"Ik voel me aangetrokken tot kinderen, maar doe er niets mee. Alvorens je me scherp veroordeelt, zou je eerst naar mij willen luisteren?" Zo begint de controversiële column van Todd Nickerson, een grafische ontwerper uit Tennessee die zichzelf zonder schroom pedofiel noemt. "Het is een vloek die elke dag opnieuw over me heen hangt." Zijn doel? Goodwill creëren voor zijn -naar eigen zeggen- 'seksuele geaardheid'.

"Ik kamp met de ellendigste seksuele geaardheid die er te bedenken valt: de voorkeur voor een groep mensen die op wettelijk, moreel en psychologisch vlak niet in staat zijn om mijn gevoelens en verlangens te beantwoorden", klinkt het op nieuwssite Salon.com. "Opbiechten dat je je seksueel aangetrokken voelt tot kinderen is allesbehalve makkelijk. Ik besef dat ik hierdoor geen normaal leven meer zal kunnen leiden."

En toch nam Todd dat risico om zijn punt te kunnen maken. "Niet alle pedofielen zijn monsters. Ik heb nog nooit van mijn leven een kind op een seksuele manier aangeraakt en kinderporno is ook niet aan mij besteed. Besef dat er een verschil bestaat tussen pedofiel en kinderverkrachter."

Geen rechterarm
Om hem beter te begrijpen, neemt Nickerson ons mee terug naar zijn kindertijd: hoe hij geboren werd zonder rechterarm, moeilijk vriendjes maakte en een blaasprobleem dat sociaal isolement alleen maar erger maakte. Een definitief kantelpunt kwam er toen hij op zeventienjarige leeftijd zelf aangerand werd door 'Hans', een vriend van de familie. Toen ze samen in de tuin zaten, stak de Duitser plots een hand in zijn broek en begon hij minutenlang te strelen. "Toen hij gekregen had wat hij wilde, joeg hij me weg."

Todd rende naar binnen, maar zijn oma vond het beter om de zaak te laten rusten. "De politie werd niet gebeld, het leven ging gewoon z'n gangetje. Hans bleef overnachten bij mijn nonkel en tante en de volgende dag was hij weg. Ik heb hem nooit meer teruggezien."

Vanaf twaalf jaar
Dat hij zich aangetrokken voelde tot jongere mensen besefte Nickerson naar eigen zeggen al toen hij slechts twaalf jaar oud was. "Ik dacht dat het wel over zou gaan, maar het tegendeel gebeurde: de gevoelens werden steeds sterker."

Is pedofilie dan gelinkt aan misbruik of zou het toch eerder genetisch van aard zijn? Nickerson denkt dat het een combinatie van de twee geweest is, gemixt met nog enkele andere factoren. "Veel pedofielen voelen zich diep vanbinnen minder dan de rest, of toch op het moment dat seksualiteit een rol begint te spelen in het leven. De neerwaartse spiraal zet zich verder in de puberteit en ook nog daarna. In mijn ogen kunnen allerlei zaken aan de basis liggen: handicaps, gewichtsproblemen of gewoon een laag zelfbeeld. Die gevoelens kunnen zo overheersend worden dat zelfs het strenge taboe dat er op rust geen tegengewicht meer kan bieden. Integendeel, het taboe op zich kan deze kwetsbare kinderen op een negatieve manier beïnvloeden."

Doemgedachten
Toen Nickerson afgestudeerd was en de 'echte wereld' wachtte, belandde hij in een zware depressie. Dagelijks dacht hij aan zelfmoord en hij raakte ook verslaafd aan straffe pijnstillers. Op internet vond Todd een forum waar lotgenoten onder meer ijverden voor de afschaffing van de minimumleeftijd. "Ik heb me daar ook geout als pedofiel, ik wilde bevriend worden met mensen die mijn vorm van seksuele geaardheid delen. Maar hun ideeën gingen me te ver, ik zou die gruwel nooit aan een ander mens kunnen aandoen. Een klein deel van mezelf blijft trouwens hopen dat alles op een dag weer normaal wordt."

"Wees begripvol en steun ons"
Tot slot werpt Nickerson ook nog bloemetjes naar de site Virtuous Pedophiles, een plek waar pedofielen die zich niet bezondigen aan misbruik elkaar moreel steunen. "Ik werk er als moderator, een beslissing die mijn leven gered heeft. Ik heb nu contact met andere pedofielen die ik met trots vrienden kan noemen. Als ik kinderen zou hebben, zou ik ze met een gerust hart bij hen achterlaten. Alstublieft, wees begripvol en steun ons. Meer vragen we niet. Bekijk ons als mensen die een zware handicap moeten overwinnen, niet als monsters. Als we erbovenop willen komen zonder misdaden te plegen, hebben we jullie hulp nodig."

Bron: www.hln.be

----

Doorgaans gebruik ik Het Laatste Nieuws niet als mijn bron omwille van hun hoge sensatiegehalte en sporadische larie en apekool. Elders vond ik echter geen vergelijkbaar artikel en dus moest ik noodgedwongen mijn weg banen doorheen de tientallen reacties die kennelijk vonden dat ze genoeg leeswerk achter de boeg hadden na de titel en daar zonder schroom hun ongezouten mening over gaven:

Spitse observaties als "Waar is de logica? Steun! ne stamp onder zijn kloten ja .", "1 manier om dat soort te helpen executie" en "Ja, zwaar gehandicapt. Zo zwaar dat een maatschappij het niet kan riskeren om ze laten los te lopen. Beter 10 pedoos te veel uit de maatschappij dan één kind verkracht." gaven onomstotelijk de empathische kwaliteiten van HLN-lezend Vlaanderen weer. De wenkbrauwen werden echter even gefronst toen de man met de spraakmakende schuilnaam 'to hot' zich geroepen voelde om ons even het volgend pertinent dilemma voor te schotelen : Wat als iemand van 12 seks heeft met iemand van 30 met wederzijdse wil en toestemming!!!??? Die 30 jarige wordt een pedofiel genoemd en wat voor een fiel is die 12 jarige dan?." Verdraaid 'to hot', de grote levensvragen ontgaan u kennelijk niet.

Een leutige inleiding omtrent de reacties, wat in wezen de enige reden is waarom ik überhaupt Het Laatste Nieuws lees. Al heeft Het Laatste Nieuws kennelijk weinig inspanningen geleverd om het artikel enigszins objectief te brengen, de sloebers. Een maatschappelijke kwestie introduceren als zijnde controversieel om vervolgens te schrijven "zijn -naar eigen zeggen- 'seksuele geaardheid'. " is een prachtige wijze om elke vorm van geloofwaardigheid voor menig lezer de kop in te drukken.

Dit is een maatschappelijke kwestie die om de zoveel maanden wel eens van zich laat horen, om vervolgens terug te verdwijnen in de duistere krochten waarnaar we taboes verbannen. Dit taboe bevat dan ook een verscheidenheid aan facetten die de ganse problematiek hieromtrent bemoeilijkt. Menig wetenschapper (bij mijn weten zelfs de meerderheid) is het approximatief (ik heb vandaag een nieuw woord geleerd en ik ga het ook gebruiken) eens met pedofilie onder de noemer van geaardheid te plaatsen. Het aantal onderzoeken hiernaar is merkbaar gering en kennelijk is dit vlakweg te wijten aan het feit dat dit een taboe is, niet veel faciliteiten en onderzoekers staan te popelen om hun doorbraak te maken in de beloftevolle wereld van de pedofilie.
Dat pedofilie erkend wordt als geaardheid zorgt er dan weer voor dat we in het penibele parket belanden waarbij we stelselmatig als maatschappij onze houding omtrent homoseksualiteit moeten doortrekken naar dit fenomeen. Althans op empathisch vlak, er moeten nog geen concrete afspraken gemaakt worden omtrent de pedo-parade. Begrijpen en goedkeuren zijn immers verschillende zaken en het immorele aspect van het zich vergrijpen aan kinderen blijft standhouden. Doch is een empathische verschuiving voor deze mensen kennelijk moeilijk voor ons als maatschappij en zit de angst diepgeworteld sinds Dutroux.

Ikzelf vond deze column alvast bijster aangrijpend geschreven en het belicht een last die mensen met zich moeten meedragen waarbij ze op quasi geen enkele steun of begrip kunnen rekenen. Daarom startte ik dit artikel ook met de reacties, mensen lezen het woord 'pedofiel' en de discussie is voor hen hiermee afgelopen.
Mensen klingen zich liever halsstarrig aan hun zwart-witbeeld dan nog maar enigszins te denken aan het verruimen van hun beeld.