Met zo'n 80 procent van de stemmen geteld lijkt het erop dat Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan een absolute meerderheid herovert. De partij krijgt zo'n 50,6 procent van de stemmen achter zich, goed voor 320 van de 550 zitjes in het parlement, aldus de tv-zenders CNN-Türk en NTV
Als de definitieve uitslag dat resultaat bevestigt, dan kan Erdogan weer helemaal zelf de regering vormen. Bij de vorige verkiezingen verloor hij zijn absolute meerderheid. AKP bleef in juni steken op 41 procent, waarna er geen regering kon gevormd worden. De nieuwe verkiezingen zijn daar het gevolg van.Erdogan lis al sinds 2002 aan de macht in Turkije.

Zo’n 54 miljoen kiezers gingen vandaag voor de tweede keer dit jaar stemmen.De spanningen in het land zijn intussen sterk toegenomen, rond het Koerdische conflict, het geweld in buurland Syrië en de autoritaire stijl van president Erdogan.

Het land kreunt onder het geweld van Islamitische Staat en Koerdische milities, in buurland Syrië, maar ook in Turkije zelf. In juni werd een jarenlang staakt-het-vuren met de Koerden verbroken. Enkele weken geleden nog vielen tientallen doden na bomaanvallen in hoofdstad Ankara, een aanslag gericht op een pro-Koerdische bijeenkomst. Bovendien trekt ook een massale vluchtelingenstroom door het land en kampt het land met economische moeilijkheden.

Bij de recente verkiezingen in juni verloor de AKP, de partij van president Recep Tayyip Erdogan, die al sinds 2002 de macht heeft in Turkije, zijn absolute meerderheid. AKP behaalde 41 procent van de stemmen, terwijl de pro-Koerdische democratische partij HDP voor het eerst in de geschiedenis de kiesdrempel van tien procent ruim haalde, met 13 procent van de stemmen, goed voor bijna tachtig zitjes in het parlement. Het lidmaatschap van de EU is niet meer de voornaamste zorg van de Turk.

Behalve het AKP van Erdogan, zijn er nog drie andere hoofdrolspelers in deze verkiezingen. De CHP, de oudste politieke partij van Turkije, onder leiding van Mustafa Kemal Ataturk, is momenteel de belangrijkste oppositiepartij van Turkije, met 131 zetels in het parlement. Daarna volgt de HDP, de democratische, pro-Koerdische volkspartij, goed voor 80 zitjes, onder leiding van Selahattin Demirtas en Filen Yuksekdag. Tenslotte is er nog de MHP, de nationalitische, rechtse partij van Devlet Bahceli. Deze partij, met 79 zetels, is gekant tegen onderhandelingen met de pro-Koerdische partij.

De stembureaus in het oosten van Turkije openden om 7 uur lokale tijd (5 uur bij ons) hun deuren. In de stad Dyarbakir, waar veel Koerden leven, gebeurde dat onder politiebegeleiding.

De rest van het land gaat een uur later stemmen. De stembureaus gingen om 17 uur lokale tijd sluiten.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20151101_01948994
(Erdogan stevent af op absolute meerderheid, 2015)

Eigen mening:
Met het recente nieuws van de overname van verscheidene Turkse media in de aanloop van deze verkiezingen door de partij die nu de absolute meerderheid lijkt te gaan behalen in het achterhoofd lijkt het mij dat de uitslag van de verkiezingen weleens een grote invloed zou kunnen gaan hebben op het leven in Turkije. Als de partij die eerder al een inbreuk tegen de persvrijheid pleegde nu een absolute meerderheid kan, en waarschijnlijk zal, behalen kan het volgens mij niet anders dan negatief verder evolueren tot een naar onze normen te darde staatscontrole op de vrije meningsuiting. Aangezien ik persoonlijk een Turks meisje ken die daar nu al een grotere druk aanvoelt om niet haar eigen mening op het internet te verkondigen maar blindelings de president te volgen vrees ik voor het ergste. Als Turkije zo graag bij de Westerse wereld, via onder andere de Europese Unie, wil behoren vind ik dat de internationale politiek deze feiten en de evolutie goed in het oog moet hoeden om eventuele sancties op te leggen indien het recht op vrije meningsuiting in gedrang dreigt te komen. Ik besluit uit het artikel dat men, mede dankzij de recente problemen met de Koerdische beweging PKK en de blijvende vluchtelingenproblemen, in Turkije een steeds zorgbarendere koers begint te volgen binnen de politiek en dat we als buitenstaanders enkel het beste kunnen hopen voor de Turkse bevolking.