De federale staatssecretaris voor personen met een handicap, Jean-Marc Delizée (PS), wil tegen 2011 een hervorming van de federale gehandicaptenuitkeringen klaar hebben.

Het gaat om de integratie- en de inkomensvervangende tegemoetkoming (145.000 personen) en de tegemoetkoming voor bejaarden die hulp nodig hebben (130.000). Die tegemoetkomingen dateren uit 1987, toen men de gehandicapten nog zal als mensen die geen relaties kunnen aangaan of niet kunnen werken. Dat is achterhaald: gehandicapten huwen, maar verloren tot voor kort een deel van hun inkomen; dat werd al rechtgezet. Maar de uitkeringen remmen ook het werken nog af terwijl velen kunnen en willen werken.
"We moeten het stelsel herdenken en beslissen of het in de sociale zekerheid thuishoort of niet", zegt Delizée. Intussen wil hij zes kleine hervormingen snel doorvoeren. De uitbetalingen moeten sneller. Gehandicapten niet meer oproepen voor controle als dat kan via het huisartsdossier. De toegankelijkheid verbeteren. Het noodnummer 112 moet een nood-sms-nummer worden. De 300.000 parkeerkaarten voor gehandicapten worden selectiever: enkel wie bewegingsproblemen kent, mag ze gebruiken. (belga/adv)
http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie...egen-2011.dhtml

Ik denk dat dit goed is, voor alle gehandicapten is het niet gemakkelijk om steeds naar controles te gaan, en is het inderdaad wel handig voor die mensen dat dit gebeurt via het huisartsdossier. Ook wat betreft de 300 000 parkeerkaarten ben ik het eens met Jean-Marc Delizée. Met deze hervormingen zal het stelsel minder remmend werken.

Het is inderdaad beter voor deze mensen als de controles via de huisarts gebeuren , deze kent je beter en kan denk ik daardoor een beter beeld schetsen van wat de persoon kan en niet kan. Ook een huisarst is voor deze mensen makkelijk te bereiken, mensen die in een rolstoel zitten hebben het al zeer moeilijk om op zelfstandige basis bijzulk controlecentra te raken.

Het is waar dat bijkomende uitkeringen het werken afremmen, deze mensen zijn bang dat wanneer ze gaan werken ze al snel een deel van hun bijkomend inkomen zullen verliezen.
Zoiet vind ik niet kunnen , deze mensen moeten leren leven met een handicap. Ik vind dat wanneer deze mensen nog kunnen werken en hiervoor zelf kiezen, men dat moet toelaten zonder dat ze een deel van hun bijkomende inkomsten verliezen.
Vele willen werken omdat ze dit graag doen of omdat ze zich onuttig voelen, waarom zulkde dingen afnemen zolang ze het nog kunnen?