Helft minder harttransplantaties door tekort aan donoren
Omdat er almaar minder verkeersdoden zijn, daalt ook het aantal donorharten

Het aantal harttransplantaties is in ons land met de helft gedaald in twintig jaar tijd. De grootste reden daarvoor is niet dat er minder patiënten een nieuw hart nodig hebben. Integendeel zelfs. De oorzaak moeten we daarentegen zoeken bij het aantal donoren, dat fiks gedaald is.
Twintig jaar geleden waren er in ons land jaarlijks zo'n 130 harttransplantaties. Nu zijn dat er nog zeventig. 'Het zouden er veel meer kunnen zijn, maar we hebben gewoon te weinig beschikbare donorharten', zegt professor Yves Van Belleghem, hartchirurg aan het UZ Gent. 'En het klinkt vreemd, maar eigenlijk is dat te wijten aan een positieve evolutie. Het verkeer is veiliger geworden en we leven langer door betere behandelingen of medicatie. Het gevolg is dat er minder jonge mensen overlijden. Goed nieuws, maar niet voor de donorharten. Want net de jonge harten komen vooral in aanmerking voor transplantatie. Vanaf 35 à 40 jaar is dat veel minder het geval omdat we daar sneller afwijkingen of slijtage vaststellen. Zo is het aantal beschikbare harten in de loop der jaren dus gedaald door betere geneeskunde en minder verkeersongevallen.'

Lange wachtlijsten

Wat intussen wel steeg, is de vraag naar donororganen. 'Eigenlijk om dezelfde reden: de evolutie van de geneeskunde. Mensen hebben nu meer kans om een hartinfarct te overleven. Hierdoor stijgt ook de groep van patiënten die een harttransplantatie nodig hebben. Het kleine aanbod en de grote vraag zorgen ervoor dat de wachtlijsten veel langer geworden zijn. Terwijl je vroeger maar 110 dagen moest wachten, zijn dat er nu 230. Te lang voor sommigen die overlijden nog voor ze geholpen worden. Gelukkig kunnen we intussen met kunstharten al tijdelijke oplossingen bieden.'

Het probleem van lange wachtlijsten stelt zich overigens ook bij andere organen. Eén derde van de 1.300 patiënten die momenteel op een transplantatie wachten, zouden daardoor overlijden. Dat stelt de Franstalige vzw SDO, een vereniging die mensen sensibiliseert om donor te worden. In principe kan iedereen dat in ons land worden. 'Volgens de wet kan iedereen die dat wil tijdens zijn leven naar het gemeentehuis stappen om daar te laten weten of hij al dan niet donor wil zijn. Doe je dat niet, dan moet de familie beslissen eens je overleden bent. En dan wordt er natuurlijk vaak op basis van emoties gekozen en weigeren ze vaak om organen te doneren.'

Bron:http://www.standaard.be/artikel/det...kelid=GVD3HER7B
zondag 23 oktober 2011, 03u00
Auteur: CHRIS SNICK

Eigen mening

Ik denk dat dit echt wel een maatschappelijk probleem is dat moet worden aangekaart. Het is natuurlijk jammer dat er altijd iemand moet doodgaan vooraleer er een donor is. Maar ook dan staat niet iedereen organen af. Ik vind het wel erg dat er te weinig donoren zijn maar langs de andere kant weet ik niet of ik later organen zou afstaan. Ik heb daar eigenlijk nog niet echt bij stil gestaan. We denken over zulke dingen te weinig na want de dood dat is nu eenmaal iets waarover we niet graag praten.

Het is goed dat campagnes voor een veiliger verkeer hun vruchten afwerpen en dat de medische wereld steeds betere medicatie en behandelingen ontdekt.

Toch vind ik het jammer dat, wanneer een (jong) familielid sterft, vaak de emotie de bovenhand neemt en er dus niet wordt gekozen voor orgaandonatie. Oké, als je in de rouw bent is dit natuurlijk erg moeilijk om te beslissen, maar ik zou liever hebben dat men mijn gezonde organen gebruikt om iemand anders te helpen. Anders gaan deze kostbare organen gewoon verloren. Misschien moet de Belgische overheid wat meer de aandacht vestigen op het grote orgaantekort in dit land. Natuurlijk moet het niet evolueren naar Britse toestanden, waar men erover nadenkt om de nabestaanden van orgaandonoren een soort 'premie' te geven om de begrafenis te betalen.

Ik denk dat er veel mensen zijn als Jana, die niet echt nadenken over wat er nu precies met hun organen moet gebeuren na hun dood. Zelf wist ik niet dat je, indien je er zelf voor kiest orgaandonor te zijn, gewoon naar het gemeentehuis kan stappen om dit te melden. Als de overheid wat meer aandacht besteedt aan het orgaantekort, zullen er waarschijnlijk meer mensen zijn die naar het gemeentehuis stappen en zich op de lijst laten zetten van donoren.

Ik deel voor een groot deel de onderstaande meningen. Ook ik ben blij dat er minder verkeersslachtoffers zijn en minder doden. Maar ook ik vind het spijtig dat er velen moeten bezwijken aan het te laat aangeboden krijgen van transplantatieorganen.
Nu onze medische wereld in staat is om correct te transplanteren, moeten wij hier ook -indien nodig- zoveel mogelijk gebruik maken volgens mij. Zelf heb ik 2 personen gekend die zijn overleden aan een te laat komen van de transplantatie. (in hun geval waren het longen: 2 zusjes wel te verstaan.)
Terwijl in diezelfde periode een vriend van mijn broer is gestorven in een motorongeval. Alle organen waren nog perfect intact maar de ouders moesten meteen beslissen of ze de organen ter beschikking wouden stellen of niet: dit hebben zij dus niet gedaan. Ik neem hen dit helemaal niet kwalijk, als je zoon op jonge leeftijd sterft is DAT wel het laatste waar je aan denkt, is een tijdje enkel en alleen jou verdriet belangrijk voor jou. Maar anderzijds had hij wel een jong meisje haar leven nog kunnen redden.
Nu, ik ga over die mensen hun beslissing niet oordelen. Ik denk dat als ik later zelf mijn kind op jonge leeftijd zou zien sterven ik ook niet weet of ik zijn/haar organen al dan niet zou afstaan.

Wel vind ik dat de overheid meer initiatief zou moeten nemen om meer donoren te vinden. Zo zoals al eerder genoemd het meer in de spotlights zetten etc., maar ook zou ik vb. in het begin van alle zesde jaren secundair onderwijs een informatiecampagne erover starten. Waarna ze op het einde van hun secundair onderwijs moeten aangeven of ze al dan niet hun organen willen afstaan indien zij op jongere leeftijden overlijden.
Deze jongeren zijn al oud en wijs genoeg om hier zelf over te beslissen en door de informatiecampagne zullen zij goed weten hoe en wat. Hierdoor gaan er zeker meer donoren te vinden zijn denk ik, wat dan weer een positief gevolg zou zijn.