurende één jaar vroegen we aan de vijf secretaresses van de Brugse wachtpost om op te tekenen hoe urgent ze de klachten inschatten van de patiënten die ze aan de lijn kregen', zegt Jonathan Van Bergen, huisarts in opleiding en als onderzoeker verbonden aan de vakgroep eerstelijnsgeneeskunde van de UA. ‘Elke patiënt kreeg een label, van “levensbedreigende toestand” tot “kan wachten tot na de wachtdienst”. Die labels hebben we vergeleken met hoe de huisarts de patiënt na zijn onderzoek beoordeelde.'

‘In 72 van de 5.500 gevallen gaven de artsen aan dat de toestand van de patiënt levensbedreigend of spoedeisend was. Maar geen van die dringende 72 gevallen hebben de secretaresses herkend. De oproepen konden volgens hen enkele uren wachten of zouden binnen routine-oproepen vallen.'

De secretaresse neemt nooit zelf een beslissing over de patiënt. Toch is Philip Vandevelde, coördinator van de Brugse wachtpost, gealarmeerd door de resultaten. ‘De secretaresse van de wachtpost komt als eerste in contact met de patiënt, en we moeten afgaan op de informatie die we van haar krijgen', zegt Vandevelde. ‘Op basis daarvan beslissen we bij welke patiënt we het eerst op huisbezoek gaan. En soms ook dat we meteen ook een ambulance bellen. Een verkeerde inschatting kan dus zware gevolgen hebben.'

‘Ik denk bijvoorbeeld aan een patient die belt omdat hij heeft overgegeven en een druk op de borst voelt. Als de secretaresse dan met de beste bedoeling doorgeeft dat de patiënt maagklachten heeft, missen we mogelijk het hartinfarct. Want veel leken weten niet dat je bij een hartinfarct ook misselijk kan zijn.'

Nederlands voorbeeld

Onderzoeker Van Bergen relativeert het risico voor patiënten. ‘In de wachtpost in Antwerpen hebben we met onze secretaresses de afspraak dat ze bij de minste twijfel de patiënt direct doorschakelen. Maar dat neemt niet weg dat de beoordeling beter kan.'

‘In Nederland en Denemarken krijgt het onthaalpersoneel een speciale training. Het zijn geen verpleegkundigen, maar ze hebben wel geleerd om de juiste vragen te stellen om zo de ernst te kunnen inschatten. Uit Deens en Nederlands onderzoek blijkt dat zo'n triage heel goed werkt en veilig is. Dat systeem zouden we ook moeten invoeren.'

BRON: De Standaard
http://www.standaard.be/artikel/det...130228_00487380

mening: Dit verbaast me toch wel. Het is toch uiterst belangrijk dat dit goed functioneert, er staan immers soms levens op het spel. Een verkeerde beslissing kan echt zware gevolgen hebben. Al begrijp ik wel dat het moeilijk is om via de telefoon een inschatting te maken van de situatie.
Er werd enkel onderzoek gedaan in Brugge en er werden slecht 5 secretaresses bevraagd. Het is volgens mij wel belangrijk om dit onderzoek uit te breiden naar andere regio's. Men doet er volgens mij ook goed aan om nog meer secretaresses te bevragen. Er blijkt uit onderzoek in Nederland en Denemarken dat specifieke trainingen helpen om de situatie juist in te schatten. Ik denk dat het zeker het overwegen waard is in België.