Op het internet circuleert een sensibiliseringsvideo waarin een jongeman lukraak naar kinderen stapt met een witte, lieve puppy en zo aanstalten maakt om hen zogezegd te ontvoeren. De ouders in de video zijn verbaasd dat hun kind zomaar contact legt met een wildvreemde. Op het einde van de video waarschuwen de makers voor kidnapping. Maar Child Focus vindt dat helemaal niet zo abnormaal: 'Met een witte puppy kan je elk kind paaien. Deze setting is niet realistisch.'
'Dat een jongeman op klaarlichte dag met een lieve, witte puppy naar kinderen gaat en hen het dier laat aaien op een speeltuintje, is niet aanstootgevend. Bovendien zitten de ouders op een boogscheut van de spelende kinderen, wat zij ook weten', zegt Dirk Depoover, woordvoerder van Child Focus.

Depoover vindt dat sensibiliseringsvideo's rond kidnapping vaak te erg bij de haren worden getrokken: 'Eerst en vooral is de setting en de aanpak van een ontvoering bij kinderen vaak helemaal anders. Kidnappers gaan niet voorzichtig maar gewelddadig te werk en kiezen een afgelegen plek waar kinderen écht alleen zijn, zonder ouders. Met een witte puppy ontvoer je geen kinderen.'

'Praat niet tegen vreemden': een fout advies

Dat de ouders in de video geschokt reageren wanneer hun kind met een vreemde man praat omdat ze hen geleerd hebben om dat niet te doen, vindt Depoover opmerkelijk. 'Kinderen leren om niet met vreemden om te gaan, boezemt je kind enkel angst in. Zo denken ze dat de wereld over het algemeen een gevaarlijke plaats is met enkele veilige havens, terwijl we net het omgekeerde willen meegeven met onze oogappels. Een kind moet vooral zelfvertrouwen en innerlijke kracht ontwikkelen, en dat doet het niet door telkens te horen hoe gevaarlijk vreemde mensen zijn.'

'Bovendien zijn er genoeg voorbeelden die aangeven dat "vreemde mensen" het goed voorhebben met kinderen. Denk maar aan diegenen die kinderen die verdwaald zijn weer naar hun mama en papa brengen op het strand of in een druk winkelcentrum.'

'Hard roepen en weglopen': een goed advies

Dat kinderen de witte puppy van een vreemde man aaien, kan dus wel volgens Child Focus. 'Maar natuurlijk moeten we dit nuanceren. Er zijn inderdaad mensen die het wél slecht voorhebben met onze kinderen. Om hen te beschermen zonder ze bang te maken is het enige goed advies: "Als iemand iets met jou doet wat je niet graag hebt - dat zal daarom niet gebeuren - dan roep je heel hard en loop je weg." Die zin is duidelijk en tegelijkertijd ook haalbaar voor een kind.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150504_01662183

Mijn mening: Ik vind het overdreven om te zeggen dat 'het aaien van een witte puppy' hetzelfde zou zijn als het ontvoeren van een kind. Vaak wordt kinderen aangeleerd om vreemden te mijden. Net zoals men zegt in het artikel, vind ik dit een foute ingesteldheid. Je mag nooit met vreemden meegaan, maar een vriendelijke begroeting of een gesprek voeren met onbekenden is zeker niet fout! Als je zelf de weg kwijt bent, spreek je anderen aan om te vragen waar je precies bent. Als iedereen van principe zou zijn om vreemden te mijden en te negeren, dan zou je de weg nooit terugvinden.
Uiteraard zijn er mensen die slechte bedoelingen hebben, maar dat mag geen veralgemening maken dat alle vreemde mensen slecht zijn.

Over het algemeen ben ik het eens met I*te. Het is inderdaad sterk veralgemeend maar toch moet je opletten met wie kinderen spreken. Het is heel moeilijk om een kind duidelijk te maken om niet met vreemde mensen te praten. Zelf heb ik ooit in een vreemde situatie gezeten. Ik was 12 jaar, dus besefte al meer wat normale vragen zijn en welke niet. Hieronder in het kort geschetst wat we hebben meegemaakt:
Ik was samen met een vriendin in een attractie in een pretpark. Het was redelijk rustig waardoor het even duurde voor dat de attractie werd opgestart. De persoon die de attractie moest doen starten begon een babbeltje te maken met ons, dit was nog wel gezellig terwijl we moesten wachten. Plots vroeg hij vanwaar we kwamen want we hadden hetzelfde accent. We antwoordden hier redelijk vaag op, om een antwoord te kunnen geven maar om niet te hard in detail te gaan. Hij vroeg door, we zijn hier niet verder op ingegaan.
Aangezien het zo een 'vriendelijke' man was, denk ik dat er verschillende kinderen zijn die hier verder op zouden antwoorden. De manier die ze in het artikel aangeven vind ik ook niet de beste. Het filmpje is het ideaal bewijs hiervan. De kinderen gaan vrijwillig mee, de kinderen vinden het leuk. Waarom zouden ze schreeuwen en wegrennen? Die man doet toch niets dat de kinderen niet leuk vinden?
Ik wil hieruit besluiten dat je kinderen moeilijk van 'voorbereiden' op een ontvoering, zeker wanneer ze nog zeer jong zijn. Wanneer kinderen ouder zijn kan je er al meer over praten.