Vlaams Klimaatfonds betaalt deel energiefactuur grote bedrijven
De klimaatsubsidies voor grote energie-intensieve bedrijven in Vlaanderen pieken. Volgend jaar gaat 45,9 van de 97,4 miljoen euro uit het Klimaatfonds naar het tegengaan van indirecte ‘carbon leakage’: het wegtrekken van bedrijven naar regio’s zonder uitstootbeperkingen omdat hun energiefactuur te hoog oploopt doordat ze meebetalen aan het behalen van de CO2-doelstellingen.

Om de klimaatdoelstellingen te halen, werd in 2005 het EU-emissiehandelssysteem opgestart. Concreet krijgen Europese bedrijven een aantal emissierechten. Voor elke ton CO2 die ze uitstoten, moeten ze één emissierecht indienen. Wie emissierechten te kort heeft, moet ofwel minder uitstoten ofwel een emissierecht kopen.

Onder meer elektriciteitsproducenten rekenen die kosten door in de elektriciteitsfactuur. Daardoor bestaat de kans dat grote bedrijven door een fors gestegen factuur aan concurrentiekracht verliezen of verhuizen naar regio’s zonder uitstootbeperkingen, wat ‘indirecte carbon leakage’ heet. Om dat ‘weglekrisico’ tegen te gaan, wordt geld uit het Klimaatfonds aan bedrijven gegeven. De Vlaamse regering wil zo bepaalde ondernemingen competitiever maken. Onze buurlanden delen immers gelijkaardige subsidies uit.

'Pervers cadeau'
‘Dit is te gek voor woorden’, zegt Vlaams Parlementslid Johan Danen (Groen). ‘Klimaatgeld is voor het klimaat, punt. Terwijl de energiefactuur stijgt voor gezinnen en kmo’s, gaat Vlaanderen multinationals extra hard belonen. En dat zonder verdere verplichtingen op te leggen. Ik ben absoluut voor gezonde, competitieve bedrijven, maar dan wel op een eerlijke manier. Dit is een pervers cadeau.’

Vlaams minister van Omgeving, Natuur en Landbouw Joke Schauvliege (CD&V) ging tijdens de plenaire zitting op 12 oktober niet expliciet in op de kritiek van Danen. Financiële steun verlenen aan grote energie-intensieve bedrijven, maakt deel uit van de afspraken binnen de EU, zegt de woordvoerder van Schauvliege aan onze redactie.

‘Het Klimaatfonds wordt aangewend ter ondersteuning van bedrijven die in ons land duurzaam produceren’, klinkt het. ‘Deze ondersteuning komt het klimaat en de werkgelegenheid rechtstreeks ten goede.’ Dat de energiekosten de laatste jaren consequent gestegen zijn, onderbouwt de financiering des te meer, stelt het kabinet-Schauvliege.

Hoe groot de financiële wortel moet zijn die Vlaanderen bedrijven voorhoudt? Minstens even groot als die van de buurlanden, blijkt uit de cijfers van de afgelopen jaren. Al in 2014 woedde een hevig debat over een teveel aan terugbetaalde energiekosten. In totaal moesten bedrijven indertijd 14,4 miljoen euro bijkomende kosten betalen voor emissierechten. De Vlaamse regering legde het vierdubbele op tafel, omdat ze met dezelfde parameters rekende als Duitsland en Nederland.

Bron:
De standaard, 31-10-2016
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161030_02548043

Mening:
Dit is een heel moeilijke zaak. Het is kiezen tussen werkzekerheid voor de bevolking of het klimaat. En zoals het bij veel dingen het geval is, wint de economie het. Als regering wil je namelijk niet verantwoordelijk zijn voor het feit dat mensen hun job verliezen doordat het bedrijf waar ze werkten is geëmigreerd naar een regio zonder uitstootbeperkingen.
Maar wat zou er gebeuren moesten we dit wel toelaten? Komen er dan geen andere milieuvriendelijke bedrijven die deze mensen opnieuw een job kunnen geven?
Zoals we het nu doen, kan het in ieder geval niet verder. De helft van het geld van het klimaatfonds gaat hiernaar toe. Dit geld kan ergens anders veel nuttiger besteed worden om het klimaat te helpen. Wat we nu doen, helpt het klimaat zelfs niet. Er wordt niets gedaan aan de hoeveelheid uitstoot, de bedrijven betalen enkel voor de uitstoot die ze hebben. Hier zal toch nog eens grondig over nagedacht moeten worden.