In december werd de methode goedgekeurd, nu wordt ze ook in de praktijk omgezet: medische wetenschappers gaan een kind op de wereld zetten met genetisch materiaal van drie mensen.

De methode werd drie maanden geleden in Groot-Brittannië toegelaten en is erg omstreden. Kunstmatige inseminatie (KI) met genetisch materiaal van drie personen zou bepaalde ziektes, overgeërfd via mtDNA of mitrochondriaal dna, verhinderen. Een doel dat, volgens critici, de weg effent voor ‘designerbaby’s’. Functiestoornissen bij het mtDNA kunnen leiden tot ziektes als spierzwakte of diabetes.

De Human Fertilisation and Embryology Authority (HFEA) gaf in december groen licht voor de behandeling. Groot-Brittannië werd daarmee het eerste land wereldwijd dat deze methode uitdrukkelijk goedkeurt. Deskundigen van de universiteit van Newcastle, waar de methode werd ontwikkeld, mogen in totaal 25 patiëntes op deze manier onder handen nemen. Nog dit voorjaar beginnen de eerste pogingen.

De op deze manier verwekte kinderen blijven vooral op vader en moeder lijken. Het erfelijke aandeel van de ‘vreemde’ vrouw zou gering zijn.

In april 2016 werd in Mexico de geboorte van een kind met drie ouders gemeld. De wetgeving is in Mexico erg onduidelijk, zowel wat het toelaten als het verbieden van de medische praktijk betreft.

MtDNA is klein ringvormig DNA dat zich niet in de celkern bevindt, maar in de mitochondriën. De mitochondriën bevatten ook een eigen type ribosomen. Er zijn honderden mitochondriën per cel en deze bevatten elk vele circulaire chromosomen. Het mitochondriaal DNA erft normaliter uitsluitend over via de vrouwelijke lijn en gaat dus niet over via het sperma. De mitochondriën van de mannelijke zaadcel bevinden zich in de staart, die bij de bevruchting meestal niet de eicel binnentreedt.

16/03/2017om 18:19 door mg | Bron: BELGA
De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170316_02783512

Mening:
En nieuwe manier van kunstmatige inseminatie... Ik weet niet hoeveel positieve aspecten je hiervoor kan vinden? Dit proces is al eens theoretisch getest, maar nog niet in de praktijk. Ze willen het nu in de praktijk testen. Het erfaandeel van de 'vreemde' vrouw zou gering zijn? Gering? Is dat dan absoluut niets of bestaat er toch nog een kans dat de baby volledig op de vreemde vrouw lijkt? Dit onderzoek zit nog in de lopende lijn, dus niemand weet wat nu praktisch de gevolgen zullen zijn. Wanneer een koppel, dat niet gemakkelijk kinderen kan krijgen, wilt meedoen aan dit onderzoek en hoopt op een kind dat lijkt op de ouders en dan tot de vaststelling komt te staan dat het kind absoluut niet lijkt op één van de twee ouders?

Om samen te vatten. Dit onderzoek lijkt mij in de eerste instantie relevant en bevorderend voor de wetenschap. Wanneer er inderdaad minder kans is op ziektes, dan lijkt mij dit eens zeer interessant onderzoek. Maar langs de andere kant roept het veel vraagtekens op bij mij. Wat als er iets fout gaat bij de procedure? Wat als het DNA van de vreemde persoon de overhand neemt?

Ik vind dit een zeer vreemd artikel en begrijp eigenlijk niet waarom ze dit onderzoek zouden uitvoeren. Men zegt wel dat dit bepaalde zieken kan uitsluiten bij het kind, maar is een genetisch proces echt de manier waarop je een kind op in deze wereld wilt zetten? Ik geloof nog altijd dat een kind een creatie is dat vanuit de liefde tussen man en vrouw is ontstaan. Dit kan komen door mijn onderwijsvak, godsdienst, of dit komt door mijn romantisch beeld van de liefde tussen man en vrouw. Een ding weet ik wel zeker en dat is dat ik absoluut geen kind zou willen, als het op deze manier moet. Natuurlijk heb je dan wel je designerbaby, maar hoeveel is deze waard wanneer je deze deelt met een vreemde?
Zoals Cédric zei, weten we ook niet of dit proces wel werkelijk werkt. Het is enkel nog maar op theoretisch vlak uitgetest, dus weten we überhaupt niet of het werkt. Ten laatste vind ik dat het belangrijk is dat we ergens een grens trekken.