Het probleem is volgens mij tweeledig:
- Identiteit: we weten anno 21ste eeuw niet meer wie we zijn: we hebben niet één, maar veertig levens (en we BEleven dan ook nog vooral die veertig en niet dat ene echte leven): Facebook, Twitter, MSN, Snapchat, Pinterest, YouTube, LinkedIn, Google+, internetfora, games… Gaan we op reis? Minstens tweeduizend foto’s voor Facebook. Zitten we bij Jan thuis? Even melden aan de hele wereld met een hashtag dat ik bij Jan zit. Is dit fout? Nee, maar we vergeten te leven in het moment zelf en geven ons leven letterlijk af aan onze alter ego’s op het net. We gebruiken overal verschillende usernames of nicknames en vergeten net niet onze eigen naam. Iedereen wil ergens wel zijn mening kwijt, maar de meesten zijn dan wel te verlegen om hun eigen naam te gebruiken en gebruikt een alias waar zelfs de beste cryptograven een week mee zoet zijn (genre JohnDog12672_dude). We zijn bang geworden. We zijn bang dat mensen aan de andere kant van de wereld onze opinie over de verhuis van pandaberen naar godbetert Pairi Daiza niet leuk vinden. We zoeken steeds bevestiging, vind-ik-leuk’s, duimpjes omhoog… Dit speelt perfect in de kaart van die Culture of Fear. Wij zoeken steeds bevestiging voor het bestaan van onze alter ego’s, terwijl deze er niet zijn. We zoeken naar bevestiging van iets wat niet is en ontkennen nog net niet het bestaan van onszelf, om het met een boutade af te ronden.
- We zoeken zelf problemen op: de mens evolueert, we passen ons geleidelijk aan aan de omstandigheden waarin we leven. Tienduizend jaar geleden konden we allemaal nog drie marathons op één dag lopen, anno 2014 zijn we al uitgeput na een wandeling naar de brievenbus. We leven te luxueus, we zijn niets meer gewend. Is dat de schuld van elk individu? Nee, de mens(heid) is er gewoon ingerold zonder het te beseffen. De Robotica werd eerst ingezet voor de moeilijkste taken, zoals bijvoorbeeld de ruimtevaart. Dat is echter een nobel doel. Na het beseffen van het lucratieve gehalte van deze business, proberen producenten nu zelfs problemen uit te vinden voor ons! Nu zijn producenten bijvoorbeeld bezig met het ontwikkelen van tv’s die je ogen volgen, zodat je je afstandsbediening niet meer nodig hebt. Stel je voor, het kan toch niet, na een zware werkdag nog dat ‘tv-kaske opheffen’. Is dat erg? Nee, ook niet, maar durf nog wel te leven. Ga eens ‘ravotten’, ‘shotten’, op café… LEEF! Het is inderdaad aangenaam als je niet zelf je koffiebonen moet malen, maar is die elektronische fiets echt nodig als je op drie kilometer van je werk woont?