Ga onderhandelen bij cisterciënzers!


Nederland heeft bijna een regering. Een pareltje wordt het zeker niet: een minderheidskabinet dat steunt op een gedoogakkoord met een islamofobe partij. Tja...


Maar België is niet eens zo ver. Wij hebben zelfs nog geen formateur. We hadden een preformateur die een basisakkoord moest vinden over de staatshervorming. Als dat lukte, kon de formatiepoging van start gaan.

Maar de preformateur gaf er de brui aan. Nu hebben we twee bemiddelaars die ook niet verder raakten. Ze richtten een highlevelgroep op om het grootste knelpunt, de fiscale autonomie, te ontmijnen. Die groep heeft de mist wat doen opklaren, maar de kloof is nog altijd even groot.

En de twee protagonisten? Elio Di Rupo en Bart De Wever?

Die bewegen niet meer. Zet je ze tegenover elkaar, heb je twee standbeelden. De een doet niets. De ander ook niet. De een zegt niets. De ander ook niet.

Niemand weet nog hoe het verder moet. Wie kan raad brengen als de een niets zegt en de ander ook niet?

De cisterciënzers. De trappisten. De zwijgende monniken. Een orde die de regel van de stilte handhaaft. Dáár moeten ze weten hoe je dat doet: ruzies oplossen zonder te praten. Laat ons Di Rupo en De Wever daar naartoe sturen. Die kloosters hebben gastenkamers voor wie zich in stilte wil bezinnen. Ze hebben nog zes kloosters in België, drie Vlaamse, drie Waalse. Westmalle of Orval bijvoorbeeld. Overigens hebben ze daar nog iets dat de tongen desnoods toch kan losmaken. Trappist.

Eerlijk gezegd wordt het stilaan onbegrijpelijk dat ze niet uit dit conflict raken.

De Franstalige partijen moeten het allereerste beginsel van goed bestuur aanvaarden en de Vlaamse moeten meteen een spreiding in de tijd daarvan aanvaarden.

Het eerste beginsel luidt dat wie geld wil uitgeven, minstens een deel daarvan zelf aan de eigen bevolking moet durven vragen. Fiscale autonomie heet dat. Die geldt in elk federaal land. Behalve in België.

Het blijft verbazen dat de Franstalige partijen daar zo bang van zijn. Waarom zouden Wallonië en Brussel niet voor de helft op eigen fiscale kracht kunnen steunen?

De Waalse gemeenten halen gemiddeld 40 procent van hun budget uit hun belastingen, de Vlaamse de helft.

Op weg naar Westmalle of Orval zouden Di Rupo en De Wever even halt kunnen houden in bijvoorbeeld Mesen, bijna de kleinste, bijna de armste en bijna de mooiste gemeente van Vlaanderen. Met bovendien faciliteiten voor Franstaligen. Fiscale autonomie is daar niet vreemd. Mesen krijgt uit het Gemeentefonds een dotatie die ongeveer even groot is als het bedrag aan belastingen dat het int bij zijn bijna duizend inwoners.

Wallonië met zijn 3,2 miljoen inwoners en Brussel met zijn 1,1 miljoen inwoners zouden dat niet aankunnen?


DS, 01-10-2010 (Guy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB