"Amerikaans leger is eigen grootste vijand in Irak"
Een hoge Britse legerofficier haalt in een recent artikel vernietigend uit naar het Amerikaanse leger en het Amerikaanse optreden in Irak. Hij beschuldigt de VS-soldaten onder meer van culturele onwetendheid, moralistische zelfgenoegzaamheid, ongegrond optimisme en onbekwaamheid om de Iraakse opstand aan te pakken. Gek genoeg werd het artikel gepubliceerd in Military Review, een magazine uitgegeven door het Amerikaanse leger.

Vervreemd van bevolking
Brigadier Nigel Aylwin-Foster was in Irak als adjunct-bevelhebber van een programma waarbij Iraakse soldaten werden opgeleid. Volgens hem kwam de bijwijlen "culturele ongevoeligheid" van de Amerikaanse officieren in Irak haast neer op een "institutioneel racisme". Dit zou het groeiende verzet van de Iraakse rebellen in de hand hebben gewerkt. Heel wat VS-soldaten zijn volgens Aylwin-Foster erg plichtbewust, getalenteerd, gepassioneerd en patriottisch. "Toch worden deze eigenschappen gefnuikt door bureaucratie, een strenge hiërarchie, een neiging naar aanvallende operaties en een gevoel dat alle problemen frontaal getackeld moeten worden".

Dit getuigt volgens Aylwin-Foster van een traditionele opvatting over conventionele oorlogsvoering en wordt door sommige experts gezien als een minder doeltreffende manier om een rebellie het hoofd te bieden. De "erg snelle en gewelddadige" manier van oorlog voeren, zorgde er immers voor dat het Amerikaanse leger vervreemd raakte van grote delen van de bevolking.

Schadelijk optimisme
Bij een opstand tegen de bezettende macht is volgens Aylwin-foster "de snelste oplossing niet altijd de beste". Het conformisme en de gecentraliseerde besluitvorming binnen het leger vertraagden de operaties in Irak waardoor de opstandelingen de tijd kregen om te reageren, aldus nog de Brit. Daarbij zorgde het lovenswaardige geloof dat het Amerikaanse leger alles aankan, voor een soort "schadelijk optimisme" waardoor de situatie vaak niet realistisch werd ingeschat.

De kritiek van de Britse officier lokte in Amerikaanse legerkringen al heel wat reacties uit. Military Review publiceerde het artikel naar eigen zeggen omdat Aylwin-Foster een autoriteit is die professionele kritiek geeft. "Het biedt een nuttig perspectief, of je nu akkoord gaat met hetgeen hij zegt of niet", aldus een redacteur in de krant The Guardian.