Steeds meer 60-plussers vragen echtscheiding aan

10:35 Steeds meer zestigplussers vragen de scheiding aan. Dat blijkt uit cijfers van de FOD Economie.
Vorig jaar vroegen 3.759 zestigplussers de scheiding aan. Tien jaar geleden waren er dat nog maar 2.015. Dat is bijna een verdubbeling terwijl het totaal aantal echtscheidingen slechts met twintig procent is toegenomen.

Volgens relatietherapeute Rika Ponnet scheiden ouderen omdat het de normaalste zaak van de wereld is. "Dat is al langer zo. Maar het beeld is de laatste tien jaar nog veranderd. Ook bij de oudere generatie is scheiden heel gewoon geworden", klinkt het in de Coreliokranten.

Bovendien leven mensen steeds langer. "Zestigers hebben nog heel wat jaren voor de boeg. Die willen ze delen met een partner met wie het goed klikt."

bron: www.gva.be

mening:
Als ik zoiets lees dan vraag ik mij altijd toch af waarom het komt dat zoveel mensen de beslissing nemen om te gaan scheiden. In het artikel wijten ze dit aan de langere levensduur van mensen en ook omdat "scheiden heel gewoon is geworden". Toch vind ik dit geen reden.

Vinden de mensen het dan niet de moeite om te vechten voor een relatie? Een relatie vraagt veel tijd en moeite maar dat weten we allemaal op voorhand. IK vind het jammer dat het zeker in een artikel in de krant gezegd word dat het zo normaal is dat zoveel mensen scheiden.

Een andere reden is volgens mij dat men vroeger niet helemaal zelf zijn/haar partner kon kiezen en de keuzemogelijkheden beperkt waren. Ik verwijs hier naar het feit dat mensen vroeger zijn/ haar partner in de nabije omgeving moesten zoeken omdat de transportmogelijkheden beperkt waren. Ik herinner me nog talloze verhalen van oudere mensen die vertelden hoe ze hun echtgenoot voor het eerst hadden ontmoet op de plaatselijke fuif omdat ze gewoon niet verder dan hun eigen dorp kwamen. Daardoor was er dus een keuzebeperking wat betreft de partnerkeuze. Misschien zijn deze mensen er nu achter gekomen dat hun partner toch niet een geschikte partner voor hun is. Daarnaast hadden de ouders vroeger ook nog een invloed op de partnerkeuze, niet in extreme mate maar toch. Ze stelden bepaalde eisen waaraan een toekomstige partner moest voldoen, ook hierdoor werd de keuze beperkter en dus ook de garantie op een geslaagd huwelijk. Nu wil ik niet zeggen dat dit bij alle 60-plussers zo is gegaan, maar toch wel bij een groot aantal denk ik. Dit is natuurlijk mijn mening over dit onderwerp, ik kan dit niet bewijzen.

Ik denk dat er vroeger meer 'liefdeloze' relaties bij 60-plussers in stand werden gehouden omdat ze zich onder druk gezet voelden door de maatschappij, hun geloof en hun naaste omgeving. Een jaar of dertig geleden was het helemaal niet zo evident om te scheiden, plus dat je op een bepaalde leeftijd ook getrouwd moest zijn, wilde je niet overkomen als een 'sociale outcast'. De ongeschreven wetten hebben het hen misschien moeilijk gemaakt bij hun partnerkeuze. Vaak zie je toch het beeld van oudere koppels die als vrienden in één huis leven, naast elkaar maar niet met elkaar, 60-plussers hebben evenveel recht om uit zo'n relatie te stappen als jongere koppels. Ik denk dat als je die leeftijd met elkaar hebt bereikt, je al wel een tijdje hebt gevochten voor je relatie. Scheiden is geen beslissing die licht mag worden genomen, maar wel een beslissing die genomen mag worden. Persoonlijk denk ik dat het probleem zich vooral situeert bij de jongere generaties, die de stap om met elkaar te trouwen te snel en te ondoordacht nemen, want als het niets wordt "kunnen we toch nog van elkaar scheiden".

Het is misschien zo dat bij deze generatie 60-plussers ook al veel vrouwen zitten die gewerkt hebben. Na hun actieve carrière zitten beide tweeverdieners dan samen thuis. Ze zijn dit niet gewoon en dat kan tot spanningen leiden. Ze hebben elk een pensioen of inkomen waardoor de stap om te scheiden sneller genomen wordt. Vrouwen van boven de 60 zijn niet meer zo afhankelijk van hun echtgenoot als vroeger.

Steeds meer 60-plussers scheiden en dit verbaast me niets.
De gemakkelijkste verklaring is dat er vandaag eenvoudigweg meer 60-jarigen zijn dan 10 jaar geleden. Vroeger deden 60-plussers niet aan scheidingen omdat ze zo niet opgevoed waren, zoiets gebeurde gewoon niet. Deze generatie traditionele denkers sterft stilaan uit. De mensen die nu de 60-pluspopulatie vormen zijn al ruimdenkender en scheiden wordt alom aanvaard.
Ook het gaan werken van beide partners, zoals Ilse aanhaalde speelt volgens mij een rol. Na het pensioen plots 24/24 op elkaars schoot zitten valt vaak niet mee want dit zijn ze niet gewoon.

In de hedendaagse maatschappij is een scheiding geen marginaal verschijnsel meer. Nu de bevolking steeds ouder wordt, wil men de oude dag nog met plezier beleven en dit liever met een andere partner of alleen, dan met een partner waarmee je niet gelukkig bent. Prima begrijpbaar.
Daarbij komt dat scheiden steeds gemakkelijker wordt. Sinds de wet van Schuldloze echtscheiding in 2007 komt er geen onmogelijke procedure met advocaten en getuigen in de rechtbank meer bij kijken. Het gaat hier ook over mensen die vaak hertrouwt zijn en in hun huwelijkscontract meteen scheiding van goederen hebben opgenomen, dit maakt het verloop van een scheiding ook vlotter.

Zulk artikel zet volgens mij ook veel jongeren aan het denken. Je zou ervan beginnen twijfelen om überhaupt nog wel te trouwen. Heeft trouwen nog wel een bindende rol? De barriere om te scheiden wordt dadelijk zo laag dat men niet in het huwelijk stapt met de gedachte 'dit blijft mijn partner voor de rest van mijn leven', maar wel 'als het niet goed loopt, kunnen we nog altijd scheiden'. Dit lijkt mij geen positive evolutie.