Veertig jaar eenzaam in cel


BRUSSEL - In de Verenigde Staten worden almaar meer gevangenen in eenzame opsluiting vastgehouden. Twee zwarten zitten bijna 40 jaar geïsoleerd op cel.


‘De behandeling van Albert Woodfox en Herman Wallace is wreed en onmenselijk, en een schending van Amerika's verplichtingen tegenover het internationale recht. Wij kennen geen enkel ander geval in de Verenigde Staten waarbij personen zolang onderworpen zijn aan beperkt menselijk contact.'

Guadalupe Marengo, adjunct-directeur van de Amerikaanse afdeling van Amnesty International, schuwt de zware woorden niet in de tekst waarin de staat Louisiana opgeroepen wordt Woodfox en Wallace niet langer in eenzame opsluiting gevangen te houden. Woodfox (64) en Wallace (69) zitten opgesloten in de Louisiana State Penitentiary, beter bekend als Angola, waar ze sinds 1972 hun cel nauwelijks mogen verlaten. Die cel zelf is niet groter dan twee bij drie meter en volgens Amnesty mogen ze daar elke dag slechts één uur uit. Als het weer het toelaat, mogen ze zich drie keer per week een uurtje ‘ontspannen'. Maar dat moeten ze alleen doen en in een kleine kooi. Vier keer per week kunnen ze zich douchen of in de gang voor hun cel een wandeling maken. Opnieuw moeten ze dat alleen doen.

De voorbije veertig jaar hebben de twee ook nooit toestemming gekregen om te werken of te studeren. Kranten, boeken, televisie of telefoon mogen ze nauwelijks gebruiken. Hun enige sociale contact hebben ze tijdens occasioneel bezoek.

Waaraan hebben Wallace en Woodfox die onmenselijke behandeling te ‘danken'? De twee zaten in 1972 in de gevangenis van Louisiana — op beschuldiging van gewapende overvallen — toen daar cipier Brent Miller werd vermoord. Wallace en Woodfox waren de moordenaars, getuigde een medegevangene. Alleen had die gevangene eerder gezegd dat hij helemaal niets had gezien. Een volledig blanke jury veroordeelde de zwarte Wallace en Woodfox.

Directe linken tussen de twee en de vermoorde Miller werden evenwel niet gevonden. Later kwamen ook documenten naar boven waaruit afgeleid kon worden dat de kroongetuige geld had gekregen van de gevangenisdirectie. Woodfox en Wallace waren op het moment van hun veroordeling drijvende krachten achter een afdeling van de Black Panther Movement dieactie voerde tegen het brutale gevangenisregime. Moesten ze daarom veroordeeld worden? Zeker is dat de huidige gevangenisdirecteur een humaner regime tegenhoudt met het argument dat de twee anders opnieuw jonge medegevangenen gaan organiseren.


IJskoude eenzaamheid

Wat de bijna veertig jaar eenzame opsluiting met de twee gedaan heeft, is moeilijk voor te stellen. Hun advocaten houden het bij ‘gezondheidsproblemen'. Wilbert Rideau, een voormalige gevangene, beschrijft in zijn boek In the Place of Justice de ijskoude eenzaamheid in Angola. ‘Gebrek aan fysieke beweging en zinvol sociaal contact zijn zo zwaar dat sommige mannen gewoon gek werden, terwijl anderen waanzin voorwenden om toch maar overgeplaatst te kunnen worden naar een hospitaal voor mentaal zieke gevangenen.'

Maar even vaak gebeurt het ook dat gevangenen met mentale problemen een eenzaam regime krijgen. De staat Colorado zegt dat in haar gevangenissen 37 procent van de gevangenen in eenzame opsluiting, mentaal gestoord zijn. En het aantal gevangenen in de VS in eenzame opsluiting neemt almaar toe, zegt Human Rights Watch. Tussen 1995 en 200 steeg hun aantal met 40 procent, terwijl in diezelfde periode het totale aantal gevangenen ‘slechts' met 28 procent steeg. Op dit moment zitten naar schatting 20.000 gedetineerden in zogenaamde superbeveiligde gevangenissen. Dat betekent dat ze de facto eenzaam opgesloten zijn. In de ‘gewone' gevangenissen zitten nog eens tussen de 50.000 en 80.000 personen in eenzame opsluiting.


DS, 08-06-2011

Bijgesloten Plaatje(s)

	40ja.jpg (8.4 KB, 6x gelezen)
	40jb.jpg (10.2 KB, 5x gelezen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB