De niqaab houdt de Britten in zijn greep


Groot-Brittannië is in de greep van een debat over de sluier bij moslimvrouwen. Wat weegt zwaarder, religieuze vrijheid of gelijkheid van man en vrouw? Niet eerder stelde de regering het dilemma aan de orde.


Luton, 18 okt. Het kost enige zelfoverwinning op straat een vrouw aan te spreken wier kleding van top tot teen aangeeft dat ze geen prijs stelt op contact met vreemde mannen. Ze is geheel in het zwart gehuld. Ook voor haar gezicht hangt een zwarte lap, die alleen haar ogen vrijlaat maar zelfs die nauwe spleet is door een bril deels bedekt. Is ze oud? Is ze jong? Het blijft gissen. Wat vindt ze van de opvatting van minister Jack Straw dat de sluier een obstakel is voor toenadering tussen moslims en niet-moslims?

„Even mijn dochter erbij halen, die kan het beter uitleggen”, klinkt het vriendelijk van onder al dat zwart. Ze snelt Rani Fashion in, een modezaak in de Pakistaanse wijk van Luton, een stad ten noorden van Londen. Er hangen fel-roze, gele en blauwe sari’s en andere gewaden in de etalage. De dochter is een jonge vrouw, die Lilly heet. Ze draagt een nauwsluitende hijab, een sluier die hals en haar bedekt, niet de alles verhullende niqaab van haar moeder.

„Mijn moeder draagt de niqaab omdat ze vindt dat haar religie dat van haar verlangt”, zegt Lilly. „En haar religie is natuurlijk belangrijker dan wat Jack Straw ervan denkt. Ik vind het zelf voldoende een hijab te dragen. Er zijn nu eenmaal verschillende interpretaties mogelijk wat dit betreft.”

Dan schopt iemand plotseling een kartonnen koker langs onze voeten. Toeval? Of zijn het passerende jongens die zo hun woede uiten over een gesprek van moslimvrouwen met een vreemdeling? Eerder heeft een potige moslim, die voor een vuilverwerkingsdienst werkt, dat al ontraden. „Je schendt er de zedigheid van vrouwen mee en voor je het weet nemen hun mannen je te grazen.”

Groot-Brittannië is in de greep van een debat over de sluier bij moslimvrouwen, dat twee weken geleden werd geopend door oud-minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw. Deze onthulde dat hij bezoekende moslimvrouwen in zijn kantoor verzoekt hun sluier af te nemen. Volgens hem zou het beter zijn als de vrouwen geen sluier meer dragen. Die vergroten de afstand tussen moslims en niet-moslims, meent hij.

Ook premier Tony Blair mengde zich gisteren in de discussie naar aanleiding van het geval van een moslimlerares in Noord-Engeland, die ook op school weigert haar sluier af te nemen in aanwezigheid van mannen. Blair omschreef de sluier als „een teken van afscheiding”, dat niet-moslims vaak een ongemakkelijk gevoel geeft. „Ik denk dat we de vraag onder ogen moeten zien hoe we mensen goed integreren in onze samenleving.”

Het is voor het eerst dat de Britse regering bereid is de dilemma’s aan de orde te stellen die het naast elkaar leven van geheel andere culturen en religies met zich meebrengt. Wat weegt zwaarder, zo vroeg columniste Polly Toynbee zich gisteren in The Guardian af, respect voor een religieuze minderheid of het beginsel van de gelijkheid van man en vrouw? Zij neigde naar het laatste.

De laatste decennia volgde de regering een beleid van multiculturalisme, waarbij de overheid de verschillende groepen zoveel mogelijk hun eigen gang liet gaan zonder veel eisen te stellen aan de talrijke immigranten. Op den duur zouden de groepen vanzelf wel naar elkaar toe groeien, was de hoop. De zelfmoordaanslagen van 7 juli vorig jaar door jonge Britse moslims in Londen doorkruisten die hoop. Toch waren de regering en veel Britten ook daarna nog huiverig voor een debat, uit vrees de plotseling veel meer gespannen verhouding met de moslimgemeenschap verder op scherp te zetten. De uitlatingen van Straw brachten daarin verandering.

Hoe moet het nu verder tussen de ruim 1,6 miljoen Britse moslims en de overige Britten? Niemand heeft een pasklare oplossing. Het debat over de sluier, dat symbool van verhulling, lijkt de tegenstellingen vooralsnog alleen maar aan te wakkeren. Veel moslims zien de negatieve uitlatingen van veel politici over de sluier als het zoveelste bewijs dat de regering het op hen heeft gemunt.

„Niemand vroeg toch ook aan moeder Teresa om haar sluier af te nemen”, stelt Tariq Rahim, een jonge man die zijn was doet in een wasserette. „Door dit soort kritiek worden de moslims alleen maar meer in een hoek gedreven.” Veel moslims in Luton vinden de sluier voor vrouwen overigens een mannenkwestie. „Ga maar naar de moskee, daar zijn genoeg mannen waarmee je dit kunt bespreken”, zegt een man. Zijn vrouw, die een niqaab draagt, stapt meteen eerbiedig opzij om haar man het woord te laten doen.

Straws verontrusting was mede gewekt door de groeiende verspreiding van de sluier in zijn kiesdistrict in Blackburn, een stad ten noorden van Manchester en Liverpool. In Luton is het niet anders. Moslimvrouwen zonder sluier zijn hier uitzonderlijk. „Het is de laatste vijf jaar fors toegenomen”, zegt Zahida Hussein, een studente van de universiteit van Bedfordshire in Luton die hier is geboren en getogen. „Het komt door een grotere interesse bij de jongere generatie in hun religie en hun moslimidentiteit.”

Zahida en haar vriendin Saira Malik, met wie ze over straat loopt, hebben wel enig begrip voor Straws ongemak omtrent de niqaab. Tegelijk pleiten ze ervoor dat niet-moslims ook proberen te begrijpen waarom moslimvrouwen sluiers en hoofddoeken dragen. „Als je het niet begrijpt, word je er sneller bang voor”, zegt Saira.

De islamitische wereld kent een veelheid aan sluiers en gewaden voor vrouwen, waarvoor verschillende termen in omloop zijn. De meeste moslimvrouwen in Groot-Brittannië dragen een hijab, het Arabische woord voor sluier. Dit is een grote hoofddoek die vooral het haar en de hals bedekt maar het gezicht vrijlaat.

De niqaab is een meestal zwarte doek, die dwars over het gezicht hangt en alleen de ogen bloot laat. Nog verhullender is de burqa, een lang gewaad, dat het hele lichaam van top tot een bedekt en alleen een klein tralievenstertje openlaat voor de ogen. Deze is echter zeldzaam in het Westen.

Varianten op de hijab zijn nog de al-amira, een petje met een nauw sluitende doek, die stevig om het gezicht heen zit, en de shayla, een wat lossere doek die ook een deel van het bovenlichaam bedekt. Nog groter is de chador, die vaak door Iraanse vrouwen buitenshuis wordt gedragen.


NRC, 18 oktober 2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Belang migrantenvrouwen nu pas naar waarde geschat


Wereldwijd maken vrouwen ongeveer de helft uit van de migrantenpopulatie. Toch begint het pas nu tot de internationale gemeenschap door te dringen welke bijdrage die 95 miljoen migrantenvrouwen leveren aan de economie en de sociale welvaart van zowel hun gast- als thuisland.


Dat meldt het bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (UNFPA) in het Wereldbevolkingsrapport 2006, dat woensdag in Brussel is voorgesteld. Het rapport "A Passage to Hope: Women and International Migration" vraagt meer aandacht voor de bijdragen en noden van migrantenvrouwen.


Huwen en werken

Migrantenvrouwen trekken naar het buitenland om er te trouwen, hun echtgenoot en familie te vervoegen of te werken. Ze doen in hun gastland jobs van huishoudhulp tot academisch gespecialiseerd werk.

In 2005 stuurden migranten 181 miljard euro naar hun thuisland. Ongeveer 130 miljard daarvan ging naar ontwikkelingslanden. Die fondsen worden gebruikt voor de opvoeding van kinderen, bouwprojecten, gezondheidszorg, voedselvoorziening en in het algemeen om de levensstandaard van de achtergebleven familie op te krikken.


Uitdagingen en risico's

Pas nu onderkennen de beleidsmakers de specifieke uitdagingen en risico's waarmee vrouwen te maken krijgen als ze naar een nieuw land verhuizen. Want waar migratie voor veel vrouwen deuren opent naar een nieuwe wereld met meer gelijkheid en verlossing van onderdrukking en discriminatie, heeft het echter ook een donkere kant. Dat gaat van uitbuiting van huishoudhulpjes tot moderne slavernij in het geval van slachtoffers van mensenhandel.


Wettelijke bescherming

In veel gevallen bestaat er voor vrouwen geen wettelijke bescherming om op een veilige manier te migreren. Een zwakke multilaterale samenwerking en het falen om beleidslijnen en maatregelen op te leggen die vrouwen moeten beschermen van misbruik en uitbuiting, betekenen dat de zwaksten het moeten bekopen, soms zelfs met hun leven.

Mensenhandel is daarvan niet enkel een van de gruwelijkste voorbeelden, het ondermijnt volgens de UNFP ook de nationale veiligheid en stabiliteit van een land. De Internationale arbeidsorganisatie van de Verenigde Naties (ILO) schat dat er vandaag wereldwijd 2,45 miljoen slachtoffers van mensenhandel werkzaam zijn.


Seksindustrie

Ongeveer 80 procent daarvan is vrouwelijk. Zij werken meestal in de seksindustrie, het huishouden of de zogenaamde "sweatshops". De gelijkheid tussen man en vrouw benadrukken en armoedebestrijding zijn volgens het bevolkingsfonds dan ook de sleutels om mensenhandel en andere vormen van slavernij een halt toe te roepen.


De jeugd van tegenwoordig

Voor het eerst bevat het Wereldbevolkingsrapport ook een extra hoofdstuk over jongeren. In "Moving Youth" kan men de persoonlijke belevenissen van jonge migranten lezen, vanaf het moment dat ze hun land van oorsprong verlaten tot het moment dat ze aankomen in hun gastland. Jongeren tussen 10 en 24 jaar maken ongeveer een derde uit van alle migranten. (belga)


Weblog HLN, 06/09/06 12u22

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Wegens sluierdracht ontslagen Britse leerkracht gaat in beroep


LONDEN - Aishah Azmi, een Britse hulponderwijzeres die door een school in Dewsbury (West Yorkshire) geschorst is omdat zij weigerde haar nikab of gezichtssluier af te nemen in de klas, gaat in beroep tegen de rechtszaak die zij donderdag verloor. Dat is vrijdag door haar advocaat bekendgemaakt.


Volgens meester Nick Whittingham verkent de zaak "een nieuwe rechtszone van religieuze discriminatie" die voor "een hogere instantie" dient uitgediept te worden. Donderdag oordeelde een arbeidsrechtbank dat de 24-jarige hulponderwijzeres door haar ontslag niet het slachtoffer is geweest van discriminatie of pesterijen. Maar de rechtbank kende haar daarentegen wel 1.000 pond (1.500 euro) toe als "morele schadeloosstelling"

De zaak kwam vorige week in de openbaarheid, in samenhang met het twee weken geleden in Groot-Brittannië gelanceerde debat over het dragen van de sluier.

Minister van Betrekkingen met het Parlement, Jack Straw, zei in een opiniestuk dat hij zich slecht voelt tegenover vrouwen die de gezichtssluier dragen. Ondertussen heeft de hele politieke klasse positie gekozen over het onderwerp dat tot nog toe zorgvuldig werd vermeden.

Premier Tony Blair, een van de laatsten die zich in het debat mengde, stelde dinsdag dat de sluier "een scheidingsteken" tussen de gemeenschappen is.


Blog DS, 20-10-2006

Bijgesloten Plaatje(s)

 

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB