‘It: Chapter Two’: nog iemand een peuter als vieruurtje? ★★★☆☆

Haal die felgele regenjas en knalrode ballonnen maar weer boven, want ‘het’ – of Pennywise de dansende clown, voor vrienden en slachtoffers – is terug. Groter, sterker en hongeriger dan ooit.

KEVIN LAU 11 september 2019, 8:50

It: Chapter Two pikt de draad op waar de vorige film eindigde: de Losers zweren aan elkaar om weer samen te komen als ‘Het’ ooit terugkeert. Om die eed te bestendigen vinden de zeven tieners er niets beter op dan één stuk glas op te rapen van de grond en zichzelf om de beurt een gapende handwonde te bezorgen. Hygiënisch of niet, na 27 jaar brengt die eed de intussen volwassen Losers samen in hun geboortedorp Derry, waar er opnieuw mysterieuze moorden en verdwijningen plaatsvinden.


‘Het’ neemt de vorm van je grootste angsten aan, en dankzij de prettig gestoorde geest van auteur Stephen King – en héél véél special effects – zit de film tjokvol gruwelen die even creatief als misselijkmakend zijn.

Maar zelfs in een film met leprazombies, babyhoofdspinnen en dansende moordclowns zijn het de menselijke momenten die met de show gaan lopen. Bill Skarsgård als Pennywise is nooit enger, nooit perverser, dan wanneer hij in zijn ‘menselijke vorm’ schuimbekkend met zijn prooi praat. En zowel de jonge als volwassen cast – die elkaar voortdurend aflossen – zijn uitstekend. Vooral Finn ‘Stranger Things’ Wolfhard en Bill ‘Barry’ Hader slaan er wonderbaarlijk in om komiek van dienst Richie aan de juiste kant van de grappig-goedkoop-as te houden.


HEIDENS EN SUBLIEM
It: Chapter Two blijft trouw aan het bronmateriaal van horrormeester King. Maar het ene medium is het andere niet, en wanneer de film hoofdstukgewijs zijn verhaal vertelt, wordt hij nogal – wel – saai. Een heidens adjectief voor een film over een monsterclown die peuters als vieruurtje verorbert. De geduldige, literaire aanpak van de filmmakers doet aanvankelijk wonderen voor hun personages, maar de trage opbouw levert verwachtingen op die zelden worden ingelost.

Het vervolg op de meest verdienende horrorfilm aller tijden is groter, duurder en ranziger dan zijn voorganger, maar niet beter of enger. De film struikelt over zijn eigen ambities om het boek te volgen, en eindigt met een onnodig gecompliceerd slot.

Maar als It: Chapter Two werkt, werkt het goed. Skarsgårds vertolking van Pennywise is subliem, en het avontuurlijke, bijna kinderlijke uit de eerste film maakt (deels) plaats voor het herkenbare dat de volwassen cast met zich meebrengt.

Pennywise laat zijn slachtoffers nog steeds graag drijven, maar de film blijft zelf maar nét boven water.

Trailer: https://youtu.be/zqUopiAYdRg

Bron: De Morgen, 11 september 2019
https://www.demorgen.be/tv-cultuur/...urtje~be4285b2/

Eigen mening:

Op vlak van horror vond ik Chapter One beter dan het vervolg dat vanaf vandaag in de zalen te zien is. Bij het eerste deel had ik namelijk een meer beklijvend gevoel na het verlaten van de filmzaal. Dat ik bij het vorige deel gelachen heb, lag vaak aan mijn eigen, verknipte gevoel voor humor. (Voorbeeld - minuut 1.55 tot en met 2.25: https://youtu.be/Gwnw8mgDy-o )
De soms geforceerde humor (op de enge/“nu-gaat-het-komen” momenten) die men aan het vervolg toevoegde, was in het begin verfrissend, maar stoorde me na een tijdje.

Hierdoor vond ik Chapter Two, ondanks de obligate liters nepbloed en vreselijke monsters, “luchtiger” dan de meeste horror die de afgelopen jaren verscheen en gehyped werd.
Ik denk dan voornamelijk aan al de Conjuring films en adaptaties, alsook Ich Seh, Ich Seh, The Haunting of Hill House, Lights Out alsook oudere films zoals The Exorcist en The Shining.
Horrorfilms die naar mijn gevoel in dezelfde lijn van horror liggen als It: Chapter Two zijn The Ring/The Grudge, Scream, Scary Movie, The Purge, Bird Box, ...

It: Chapter Two is geen horrorfilm die lang blijft “plakken”; m.a.w. je kan na het bekijken met een gerust hart naar huis en hoeft zeker niet maandenlang te vrezen voor vreemde monsters, weerwolven of poppen die tot leven komen.

Desondanks is ook het vervolg op It zeker een aanrader! De cast is subliem en door de diepgang die wordt opgebouwd krijg je het gevoel echt deel uit te maken van “De Losers”.

Review Chapter One: http://actualiteit.org/forums/showthread.php?t=67259