Tea Party'ers hebben Republikeinen in houdgreep


De Democraten gaan ervan uit dat de opstand van de Republikeinse basis hen helpt hun meerderheid te houden.


De Republikeinse partijbonzen zagen het begin dit jaar helemaal zitten. Hun kiezers waren razend op president Barack Obama en zijn Democraten. Die gooiden hun zuurverdiende dollars over de balk en legden het land een socialistische gezondheidszorg op. De protesten tegen Obama's beleid - en zijn persoon - waren hevig en talrijk. Het moest het breekijzer worden waarmee de Republikeinen opnieuw de meerderheid in het Congres zouden veroveren.

De boze burgers kregen al gauw de naam Tea Party, naar hun 18de-eeuwse voorouders in Boston die zich verzetten tegen het belastingbeleid van de Britse vorst. Ook de moderne Tea Party'ers zijn vooral bekommerd om het begrotingstekort en staan lage belastingen en een minimale rol van de overheid in het economische en sociale leven voor.

Voor de Republikeinse partijtop pakte het wel even anders uit. De woede van de Republikeinse kiezers spaarde ook de eigen partij niet. Die was volgens hen sinds Ronald Reagan van het rechte pad afgeweken. Met man en macht en heel veel geld steunden ze daarom in de voorverkiezingen zeer conservatieve kandidaten.

Vorige dinsdag boekten ze daarbij andermaal een verbijsterende overwinning. Na een uiterst bittere, persoonlijke en bij wijlen laag-bij-de-grondse strijd kon nieuwkomer Christine O'Donnell in Delaware een doorgewinterde en gerespecteerde Republikein onttronen, ook al werd die uitdrukkelijk door de partijbonzen gesteund.

O'Donnell had de openlijke steun van Sarah Palin, de heldin van de Tea Party'ers. De partijtop weigert haar in november te steunen wegens vermoedens van financiële malversaties en enkele bedenkelijke uitspraken.

Maar ook omdat ze vrezen dat ze er niet zal in slagen om de senaatszetel die vicepresident Joe Biden jarenlang had bezet, in te palmen. Niet alleen is Delaware een Democratische staat, in de voorverkiezingen werd de poulain van Palin ook geholpen door het feit dat alleen Republikeinen mochten stemmen.

Eerder al zorgde de Tea Party voor verbijstering in Nevada, Colorado, Florida, Kentucky, Utah en Alaska door in de senaatsraces gevestigde namen naar huis te sturen. Dinsdag boekten ze ook succes in de race voor het gouverneurschap van New York.

De boze Tea Party'ers, die van de Republikeinen eerder een enge sekte dan een brede partij willen maken, waren ook de reden dat senator Arlen Specter van Pennsylvania na dertig jaar naar de Democraten overstapte en dat de populaire gouverneur Charlie Crist van Florida onafhankelijk werd.

Nochtans werd die lang gezien als een geduchte Republikeinse presidentskandidaat.

De meeste gevestigde Republikeinen werden vervangen door totaal onbekende, niet altijd even frisse figuren. Behalve dan in Kentucky met Rand Paul, de zoon van het flamboyante Congreslid, presidentskandidaat en handelaar in samenzweringstheorieën (die ook bij veel Belgische jongeren heel populair bleek in 2008).

Tien Democratische senaatszetels (of negen als ze de onafhankelijke Joe Lieberman kunnen overhalen met hen mee te stemmen in plaats van met zijn gewezen partijgenoten) moeten de Republikeinen halen om de meerderheid te verwerven in de Hoge Vergadering. Dat ziet er na de gebeurtenissen in Delaware een stuk minder gemakkelijk uit.

Maar al te uitbundig dansen de Democraten best nog niet, want zo slecht zien de peilingen voor de door de Tea Party gesteunde kandidaten er nu ook weer niet uit.

Het resultaat van de Tea Party'ers op 2 november zal ongetwijfeld met argusogen worden bestudeerd door mensen als Newt Gingrich en Sarah Palin, die al aan 2012 denken.


DS, 16-09-2010 (Evita Neefs)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB