Moslims in de VS / Houden van je buren maar Bush haten


Moslims in Verenigde Staten schipperen tussen loyaliteit aan hun land en aan hun geloof. Hoe leg je uit dat je wilt wonen in een land dat wordt gezien als vijand van de islam?


Natuurlijk voert de Amerikaanse regering een oorlog tegen de islam, zegt Imad Fadlallah.

In zijn kantoor verheft de rector van de Fordson high school in Dearbourne zijn stem. „Sinds 11 september 2001 zijn wij doelwit. We worden overal van beschuldigd, wat er ook gebeurt. Het plan ligt klaar. Na Afghanistan en Irak zal Bush Syrië en Iran aanvallen. Bush noemde dit ooit een kruistocht. Een verspreking, maar daarmee zei hij precies wat hij bedoelde.”

Dearbourne is een voorstad van de arme Amerikaanse industriestad Detroit. Aan de westkant van Dearbourne, waar de school staat, wonen vooral Arabische moslims, onder wie veel Libanese sjiïeten. Negen op de tien leerlingen van deze openbare school zijn Arabische moslims. Ook onder zijn leerlingen proeft Fadlallah woede, zegt hij. „Ik heb hier 2400 jongeren. Ik zou het nooit doen, maar als ik wil, kan ik morgen rellen veroorzaken.”

„De enige reden om Irak in te gaan was racisme. Jullie zetten een pistool tegen ons hoofd: democratiseer of we schieten. Maar als het resultaat jullie niet bevalt, omdat islamisten winnen, zijn jullie ineens niet meer voor democratie.”

De discriminatie jegens moslims in de VS heeft volgens Fadlallah onuitstaanbare proporties aangenomen. „Wij allen krijgen een etiket opgeplakt. Dat van de negentien kapers.”

De tirade doet de vraag rijzen wat Fadlallah in de VS nog te zoeken heeft. Zijn antwoord: „Hier kan ik dit allemaal zeggen over mijn president, in Libanon niet. Vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting: de ideeën van de stichters van Amerika waren er al vóór George W. Bush en die zullen er nog zijn als hij weg is. Dit land is zo veel groter dan Bush en zijn handlangers.”

Verscheidene moslims in de Verenigde Staten vertellen dat zij door geloofsgenoten in het buitenland worden aangesproken op hun staatsburgerschap: hoe kunnen zij in Amerika wonen, dat wordt gezien als een vijand van de islam? Het antwoord luidt vaak dat ook zij ontevreden zijn over het offensieve buitenlandbeleid van de regering-Bush, maar wel gehecht zijn aan de grote vrijheid binnen de Verenigde Staten.

„Een heleboel Amerikanen zijn het niet eens met het beleid, maar kunnen er gewoon weinig aan veranderen”, zegt Aden Batar. Hij is Somaliër van geboorte en doet vluchtelingenwerk in Salt Lake City, de hoofdstad van Utah en van de Mormoonse kerk. „Mensen moeten ons niet haten. We kunnen stemmen, vreedzaam proberen het beleid te veranderen en daarmee houdt het op.”

Hij vertelt over Curry in a hurry, een geliefd verhaal in zijn stad. Op 13 september 2001, twee dagen na de aanslagen op het WTC en het Pentagon, werd het door een Pakistaanse familie uitgebate curryrestaurant in brand gestoken. De niet-islamitische stadsbewoners hielpen vervolgens het pand renoveren, stuurden kaarten en bloemen en kochten zoveel curryschotels dat de omzet explodeerde.

Het buitenlands beleid en de binnenlandse situatie van de VS stroken niet met elkaar, zegt imam Muhammad Musri. Hij is van de islamitische koepelorganisatie in Centraal-Florida, een etnisch diverse moslimgemeenschap die meer hoger opgeleiden telt dan Amerika gemiddeld. Musri: „Amerika wordt geacht een passie voor vrijheid te hebben. Die wordt naar buiten toe niet goed uitgedragen. De buitenwereld ziet slechts een rijk dat zijn greep op de wereld wil vergroten. Als ik in Europa zou zitten, zou ik misschien ook denken: jullie Amerikanen doen ons dit aan. Maar realiseer je dat Amerika voor veel moslims inmiddels meer thuis is de landen waar zij zijn geboren.”

„Er is hier meer ruimte voor religie dan in bijvoorbeeld Europa”, denkt imam Musri. „Omdat Amerika veel gunstiger ervaringen heeft dan Europa, waar de kerk als onderdrukkend is gezien.” Dat vrijwel geen Amerikaanse krant de Deense spotprenten van de profeet Mohammed afdrukte, die tot gewelddadige protesten in de moslimswereld leidden, valt goed onder moslims. Ze vinden het een teken van respect voor religie.

Immigranten zijn in de VS steeds verwelkomd en dat is voor de moslims niet anders geweest, zegt ook de New Yorkse Daisy Khan. „Ik weet het, het is een clichéverhaal over de American dream. En toch heerst hier onder immigranten het geloof dat zij, als ze maar hard werken, hun punt van de taart kunnen krijgen.” Ook de islamitische immigranten zelf kozen bewust voor de Verenigde Staten. Ze wílden zich in Amerika vestigen, heel anders dan Turkse en Marokkaanse gastarbeiders die in de jaren zestig en zeventig min of meer toevallig in Nederland terechtkwamen en in beginsel tijdelijk zouden blijven.

„Toen mijn ouders mij vanuit Kashmir naar mijn oom in Amerika stuurden, speelde mee dat zij de ethiek in de VS bewonderden. Godsgeloof en familiewaarden. Let wel, dat was het Amerika van de jaren vijftig. Ik heb ook ervaren dat Amerikanen mij ontzettend hielpen nadat ik was aangekomen.”

Er is in de VS geen noodzaak om je identiteit als moslim op te geven, zegt Shazia Farhat (29), die in Orlando biologie en psychologie studeert. „Ik beschouw mezelf als drie verschillende individuen. Ik ben een moslim, een Amerikaanse en een Pakistani. Is dat wel eens moeilijk? Natuurlijk. Maar onmogelijk? Nee. Ik ben goed opgeleid, ik heb kansen gekregen van mijn familie, mijn geloof en mijn beide landen.”

Ze geeft een voorbeeld. „In mijn familie zijn we allemaal tot de conclusie gekomen dat mijn familie in eerste instantie mijn echtgenoot zal kiezen. Ik kreeg een aanzoek dat al door mijn hele familie was goedgekeurd. Maar nadat ik die jongen had ontmoet, vond ik hem niet geschikt en ik heb geweigerd. Mijn ouders waren zwaar teleurgesteld en hebben een maand niet met me gesproken. Maar daarna hebben ze erkend dat het mijn beslissing is en werden ze weer liefdevol.”

„Mijn beslissing om mijn ouders een partner te laten zoeken is de Pakistaanse in mij, mijn ontmoeting met de jongen en mijn weigering zijn gebaseerd op de islam - die de vrouw dit recht geeft - en dat ik een maand lang weigerde toe te geven, dat was de Amerikaanse in mij.”

„Mensen voeren hun leven lang innerlijke strijd en de manier waarop ze daarmee omgaan, onderscheidt hen van anderen. Ik ben blij dat ik deze strijd heb, want die heeft me geleerd om me goed in een ander te verplaatsen en die heeft me gevoelig gemaakt voor religieuze en culturele verschillen.”


Trouw, 10-04-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB