Steeds meer kinderen zijn motorisch onderontwikkeld

kind
Het aantal kinderen dat de eerste schooldagen niet weet of hij of zij rechts- of linkshandig is, is de afgelopen jaren spectaculair gestegen. De onwetendheid heeft veel te maken met de opvoeding van het kind, de angst voor wiegendood, maar is ook erg nadelig voor de verdere ontwikkeling van het kind.


Jonge ouders krijgen de raad van artsen om hun kind op hun rug te laten slapen, om wiegendood te voorkomen. Ouders blijven kinderen echter veel te lang op hun rug leggen, ook tijdens het spelen. De peuter leert daardoor kruipen op zijn bips, in plaats van zijn knieën.

Het voortdurende gebruik van de rug- en bilspieren zorgt uiteindelijk voor een coördinatiebelemmering tussen armen en benen, en dus ook tussen rechts- en linkshandigheid. "Het is juist heel belangrijk dat een peuter weet welke hand het beste is. Zo niet ontstaan er ook problemen bij het leren schrijven, wat dan weer kan uitmonden in onuitwisbare gedragsproblemen bij tieners", besluit Madeleine Portwood.


Ik dacht toch spontaan aan mijn stage. Daar merkte ik ook op dat er tegenwoordig in élke klas wel IEMAND zit met een motorische, fysieke, .. afwijking. Tegenwoordig wordt er, denk ik, nogal snel gedacht dat iemand dyslexie, ADHD, .. heeft. Als een kind een slechte toets haalt, beginnen de ouders al vragen te stellen of het kind niet getest moet worden.
Daar stel ik toch ook mijn vragen bij ..

Ik denk dat je hier in wat overdrijft. Ik heb in al mijn klassen maar één kind gezien met motorische problemen.
Ik had enkele leerlingen met ADHD maar dat waren er ook niet overdreven veel.
Als ouders zich die vragen stellen wordt die meestal besproken met de leerkrachten. Als ouders dan nog denken en voelen dat het kind getest moet worden is dat hun volste recht. Dat wil daarom niet zeggen dat al die kinderen een attest krijgen.
Ik heb een oudercontact meegedaan en ik had niet de indruk dat ouders direct hun kinderen willen laten testen na een slecht rapport. Er was zelfs een moeder die wist dat haar dochter een probleem had en weigerde een attest te gaan halen.
Dus mijn ervaringen zijn helemaal anders dan die van u en ik denk dat je het een beetje wit zwart voorsteld eerlijk gezegd.

Ik kan begrijpen dat kinderen minder snel weten of ze links- of rechtshandig zijn. Maar toch als ik zie hoeveel oefeningen enzo mijn zus doet met haar kinderen. Zij is een kleuterjuf. Er komt ook heel veel tekenen en dergelijke aan te pas waarbij kinderen dan toch kunnen leren aanvoelen of ze beter met links of rechts kunnen tekenen.
Ik kan begrijpen dat het voor leerkrachten in het eerste heel lastig kan zijn als een heel deel van je leerlingen niet weet of ze links- of rechtshandig zijn.

Een ervaring is een ervaring.. dan stel ik het niet wit-zwart voor, maar vertel ik gewoon wat ik gehoord en gezien heb.
Toch begrijp ik ook dat dat niet in elke school zo is, maar hetgeen ik gezien heb, schrok ik toch van.

Ik heb toch ook dezelfde ervaring als Karolien en dat vind ik een beetje betreurenswaardig. Soms heb ik zelfs het gevoel dat kinderen met een ernstige vorm van ADHD en andere belemmeringen niet de hulp krijgen die ze nodig hebben, vanwege de veralgemening. Ik meen geleerd te hebben dat men "dyslexie" neit kan genezen. Toch hoorde ik van mijn mentoren, "ja hij heeft dyslexie, maar het verbetert wel". Wat ik toch wel heel raar vind.

Dat kinderen na een vakantie niet meer weten of ze nu links- of rechtshandig waren, vind ik héél erg. Dat is voor mij een signaal dat ouders te weinig bezig zijn met hun kinderen tijdens de vakantie! Het kan toch niet dat een kind in die twee maanden het tekenen en schrijven volledig is vergeten? Dan kan de leerkracht nog veel bezig zijn met de leerlingen, dit is iets dat geen twee maanden mag stilliggen!