"Breek me de bek niet open over de N-VA. Want die partij doet niets anders dan bekritiseren. De N-VA is regelrecht obsessief", zegt vicepremier Joëlle Milquet.


Vanuit de regering Di Rupo regent het al wekenlang kritiek op de N-VA. Sinds de beleidsverklaring laat zowat iedereen in de regering geen gelegenheid onbenut om zwaar uit te halen naar de partij van Bart De Wever.

Dat geldt ook en vooral voor premier Di Rupo zelf. De premier noemde de N-VA "een separatistische partij die dan weer links, dan weer rechts is, simpelweg om voldoende zitjes te vergaren en haar project te realiseren'. Volgens Di Rupo is er geen enkele reden om aan te nemen dat N-VA de verkiezingen van 2014 zal winnen.

Vandaag is het de beurt aan vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (cdH). In een interview met De Tijd bijt Milquet fel van zich af. Vooral oppositiepartij N-VA en de ondernemers, die al meermaals harde kritiek leverden op de regering-Di Rupo, krijgen het hard te verduren.

"Breek me de bek niet open over de N-VA. Want die partij doet niets anders dan bekritiseren. De N-VA is regelrecht obsessief", meent Milquet.

De federale regering bespaarde volgens haar in een jaar tijd 18 miljard euro zonder de middenklasse te raken. "De N-VA vroeg op een bepaald moment om de btw te verhogen, en nu verwijten ze ons dat we de middenklasse pijn doen. Laat me niet lachen."

De drie Vlaamse partijen die in de meerderheid zitten - CD&V, SP.A en Open VLD - moeten "minder gecomplexeerd" zijn over het feit dat ze deel uitmaken van de regering, vindt Milquet. "Alles wat de Franstaligen zeggen, is meteen verdacht. Wij, Franstaligen, hebben soms het gevoel dat het nooit goed is. Terwijl jullie al decennialang geen Franstalige politici hebben gehad die zo openstaan voor de Vlaamse verzuchtingen."

De scherpe kritiek van de ondernemers op de federale regering kan Milquet enkel interpreteren als een politiek complot. "Ik heb het grootste respect voor ondernemers. Ik wou dat ze ook eens meer respect toonden voor politici. Wij, politici, zijn geen tweederangsfiguren omdat we geen zaken doen."

Volgens Milquet werden de vorige regeringen minder hard bekritiseerd door de ondernemers. Nochtans, benadrukt ze, "doen wij meer lastenverlagingen, met maatregelen voor de horeca en bedrijven die investeren in onderzoek en innovatie. Meer dan ooit.

We hebben de notionele intrestaftrek behouden. We doen er alles voor om een interprofessioneel akkoord te sluiten. Noem maar op. We verrichten hier echt mirakels."

Bron: De Knack (6/12/2012)

Commentaar: Dit is nu politiek. Ze kunnen van elkaar niet verdragen dat de ene meer stemmen gehaald heeft dan de andere. Milquet zegt dat NVA hier en daar wat zetels gaat 'ronselen', gewoon om een meerderheid te hebben. Wat voor wartaal is dat? Dat doet iedereen, en in mijn ogen de NVA nog het minst van allemaal... We zouden ons gewoon van de Walen moeten afsplitsen, dan 'verliezen' we niet zoveel geld meer aan Wallonië en kunnen we ons richten op onze eigen politiek. Want wees eerlijk, hoe kun je tot degelijke akkoorden komen als de politici elkaar maar amper verstaan? (Dit bedoel ik dan figuurlijk.) Als Milquet dan toch vind dat zij het allemaal zo goed kan regelen, dan moeten wij ons maar eens afsplitsen van de Walen! Eens zien of ze het dan nog zo zal verwoorden.

Milquet zegt dat NVA een vuil spelletje speelt door mee te waaien met alle winden, maar ze vergeet wel dat in Kortrijk Van Quickenborne net hetzelfde heeft gedaan met De Clerck! Zo zie je maar, politiek is een spelletje van vriendjespolitiek. Als je vriendjes hebt, geraak je overal. Dat is niet alleen in de politiek, dat is overal zo...

