In Frankrijk zou een meerderheid van de kiezers naar het voorbeeld van Groot-Brittannië een referendum over het lidmaatschap van de Europese Unie willen. Dat is de conclusie van een onderzoek door de universiteit van Edinburgh en de Duitse denktank d/part. In vijf andere landen is er voor zo’n stemming net geen meerderheid.

Op 23 juni mogen de Britse kiezers beslissen of ze al dan niet in de Europese Unie willen blijven. Het is de eerste keer dat de inwoners van een lidstaat zich mogen uitspreken over het opzeggen van het lidmaatschap. De onderzoekers peilden naar de meningen die dit losweekt bij ongeveer 8.000 kiezers in zes andere lidstaten: Duitsland, Frankrijk, Polen, Ierland, Spanje en Zweden.

Enkel in Frankrijk blijkt een meerderheid van 53 procent gewonnen te zijn voor een gelijkaardig referendum, maar ook in Zweden (49 procent), Spanje (47 procent) en Duitsland (45 procent) ziet een beduidende minderheid zo’n volksbevraging zitten. ‘Het Britse referendum is een laboratorium voor andere referenda in Europa. Een dergelijke banalisering zou verwoestende gevolgen kunnen hebben’, reageert Anand Menon, professor Europese politiek aan het Londense King’s College, op de website van de Franse krant Le Monde.

Mag Marine Le Pen van het nationalistische en anti-Europese Front National zich in de handen wrijven met zo’n peiling? Niet meteen, zo stelt de krant, die erop wijst dat een meerderheid van de pleitbezorgers van een referendum net in de Europese Unie wil blijven. Wel ligt het aantal Fransen dat in de EU wil blijven (45 procent voor lidmaatschap, 33 procent tegen en 22 procent onbeslist) in het algemeen beduidend lager dan het aantal Duitsers (60 procent voor lidmaatschap), Polen (66 procent) en Spanjaarden (68 procent).

In elk van de zes landen wil een meerderheid de Britten erbij houden. In Frankrijk is die meerderheid wel beperkt. Van de Franse respondenten vindt 44 procent eigenlijk dat de Britten beter vertrekken, tegen bijvoorbeeld slechts 19 procent van de Spanjaarden. Vele Fransen denken ook dat een Brexit de Britse economie ten goede zal komen. Enkel in Duitsland en Ierland is een meerderheid ervan overtuigd dat de Britten in hun eigen vel gaan snijden indien ze de deur achter zich dichtslaan.

Bron: De Standaard, 12-03-2016, door BELGA
weblink

Eigen mening:
Eerst was er de ‘Grexit’, dan de ‘Brexit’, nu de ‘Frexit’… De eerste twee verbaasden niet in dergelijke mate als de laatste. De eerste was het gevolg van de economische crisis die het jarenlange wanbeleid blootlegde, de tweede kwam voort uit het Britse chauvinisme: je hebt het Europese vasteland en Groot-Brittannië, en daartussen ligt het Grote Kanaal, weet u wel. Twee landen die aan de rand van de EU liggen, die elk een problematiek hebben die je makkelijk zou kunnen plaatsen uit het Europese verhaal (althans, mentaal).

De ‘Frexit’ (zij het nog een klein artikel) legt echter een andere tendens bloot: het opkomen van Rechts in de Europese politiek. De economische crisis en de vluchtelingencrisis onder de bureaucratische, Kafkaiaanse Europese Unie. Het volk begint zich te keren: FN in Frankrijk, AFD in Duitsland, PVV in Nederland, N-VA in België… De cijfers liegen er niet om: Rechts komt op. Het einde van het Europese project? Laten we hopen van niet. Wanneer je heden ten dage ‘Rechts’ uitdrukt, kan ik me niet ontdoen van het woord ‘populisme’. Hun grote project: afscheuren van de EU, grenzen dichtgooien, de euro weg en allemaal terug in onze schulp (of nee, wacht, vrij verkeer van geld en goederen behouden we, maar die ‘personen’ laten we vallen). Naïef en kortzichtig als u het mij vraagt.

Net zoals Lode is de 'Frexit' hetgeen ik niet verwacht had. De voorgaanden had ik wel zien aankomen, maar van Frankrijk had ik dit echt niet verwacht. Ik kan wel begrijpen waarom Frankrijk dit zou willen. Europa heeft nu niet bepaald een goede naam (meer). Elke lidstaat kibbelt met elke lidstaat. Het is zelden dat iedereen dezelfde opinie heeft en er is niemand dat vanuit zijn oogpunt toegevingen wil doen. We kijken vaak naar Amerika, maar het lijkt mij een utopie om ooit hetzelfde te worden. Het zou misschien niet slecht zijn om een lidstaat afscheid te laten nemen van de Europese Unie. Op deze manier kunnen de andere lidstaten bekijken hoe het land verder evolueert om hier lessen uit te trekken. Dit kan langs beide kanten gaan. Is het succesvol, dan zullen er zeker nog andere landen volgen. Wordt het een fiasco, dan zullen de meningen herzien worden en zal iedereen er voor kiezen om toch binnen de Europese Unie te blijven.