Recordaantal jongeren klopte aan voor crisisjeugdhulp

De crisismeldpunten in de jeugdhulpsector hebben in 2014 5.456 aanmeldingen geregistreerd. Een record en een verdubbeling tegenover 2012 (2.752 aanmeldingen). In veel gevallen blijft de hulpverlening bij een gesprek.

In bijna 700 gevallen kregen de jongeren te horen dat er geen aanbod (bv. bed) beschikbaar was. Dat blijkt uit cijfers van het agentschap Jongerenwelzijn en het antwoord van minister van Welzijn Jo Vandeurzen op een vraag van Vlaams parlementslid Lorin Parys.

Crisissituatie
Soms loopt het helemaal mis en belanden kinderen of jongeren in een crisissituatie. Wanneer de gewone hulpkanalen geen soelaas bieden, is er een netwerk van crisishulpverlening.

De voorbije jaren is het aantal aanmeldingen bij de crisismeldpunt stelselmatig gestegen, van 2.355 in 2009 tot 3.552 in 2013. Vorig jaar piekte het aantal aanmeldingen tot 5.456. Eén aanmelding kan verschillende kinderen of jongeren betreffen. Daarnaast kan één cliënt ook verschillende keren zijn aangemeld. In 2014 was er sprake van bijna 6.500 jongeren.

Sinds vorig jaar (en het decreet integrale jeugdhulp) zijn er wel een aantal nieuwigheden in de crisisjeugdhulp. Zo kunnen jeugdmagistraten kinderen of jongeren in crisis formeel aanmelden bij de netwerken. Ook ouders, kinderen of jongeren konden in het verleden niet zelf aanmelden bij de crisisnetwerken. Dat kan nu wel, op voorwaarde dat er geen hulpverlener bereikbaar is op het moment van de crisis.

Geen aanbod
Bij een aanmelding voor crisishulp, zijn er verschillende opties. Soms is er de pijnlijke vaststelling dat er geen aanbod is om de jongere op te vangen. Er is bijvoorbeeld geen bed vrij. Dat was in 2014 voor 691 aanmeldingen of 800 jongeren het geval.

In heel veel gevallen (3.707 aanmeldingen) blijft het bij een gesprek en een advies. In die gevallen wordt er geen concrete hulp ingezet omdat men bijvoorbeeld oordeelt dat de jongere nog kan opgevangen worden in zijn netwerk of omdat men van mening is dat het niet om een crisissituatie gaat.

Daarnaast zijn er drie verschillende vormen van crisishulpverlening, gaande van een kortdurende intensieve interventie tot een langere begeleiding of een crisisopvang van een week (tot twee weken). Een jongere kan een combinatie van die hulpvormen krijgen. In 2014 waren er voor 632 jongeren interventies, voor 704 begeleidingen en voor 1.229 jongeren opvang.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150525_01696670

Eigen mening:
‘Geen aanbod’ blijft in onze maatschappij toch wel een probleem. Te vaak krijgen jongeren te horen dat er geen plaats voor hen is. Jammer, want deze doelgroep is het meest kwetsbaar in onze maatschappij. Ze hebben nog een heel leven voor zich en vanaf het een van de eerste momenten in hun leven verliezen ze al het geloof in de maatschappij en de manier waarop het land wordt geregeerd. Ik wil me zeker niet sceptisch opstellen tegenover hulp en ik ben er van overtuigd dat hulpverleners binnen deze opvang hun uiterste best doet. Toch stel ik me vragen als er 800 jongeren niet opgevangen kan worden. Wordt het dan eens niet tijd dat België wakker wordt en de nodige stappen onderneemt. Jongeren zijn de toekomst van België!