|
|
Onderwerp Opties | Zoek in onderwerp | Waardeer Onderwerp | Weergave Modus |
#1
|
|||
|
|||
Vruchtbaarheidsbehandeling wordt een stuk goedkoper
Vruchtbaarheidsbehandeling wordt een stuk goedkoper
De hormonale behandeling voor vrouwen die via IVF proberen zwanger te worden, is zwaar voor de patiënte en bovendien erg duur. Onderzoekers van de Vrije Universiteit Brussel hebben een veel lichter alternatief gevonden met even goede resultaten. Het nieuwe middel zou in ons land voor een jaarlijkse besparing van maar liefst 2,5 miljoen euro kunnen zorgen. Als zwanger worden op de gewone manier niet lukt of andere behandelingen niet succesvol waren, dan kan in-vitrofertilisatie of IVF de oplossing zijn. De bevruchting gebeurt hierbij in een schaaltje in het laboratorium, waarin eicellen van de vrouw samengebracht worden met zaadcellen van de man. Enkele dagen later wordt een embryo in de baarmoeder teruggeplaatst. Als alles goed gaat, volgt een normale zwangerschap en de geboorte van een gezond kind. Voor de IVF-behandeling krijgt de vrouw hormonen toegediend om de eierstokken te stimuleren. De natuurlijke menstruatiecyclus wordt tijdelijk vervangen door een medisch gecontroleerde cyclus. De bedoeling is meerdere eicellen tot ontwikkeling te brengen. Deze stimulatiefase is, zowel fysisch als psychisch, een zware periode. Ook de kostprijs van de hormonale kuur is hoog. Besparing Onderzoekers van de VUB hebben aangetoond dat gedurende de laatste dagen van deze ovariële stimulatie de hormonale behandeling vervangen kan worden door veel lichtere medicatie, namelijk laag gedoseerd hCG (humaan chorion gonadotropine). Het aantal bekomen eicellen en de zwangerschapskans blijven echter wel identiek. Concreet betekent dit een minder invasieve stimulatiekuur voor de patiënt met hetzelfde resultaat. Bovendien doet deze nieuwe aanpak de totale kostprijs van een IVF-behandeling sterk dalen. Bij de patiënten uit de studie daalde de kostprijs van de stimulatiemedicatie met 22%, van 625 euro naar 488 euro. Het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde van het UZ Brussel is dan ook van plan dit stimulatieprotocol in te implementeren als standaardbehandeling. Op jaarbasis kan deze aanpak een besparing opleveren van ongeveer 685.000 euro. Indien de nieuwe techniek in alle Belgische ziekenhuizen zou worden toegepast, kan dit nationaal naar schatting een besparing van zowat 2,5 miljoen euro per jaar opleveren. bron : Gazet van Antwerpen ; 27/11/2009 http://www.gva.be/nieuws/wetenschap...-goedkoper.aspx eigen mening: De wetenschap staat gelukkig nooit stil! Een IVF behandeling is bij sommige koppels de enigste mogelijkheid om toch ouders te worden. Men mag dit soort behandeling zeker niet onderschatten. Mentaal en fysisch is dit niet in te schatten maar dan komt een uitgebreid kostenplaatje hier meestal ook nog eens de kop op steken. En dit kan misschien leiden tot een stopzetting van de pogingen om toch zwanger te geraken??? Waardoor de kinderwens voorgoed wordt opgeborgen. Wat zeer erg is voor het koppel in kwestie. Naar mijn mening kan een manier die even doeltreffend is en toch gedrukt wordt in de kosten enkel toegejuicht worden. |
#2
|
|||
|
|||
Dit nieuws zal voor vele koppels als muziek in de oren klinken!!
Niets is zo erg dan je kinderwens moeten laten varen, omdat zwanger worden niet lukt en de kosten van een vruchtbaarheidsbehandeling te hoog oplopen... |
#3
|
|||
|
|||
Vooruitgang
Ik ben hier ook zeer blij mee! Mijn ouders hebben vanalles geprobeerd om kinderen te krijgen en ze hebben hier heel erg onder geleden. Voor hen was het inderdaad zowel psychologisch en fysiologisch (én financieel) enorm zwaar. Het is heel erg om een vurige kinderwens te hebben en niet in staat zijn om deze te vervullen. Het is een gevoel van machteloosheid. Uiteindelijk zijn mijn ouders overgeschakeld naar adoptie, (wat ook de nodige leed met zich mee bracht; ze werden onderworpen aan proeven om te zien of ze wel "goede ouders" zijn, misschien logisch zou je denken, maar die proeven waren verschrikkelijk vernederend en men dreef de koppels tot het uiterste om te zien hoeveel ze wel over hadden voor 'een kind'. Dat doet men toch ook niet als gewone koppels een kindje willen maken, die worden toch ook niet getest of ze wel in staat zijn om een kind op te voeden!) Ik kan alleen maar blij zijn dat ze mij hebben geadopteerd, maar ik wens niemand zo'n lange lijdenstocht voor een kind toe, daarom dat ik blij ben met deze vooruitgang (ik denk dat ik dit terecht een 'vooruitgang' mag noemen) want de psychologische, fysiologische en financiele impact wordt hierbij geminimaliseerd. En dat kunnen we inderdaad alleen maar toejuichen...
|