Tweede dader Leonard beloond voor eerlijkheid


David Bouchat en Sebastien Leonard gaan beiden vrijuit voor de doodslag op de pedofiel Christian Malot en diens echtgenote, Andrée Vanden Bossche.


DAVID Bouchat (26) viel na de uitspraak in de armen van zijn zuster en knuffelde innig haar dochtertje, zijn nichtje.

Het was een overwinning van Bouchat op zichzelf: er was een peride dat hij geen kinderen durfde te knuffelen, uit angst dat hij zelf pedofiel zou worden.

Sebastien Leonard (29) staarde enkel ongelovig naar de jury en naar zijn advocaten. Zijn talrijke familieleden in de zaal barstten in tranen uit.

Dat David Bouchat naar huis mocht, was geen verrassing. Dat Leonard als een vrij man naar huis kon gaan, had niemand verwacht.

Leonard ging in de nacht van 11 op 12 december 2004 veel meer dan Bouchat door het lint in Heikruis. Hij was die avond met zijn vriend David Bouchat meegegaan om hem te helpen en te steunen in de confrontatie met diens misbruiker.

Bouchat wilde aan Malot - twintig jaar na de feiten - rekenschap vragen aan Christian Malot, de man die hem misbruikt had. Bouchat had het idee opgevat dat hij Malot zou kunnen doen bekennen en dat hij op die manier zou kunnen afrekenen met zijn demonen. Bouchat leed al jaren zwaar onder het misbruik tijdens zijn jeugd.

Maar vooral Leonard - normaal de kalmte zelf - sloeg die avond door. Hij sloeg de kleine, tengere Andrée Vanden Bossche bewusteloos met een stuk hout en probeerde haar te wurgen.

Toen dat niet lukte, haalde hij in de keuken twee messen en stak haar dood. Daarna hielp hij Bouchat om Malot te overmeesteren.

De man werd zwaar geslagen met een strijkijzer. Leonard stak ook Malot dood. Samen staken ze daarna op voorstel van Leonard het huis in brand en stalen ze allerlei voorwerpen om een diefstal te ensceneren.

Leonard ging butaal te werk en zocht daar op het proces geen enkele verontschuldiging voor. ,,David hoort niet in de gevangenis thuis. Ik wel. Hij had een reden om door het lint te gaan. Ik niet'', was een van zijn vele goudeerlijke uitspraken.

Nog een andere. ,,Mevrouw Vanden Bossche raakte in paniek toen ze zich omdraaide en mij zag staan met een stuk hout in mijn hand. Natuurlijk paniekte ze. Hoe zou u reageren als er plots iemand achter u staat met een stuk hout? En toen raakte ik zelf in paniek en heb ik haar geslagen. Waarom, begrijp ik tot vandaag niet. Er was geen reden om te slaan.''

Leonard deed geen enkele poging om zijn rol in de feiten te minimaliseren. Speurders kwamen het in de assisenzaal vertellen: zelden of nooit hadden ze tijdens een gerechtelijk onderzoek te maken gehad met een eerlijker verdachte dan Sebastien Leonard. Hij beschreef tot in detail hoe hij in zijn eentje Andrée Vanden Bossche had gedood en daarna, samen met Bouchat, Malot. De speurders kregen er zelfs een ongemakkelijk gevoel bij. ,,Hoe kon iemand zo koud, schematisch en chronologisch vertellen over dergelijke gruwelijke feiten?''

Op de jury en het openbaar ministerie maakte Leonard de voorbije weken echter grote indruk door zijn oprechtheid. ,,Ik herinner me dat ik mevrouw Vanden Bossche vier keer gestoken heb. U zegt dat er zes messteken waren? Dan heb ik zes keer gestoken, want David heeft niets gedaan.''

Waarschijnlijk was het die eerlijkheid van Leonard, en zijn onberispelijk verleden, die er de jury toe aanzette hem samen met Bouchat als een vrij man naar huis te sturen.

De twaalf juryleden volgden de theorie van de verdediging dat zowel Bouchat als Leonard gehandeld hadden onder ,,onweerstaanbare dwang''. Ze hadden kortstondig de controle over zichzelf verloren en waren, aldus de jury, geen van beiden verantwoordelijk voor de doodslag op Christian Malot (59) en Andrée Vanden Bossche (61).

Eerder had ook openbaar aanklager Luc De Vidts gezegd dat Bouchat en Leonard allebei onder ,,onweerstaanbare dwang'' hadden gehandeld bij de moord op Christian Malot.

Hij legde een deel van de schuld voor de feiten bij justitie die, aldus De Vidts, zwaar had geblunderd door de pedofiel Malot niet eerder aan te pakken. De aanklager vond wel dat Leonard veroordeeld moest worden voor de brutale doodslag op Andrée Vanden Bossche. De jury oordeelde er anders over.


DS, 21-10-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Vrijspraak na dubbele moord


Een dubbele vrijspraak na een dubbele moord op een kinderverkrachter en zijn vrouw, geeft beroering onder Belgische juristen.


Een jury van twaalf gewone Brusselaars is zo onder de indruk geraakt van getuigenissen over het kindermisbruik dat ze zelfs geen milde of symbolische veroordeling van de daders wilde. David Bouchat (26 jaar) en zijn vriend Sébastien Léonard (29) gaan helemaal vrijuit.

Bijna twee jaar geleden wilde David, na vele jaren van psychische problemen, zijn verleden op orde brengen door te gaan praten met de 59-jarige Christian Malot die hem als jongetje vele keren seksueel had misbruikt. Davids vriend Sébastien ging mee om hem te steunen.

„Gewoon om te praten”, heeft David steeds volgehouden. Hij hoopte dat Malot, die ook zijn peetvader was, het misbruik zou erkennen en zijn excuses zou aanbieden. Maar Malot erkende niets en David voelde zich weer een klein, hulpeloos kind.

Ondertussen wilde Sébastien elders in het huis de 61-jarige vrouw van Malot weg houden van het gesprek. Dat liep uit de hand en Sébastien sloeg erop los, probeerde haar te wurgen en stak haar uiteindelijk dood met een keukenmes.

Toen zijn vriend David, die in gevecht was geraakt met Malot, om hulp schreeuwde, kwam er een tweede bloedbad. Ook David sloeg mee, met een strijkbout.

Tijdens het proces nam Sébastien alle schuld op zich. Op de vraag of hij in de gevangenis hoort, zei hij: „David niet, ik wel. Met wat ik gedaan heb, kan dat niet anders. Ik verdien dat.”

Toch had hij geen spijt van de moord. Dat bracht psychiaters tot het oordeel dat hij een koud mens is met agressieve en paranoïde trekken. De deskundigen hadden voor David veel meer begrip. De aanklager besloot vrijspraak te vragen voor David, maar niet voor Sébastien. De jury besloot echter beide jongemannen vrij te spreken.

„Voor een beroepsrechtbank zou dit hoogstwaarschijnlijk niet gebeurd zijn”, reageerde hoogleraar strafrecht Frank Verbruggen. „Volgens mij was een lage, symbolische straf geschikter geweest. Men heeft hier wel heel persoonlijk en psychologisch gespeeld.”

„De jury laat haar hart spreken”, zei de advocaat Paul Quirynen. Hij had het beter gevonden als de zaak door vakmensen was afgehandeld en niet voor een jury was gebracht met alle ophef van dien. „Had men die jongemannen die lijdensweg niet kunnen besparen?”


Trouw, 23-10-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Assisen is altijd puur emotie... Je moest erbij zijn om het verdict te begrijpen in sommige gevallen.

Als je dit even nuchter en apart bekijkt:

- David en Sebastien doden de misbruiker van David

- Sebastien doodt de vrouw van de misbruiker van een vriend van hem

Als je het mij vraagt zijn er in de tweede situatie toch iets te veel 'van'-nen om zomaar een vrijspraak te kunnen geven. Ik weet niet in welke mate die vrouw betrokken was bij het misbruik van David, maar in feite staat Sebastien daar toch volledig buiten.

(waarmee ik niet David het recht geef om te doden, maar bij David kan ik de uitspraak van de jury wel begrijpen)

__________________