,,België maakt altijd die fout'' - Parlementsleden Raad begrijpen Belgisch verzet niet


Hebben de Belgen zichzelf in de voet geschoten bij de stemming voor de post van mensenrechtencommissaris voor de Raad van Europa? ,,Absoluut. Zoiets is hier nog nooit vertoond.''

Voorgeschiedenis: http://actualiteit.org/forums/showthread.php?t=2305

EERSTE stemdag in Straatsburg voor de post van commissaris voor de mensenrechten van de Raad van Europa. Stef Goris (VLD) is er nog altijd niet over dat minister Marc Verwilghen niet op de steun kan rekenen van Luc Van den Brande (CD&V) en dat anderen - de FDF'er Eric Libert en de Franstalige vleugel van de Liga van de Mensenrechten - zelfs stokken in de wielen proberen te steken.

Goris, Geert Lambert (Spirit), Fatma Pehlivan (SP.A): allemaal hebben ze van collega's de vraag gekregen wat er in België aan de hand is. ,,Ze begrijpen het niet goed. Het is niet mogelijk. Dat CD&V en FDF een front vormen tegen een Belgische kandidaat valt niet eenvoudig uit te leggen'', zegt Goris.

,,Wij exporteren onze interne problemen naar de Raad van Europa. Dat is een unicum'', zegt Pehlivan.

Libert geniet van zijn moment de gloire in de wandelgangen van het halfrond van de Raad van Europa, 'visiteur' op zijn jas geprikt. Voor de tv-camera's legt hij uit waarom hij in een brief aan de parlementsleden heeft laten weten dat Verwilghen deel uitmaakt van een partij die het Kaderverdrag over de minderheden weigert te ratificeren. ,,Men kan geen commissaris voor de mensenrechten zijn als men de resoluties van de Raad niet respecteert.'' Wat verderop staat Armand Dedecker. Hij heeft voor Verwilghen gestemd, al maakt hij als MR-lid deel uit van dezelfde fractie in de Raad als Libert.

Luc Van den Brande komt bij Goris staan en geeft hem een hand. Hij legt nog eens uit waarom de christen-democratische fractie van de EVP onder zijn voorzitterschap de aanbeveling aannam om Marek Nowicki te steunen: de Pool en de Zweed Thomas Hammarberg zijn experts inzake mensenrechten, Verwilghen is de meer politieke kandidaat. Als Paul Wille (VLD) opmerkt dat de liberalen geen stemadvies nodig hebben, stapt Van den Brande op.

,,Onvoorstelbaar'', zegt Wille. ,,Kan je je voorstellen dat de Italianen niet zouden samenklikken rond een kandidaat?'' ,,Ik heb christen-democraten hun verwondering horen uitspreken over de overtuiging waarmee hun fractieleider gepleit heeft voor Nowicki'', zegt Goris, die de argumenten van Van den Brande ,,ondraaglijk licht'' noemt. ,,We vertegenwoordigen hier ons land.''

Terwijl in het halfrond een debat bezig is over ,,vrouwen en religie in Europa'', zakken parlementsleden af naar een achterkamertje om te stemmen. Zoals veel hier verloopt ook de stemming traag: van 10 tot 13 uur.

Spanning is deze instelling doorgaans vreemd. De sfeer in het VLD-kamp wordt er beter op als Goris van Elsa Papadimitriou (EVP) verneemt dat de zeven Grieken voor Verwilghen hebben gestemd, onder wie vier EVP'ers.

Ook het hele Russische blok heeft voor Verwilghen gestemd. De kandidatuur van Verwilghen werd maandag nog aangekaart tijdens een gesprek tussen premier Guy Verhofstadt en de Russische president Vladimir Poetin.

,,Ik stem voor Verwilghen'', zegt ook de Franse EVP'er Jean-Claude Mignon. ,,Omdat hij de beste kandidaat is.'' Net als veel anderen weet hij niets van de commotie rond de kandidatuur van Verwilghen. De Nederlandse liberaal Dirk Drees wel. ,,Als je kans maakt op zo'n belangrijke post en je hebt een goede kandidaat zoals Verwilghen, dan moet je als één blok achter hem gaan staan.'' Het Zwitserse parlementslid Andreas Gross kijkt er niet meer van op: ,,De Belgen maken altijd dezelfde fout.'' Het zou elders ook kunnen, relativeert de Nederlander Tiny Kox.

Ook voor het tellen van de stemmen neemt de Raad zijn tijd: over de middag wordt eerst een monument onthuld, waarna een orkest aan de slag gaat. Maar een half uur voor de herneming van de zitting om 15 uur, het moment waarop de uitslag officieel bekendgemaakt wordt, sijpelt het nieuws door dat Verwilghen slechts derde is. Maar de drie zouden dicht op elkaar zitten.

Zo dicht nu ook weer niet, blijkt. Nowicki: 89. Hammarberg: 78. Verwilghen: 65. Hebben de Belgen zichzelf in de voet geschoten?

,,Absoluut'', zegt de Britse sociaal-democraat Mike Hancock, die voor Verwilghen gestemd heeft, ,,omdat hij de beste was. Ze voerden campagne tegen hun eigen kandidaat. Dat is hier nooit eerder vertoond. Het Belgische politieke systeem moest beschaamd zijn: ze hadden een eerste-klassekandidaat en ze gunnen hem de kans niet.''

www.coe.int


DS, 05-10-2005

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Verloren geloofwaardigheid


Marc Verwilghen komt met de staart tussen de benen terug naar de Belgische regering. Het internationaal sollicitatiegesprek is andermaal verkeerd afgelopen. Kandidaat Verwilghen is gezakt. De ambitie van onze minister van Economie om mensenrechtencommissaris te worden bij de Raad van Europa, moet dus worden opgeborgen. Op het eind van deze pijnlijke vertoning blijven nogal wat mensen met blauwe plekken achter. Om te beginnen Verwilghen zelf natuurlijk. Een evacuatie van de man zou weliswaar niet meer dan een logische stap geweest zijn in de watervalcarrière van de Witte Ridder uit het Dutroux-tijdperk. Van minister van Justitie over minister van Ontwikkelingssamenwerking tot minister van Economie en Energie, een portefeuille die niet bijster veel voorstelt. Maar de radeloosheid waarmee de populaire liberaal op zoek is naar een reddingsvlot uit het paarse schip, wordt meer dan beschamend. De heldere vraag van een Nederlandse sociaal-democraat aan Marc Verwilghen ,,waarom u postuleert als ik zie dat u nog nooit met mensenrechten bezig bent geweest'', bleef onbeantwoord.


Niet alleen Verwilghen komt beschadigd uit het verhaal. Ook de CD&V'er Luc Van den Brande, die na vele jaren nog eens de nationale pagina's van de kranten haalde, liet zich van zijn smalste kant zien. Zeurend over het feit dat de VLD zijn belangrijke ik niet had geraadpleegd, ging hij dwarsliggen. De Poolse kandidaat was zoveel beter. Dat zag toch iedereen. Van den Brande blijft beter op de regionale pagina's.

Gevolg van de tussenkomst van de gewezen Vlaamse premier is dan weer dat België een belabberd figuur sloeg bij de Raad van Europa. Mede geholpen door de Vlaminghatende FDF'er Eric Libert, die een tegennatuurlijk monsterverbond sloot met Van den Brande, gingen we in perfect gespreide slagorde ten strijde. Leden van de Raad van Europa die in Verwilghen wél een valabele kandidaat zagen, krabden zich niet begrijpend in het haar. ,,Nooit geziene vertoning'', luidde het. ,,België exporteert zijn problemen''.

Er is maar één relatieve winnaar van dit debacle. VLD-voorzitter Bart Somers kan de ambitieuze Jean-Marie Dedecker nog wat langer in de wachtkamer laten sudderen. Een mogelijke stoelendans of broederstrijd wordt, even toch, uitgesteld. Maar ook Somers weet dat dat maar tijdelijk soelaas is.

Marc Verwilghen wordt dus weer minister. Ook al weet de halve wereld dat hij weg wil. Met mensen als Marc Wilmots hebben we dus senatoren die tegen hun zin senator moeten blijven, met mensen als Verwilghen ministers die volop op zoek zijn naar een andere baan. En dus geen enkele geloofwaardigheid meer genieten. Dat is zielig voor Verwilghen. Maar dat is vooral een drama voor de politiek. In de PS, zo riep Elio Di Rupo uit, is er geen plaats voor parvenu's. In de regering nog veel minder.


DS, 06-10-2005

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Aversie tussen VLD-top en CD&V schaadt politieke landschap


De belevenissen van Marc Verwilghen in Straatsburg vormden opnieuw een ontluisterend bewijs van de totaal fout gelopen relatie tussen liberalen en christen-democraten. Deze viscerale afkeer is politiek niet gezond.


IK vrees dat we de komende maanden geen enkele steun moeten verwachten voor om het even welke benoeming, zelf niet voor de kleinste.'' Een christen-democratische toppoliticus maakte zich donderdagmorgen niet de minste illusies.

Niet iedereen bij CD&V is onverdeeld gelukkig met de manier waarop gewezen Vlaams minister-president Luc Van den Brande schaamteloos het vuur uit de sloffen liep voor een onbekende Pool. Niet dat federaal minister van Energie Marc Verwilghen (VLD) zo'n briljante kandidaat was voor de post van mensenrechtencommissaris bij de Raad van Europa. Maar het had allemaal wat minder exhibitionistisch gemogen.

Even goed begreep ook niet iedereen bij de VLD waarom premier Guy Verhofstadt zijn uitgebluste minister met een niet geringe stemverheffing verplichtte om aan de tweede stemronde deel te nemen. Vormde dat een bewijs van zijn voluntaristische inborst of wilde de eerste minister Verwilghen tot op het bot vernederen?

,,De problemen in de Wetstraat 16 zijn nu een stuk minder groot dan wanneer Verwilghen het pleit zou hebben gewonnen'', suste een topliberaal. Hij zinspeelde op de mogelijke komst van Jean-Marie Dedecker en Rik Daems in de federale en/of de Vlaamse regering. Het bespaart de VLD-leiding een vervelende keuze.

De komst van Jean-Marie Dedecker naar de Vlaamse regering wordt zeker geen cadeau voor Vlaams minister-president Yves Leterme. Letermes regering heeft zich door een zakelijke aanpak een puike reputatie opgebouwd. Woelwater Dedecker kan dat beeld bijstellen, met alle gevolgen voor Letermes populariteit en die van zijn partij.

Niet dat het meteen de grootste zorg van de VLD is. De relaties tussen de christen-democraten en liberalen zitten al langer onder het vriespunt. Historisch gezien is dat ongewoon. Zeker op socio-economisch vlak zijn er tussen VLD en CD&V meer raakpunten dan bijvoorbeeld tussen socialisten en liberalen. Een grote meerderheid in Vlaanderen zou zo'n rooms-blauw socio-economisch beleid ook best smaken. In het verleden hebben rooms-blauwe regeringen bovendien goed gefunctioneerd.

Eind jaren tachtig liep het evenwel mis. Na de parlementsverkiezingen van eind 1987 wilde Wilfried Martens verder met de liberalen. Een te krappe meerderheid in de Senaat deed hem na ettelijke loodzware formatiemaanden van mening veranderen. Guy Verhofstadt, vice-premier van 1985 tot 1987, verkaste van de ene dag op de andere naar de oppositie. En die kuur zou lang aanslepen.

De liberaal koesterde zijn revanchistische gevoelens. De publicaties van de ultraliberale Burgermanifesten en de VLD-voorstellen omtrent sociale zekerheid zetten de verhoudingen verder op scherp. Voor de christen-democraten werd ,,de VLD van Verhofstadt'' een onaanvaardbare partner. Dat Verhofstadt na de oprichting van de VLD in 1992 ook even probeerde om wat christen-democraten met mandaten weg te lokken, gooide olie op het vuur.

Voor Verhofstadt was het duidelijk: als het even kon zou hij een paarse regering brouwen. Eind 1991 bleken de geesten nog niet rijp. Verhofstadt deed zoveel beloften aan de PS van Guy Spitaels dat de toenmalige SP van voorzitter Frank Vandenbroucke wantrouwig werd. De Vlaamse socialisten hadden verder een slecht gevoel bij de mogelijke eerste minister - Verhofstadt zelf, die was zijn imago van Baby Thatcher nog niet kwijt - en vreesden kuiperijen van de christelijke vakbond.

Na de dioxinecrisis en de voor de Vlaamse christen-democraten rampzalige verkiezingen van 1999 brak voor Verhofstadt hét moment aan. De eerste paars-groene regering was een feit. Het kleineren van de christen-democraten werd een liberale way of life . Het warrige, haast wanhopige oppositiebeleid van CD&V-voorzitter Stefaan De Clerck legde dat geen strobreed in de weg. Het openbaar overnamebod van VLD-voorzitter Karel De Gucht op een deel van de christen-democraten, onder leiding van voormalig CVP-voorzitter Johan Van Hecke, vormde de slagroom op een gênante taart.

De VLD-kijk op het politieke landschap blaakte niet echt van nederigheid. De partij dichtte zichzelf een centrumrol toe - zelfs met het predikaat volkspartij - en bestempelde CD&V haast consequent als een conservatief clubje dat voortaan slechts goed zou zijn voor een rolletje in de marge.

Ondertussen zijn de verhoudingen flink bijgesteld. Maar met uitzondering van Bart Somers bleef de vijandige houding bij de VLD-top ten aanzien van CD&V ongewijzigd. Dat viel goed op tijdens de onderhandelingen bij de vorming van de Vlaamse regering. Mathematisch waren CVP, SP.A en VLD op elkaar aangewezen. Maar de liberalen verwelkomden de winnaar niet van harte.

Guy Verhofstadt en Patrick Dewael laten ook geen kans onbenut om tijdens interviews de draak te steken met het vermeende gebrek aan charisma van de Vlaamse minister-president. De afkeer van het duo voor Leterme excelleerde tijdens de onderhandelingen over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Hoewel de VLD het onderwerp zelf mee op de agenda zette, wilden Verhofstadt en Dewael er hun borst niet voor nat maken. De onderhandelingen mislukten en Leterme leed zwaar gezichtsverlies. Verhofstadt trapte vervolgens met enkele complottheorieën nog na.

Deze vete vermaalde de afgelopen week Marc Verwilghen. De twee partijen moeten zich nu de vraag stellen wie daar beter van wordt. De buitenlandse reputatie van België alvast niet. Politiek gezien lijken de twee na de verkiezingen van 2007 ook tot samenwerken gedoemd. Als Verhofstadt, Dewael en De Gucht na 2007 nog een vooraanstaande rol willen spelen, dan beginnen ze beter maar te wennen aan de realiteit dat CD&V nog steeds meedoet.

Zo'n constructieve attitude versterkt de positie van de VLD. Een combinatie met CD&V maakt het makkelijker om op socio-economisch vlak liberale accenten te leggen. En daar is de modale liberale kiezer sterker mee begaan dan holebi-adoptie of het homohuwelijk.

Een volwassen houding tussen twee politieke spelers van formaat komt ten slotte de politieke gezondheid van Vlaanderen ten goede. Want met een partij, goed voor een kwart van de stemmen, die zichzelf met overtuiging buiten spel zet, is het nu het moment niet om te vervallen in allerlei kinderachtige spelletjes.

Al denkt de SP.A, tegenwoordig gegeerd door de twee partijen, daar wellicht anders over.


Bart Brinckman leidt de Wetstraatredactie. De Handelingen blikken terug op de politieke actualiteit van de voorbije week.


DS, 08-10-2005

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB