Kinderrechten
• vrijdag 20 november 2009
• Bron: www.standaard.be
• Auteur:
Veerle op vrijdag — Een op de drie kinderen in Groot-Brittannië eet geen enkele maaltijd samen met een ander familielid. Meer kinderen hebben een tv op de slaapkamer dan een vader thuis, en tegen dat hun kindertijd afloopt, zijn er dubbel zoveel met een tv op de kamer als met een vader thuis. Televisie vervangt de vaders. Tienermeisjes worden en masse zwanger.
'Onze overheid begrijpt nog altijd niet dat je de vele tienerzwangerschappen niet moet bestrijden met méér seksuele voorlichting. Dat werkt niet, want veel van die meisjes willen gewoon graag zwanger worden: ze willen iemand van wie ze kunnen houden en iemand die onvoorwaardelijk van hen zal houden.' Dat alles vertelde de Britse psychiater Antony Daniels, alias de essayist Theodore Dalrymple, gisteren in Antwerpen. Hij voegde eraan toe: 'Dit breekt mijn hart omdat ik weet dat die tienermoeders niemand anders hébben. En dit alles gebeurt in een land waar mensen geen honger lijden, en in de 21ste eeuw.'

Nee, het was geen vrolijk beeld dat Dalrymple schetste over de wereld van vandaag. Een beeld dat ongetwijfeld gekleurd is door de achtergestelde buurten in Birmingham waarin hij jarenlang als psychiater heeft gewerkt, maar toch. Ik mag graag denken dat het in Vlaanderen en in België niet zó erg is. De meeste kinderen die hier geboren worden, hebben het redelijk goed. Samen eten is hier nog behoorlijk ingeburgerd. Niet voor elke maaltijd van de dag, en niet altijd met het hele gezin - de perfectie bestaat niet - maar toch minstens een of twee keer per dag samen met een van beide ouders.

Voorlopig woont ook een meerderheid van de kinderen in dit land nog bij beide ouders, al neemt het aantal eenoudergezinnen toe. En herhaald onderzoek toont aan dat de meeste jongeren - helaas, niet allemaal - zich goed in hun vel voelen.

We vieren vandaag de 20ste verjaardag van het Kinderrechtenverdrag, en we zouden kunnen denken dat bij ons alles in kannen en kruiken is. Dit land heeft geen noemenswaardig probleem met kinderarbeid en ook de dakloze kinderen die in onze steden rondlopen, komen meestal van elders. De 'klassiekers', zeg maar, waaraan we denken als we het woord kinderrechten horen, zijn bij ons niet echt meer aan de orde.

Maar wat te zeggen van het feit dat een op de vijf kinderen in armoede opgroeit: een situatie die hun gezondheid, hun groei en hun schoolse ontwikkeling ernstig afremt? Of van de vele jonge slachtoffers in het verkeer? Of, minder erg, maar toch: de luchtvervuiling, waardoor bijna 14 procent van onze kinderen astmatisch is? De Gezinsbond vraagt daarom dat de overheid haar beleid in alles zou toetsen aan een zogenoemde 'kindnorm', die bestuurders verplicht om na te gaan welke effecten hun beslissingen hebben op het leven van kinderen. De mensen van De Stobbe in Antwerpen vroegen gisteren voor de zoveelste keer om een kordatere aanpak van huiselijk geweld: als een luis in de pels blijven ze erop wijzen dat de werkelijkheid die Dalrymple ons voorhoudt, ook voor onze eigen deur staat. Het is omdat we het niet graag horen, dat we er soms liever niet naar luisteren. Misschien toch die tv maar uit de slaapkamer weghalen?

Veerle Beel is redactrice Binnenland en schrijft op vrijdag over gezin en samenleving.


Persoonlijk vind ik dit een erg goed artikel. Eindelijk eens met de neus op de feiten gedrukt worden! Inderdaad, ons land kent veel luxe en echt sprake van de cliché -kinder- en tienerproblemen zoals in Groot-Brittannië is er niet. Families eten nog samen, tienerzwangerschappen blijven nog min of meer een uitzondering en diepongelukkig kunnen we de meeste Belgische kinderen niet noemen. Toch is het frappant dat bijvoorbeeld 1 op de 5 kinderen in armoede opgroeit. Je beseft niet meteen dat als je in een klas van 20 zit, bij minstens 4 kinderen thuis misschien maar amper aan de basisbehoeften wordt voldaan. Bovendien telt ons land ook een (te) groot aantal dakloze kinderen. Dat is een sociaal probleem dat ook zeker niet over het hoofd gezien mag worden. Ook het toenemend verkeer zorgt voor een stijgend aantal problemen zoals o.a. steeds meer verkeersslachtoffers (zie de dodelijke ongevallen van de afgelopen weken) en gezondheidsproblemen door de steeds meer opkomende luchtvervuiling. Ik vind dat er niet continu naar de andere landen gekeken moet worden, landen als Groot-Brittannië met de typische problemen bij jongeren. Hoeveel reportages op Koppen zijn niet gewijd aan “Britse problemen”, terwijl je best eerst bij jezelf kan beginnen. Persoonlijk zou ik wat meer reportages houden over hoe hier de vork in de steel zit, zodat er naar oplossingen gezocht kan worden. Kinderen zouden niet in armoede mogen leven en al zeker niet dakloos. Bovendien moet er nu toch stilaan een belletje rinkelen dat ons verkeer absoluut niet veilig is. Het is ook absurd een technische, hoogstaande vooruitgang als het hedendaags transport ten koste moet gaan van de gezondheid van de toekomstige generatie. Een grootschalige campagne zou hier op zijn plaats zijn. Mensen moeten zich bewust worden van de problematiek en moeten voelen dat deze dichterbij is dan je denkt. Dit is niet enkel iets van het buitenland, of eventueel de hoofdstad, maar iets algemeen. Persoonlijk vind ik dat de overheid dit moet sturen, maar dat de verantwoordelijkheid voor het aanpakken van de problemen uiteindelijk bij elke Belg ligt.