Omdat wat we zelf doen beter is? Komaan zeg, laat me niet lachen. De Vlaamse regering spreekt dan wel Vlaams onder elkaar, toch lijken ze elkaar allerminst te verstaan. Overigens een regering waar óók de N-VA aan boord zit. Er zijn degelijke federale akkoorden genoeg: de begroting is zopas nog door Europa positief beoordeeld, ons pensioensysteem is hervormd, er is 18 miljard bespaart, de energieprijzen zijn aangepakt, de eerste fase van de staatshervorming is klaar, de langetermijnrente daalt fors, ... Het is een mythe dat er in dit land met Franstaligen geen akkoorden meer te sluiten zijn. In één situatie klopt dat wel: als je volledig je eigen programma wil doordrukken, dan lukt het inderdaad niet.
Dat Joëlle Milquet kritiek geeft is volgens mij haar goed recht. N-VA levert, ergens terecht als oppositiepartij, kritiek. Maar de partij moet het intellectueel eerlijk spelen. N-VA mist een duidelijke ideologie vind ik en schippert daarom inderdaad maar heen en weer over standpunten die voor hen goed uitkomen. N-VA opperde inderdaad ook een BTW-verhoging. Toen N-VA dat voorstel lanceerde, werd het als een godsgeschenk onthaald en zei iedereen dat N-VA een schitterend idee lanceerde. Toen de regering het idee had om dat te doen werden ze afgeschilderd als zakkenvullers en dergelijke. Het debat moet intellectueel eerlijk blijven, daar heeft Milquet een punt. Mag de regering dan de kritiek van een oppositiepartij (ook al is het de holy N-VA) niet pareren? Dat wordt door mr. De Wever onmiddellijk afgeschilderd als: "Men zoekt ruzie".
N-VA schippert tussen die verschillende punten om een zo breed mogelijke massa te activeren om maar één punt af te werken: de onafhankelijkheid van Vlaanderen. N-VA blaast daar zelf warm en koud over: ze geloven in Europa en in Vlaanderen. Wat gaat N-VA doen binnen Europa? Als men binnen één kader nog niet met Walen kan samenleven, wat gaat men dan binnen een kader van 27 lidstaten samenleven? Worden we erkend als nieuwe mini-staat? We worden dan een échte zwakke partner. Mogen we met de euro betalen? Mogen we toetreden tot alle internationale organisaties (waar België trouwens héél vaak mee aan de basis lag ). Wat doen we met Brussel? We zitten onmiddellijk met een torenhoge staatsschuld ... Is onafhankelijkheid dan dé oplossing? Ik kies eerder voor een confederaal model waarin Vlaanderen en Wallonië méér bevoegdheden krijgen, meer financiële zelfstandigheid. Het geld dat naar Wallonië gaat, moet volgens mij ook afgebouwd worden, dat is waar. Maar kijk naar andere Europese landen waar verschillende rijkere regio's mee instaan voor de armere regio's van een land. Denk maar aan de Europese crisis waar we nu ook geld in een noodfonds stoppen. Wat moet het dan weer zijn? Gedaan met de EU? Terug ieder voor zich, achter de vlag van eigen land? Het is altijd maar wij/zij, Vlamingen/Walen, maar we zijn toch één land? Door iedere regio meer verantwoordelijkheid te geven en de financiële transfers af te bouwen in de tijd, creëert Wallonië ook zélf meer begrotingsdiscipline.
Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen ben ik in mijn gemeente ook kandidaat geweest. Ik heb mijn campagne zelf betaald, heb zelf voor iedere stem gewerkt. Je hebt een erg vertekenend beeld van de politiek hoor. Als jij denkt dat iedereen er met vriendjespolitiek geraakt, dan spreek ik je ernstig tegen. Natuurlijk zijn er voorbeelden, mensen met de juiste achternaam e.d. (De Croo, Tobback) zijn er zo wel meer geraakt dan andere mensen. Er is een verschil tussen resultaten leveren en steun krijgen van mensen en geen resultaat leveren en de hand boven het hoofd gehouden worden. Maar het is héél veralgemenend om zo te redeneren voor heel het politieke systeem. Pijnlijk genoeg laten de spelregels zaken als Quickie toe, maar of de kiezer daar mee kan lachen, is een andere zaak. Dat zal hij waarschijnlijk in 2018 voelen .

__________________
"Zien wat juist is en het niet doen, is een gebrek aan moed."
Wouter Beke