Allochtonen geven verstek op Leuvense infodag voor allochtonen


LEUVEN - De speciale infodag die de KU Leuven zaterdag voor allochtone scholieren organiseerde, kon niet één bezoeker lokken.


Ondanks de driehonderd flyers naar allochtonenverenigingen en een prominente plaats op de lijst van infodagen, is zaterdag geen enkele allochtone scholier komen opdagen in het Van Dalecollege van de KU Leuven.

Nochtans vond daar een speciale infodag voor potentiële studenten van allochtone afkomst plaats. 'Blijkbaar moeten we andere manieren zoeken om te communiceren', aldus initiatiefneemster en vice-rector Karen Maex. 'Het is heel spijtig, maar we laten ons niet ontmoedigen. We blijven ijveren voor meer allochtonen op de universiteit.'

De infodag is maar één maatregelen in een hele reeks die het Leuvense universiteitsbestuur neemt om wat meer kleur in haar aula's te krijgen.

Zo wordt morgen het 'Fonds voor Allochtone Studenten' plechtig ingehuldigd. Dat moet mee helpen het 'Beleidsplan doelgroep allochtone student' uit te voeren. Voorlopig zit daar bijna 80.000 euro in.

Andere initiatieven zijn bijvoorbeeld de Turkse en Arabische vertalingen van de brochures, om de allochtone ouders over de universiteit te informeren.


DS, 18-02-2008 (ibo, pl)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Wij kunnen niet praten met allochtonen - Waarom we minderheden niet bereiken


BRUSSEL - 'Er wordt op een verkeerde manier gecommuniceerd', zegt Naima Charkaoui, coördinatrice van het Minderhedenforum. In een tijd dat marketingstrategieën bepalend zijn om een publiek te bereiken, wordt dit nog te weinig toegepast voor allochtonen.


Allochtone vrouwen worden uitgenodigd voor een mammografie maar ze komen niet. De grote afwezigen op oudercontacten en schoolfeesten zijn de Marokkaanse ouders. Buurt- en actiecomités blijven een zaak van de blanke middenklasser. En als de KU Leuven een infodag voor allochtone studenten organiseert, blijft de zaal leeg.

Waar gaat het mis? Hoe komt het dat de opname van minderheden in de gehele Belgische maatschappij maar niet van de grond komt?

'Er is niet goed nagedacht over de communicatie', zegt Naima Charkaoui van het Minderhedenforum. 'In een tijd dat communicatie en marketingstrategieën doorslaggevend zijn om een boodschap over te brengen en een publiek te bereiken, lijkt men niet dezelfde moeite te kunnen en willen doen voor allochtonen.'

'Voor een goede communicatie moet je voldoende kennis hebben over drie zaken: het 'product' - wat wil je verkopen - de kanalen om de boodschap door te geven en je publiek.'

Als we een aparte vakantiebeurs voor holebi's organiseren of we willen een tijdschrift voor 55-plussers verkopen, dan slagen we er wel in om het juiste doelpubliek te bereiken. Voor een allochtoon publiek wordt de oefening blijkbaar minder ernstig gemaakt.

'De flyer die verspreid werd door de KU Leuven, in het Arabisch en Turks, toont aan dat ze het doelpubliek niet kennen', stelt Charkaoui vast. 'Een jongere die op het punt staat om hoger onderwijs aan te vatten, kent echt wel voldoende Nederlands. Dit toont aan dat ze te veel uitgaan van een statische visie op de zogenaamde allochtoon.'

Ook communicatiekanalen en netwerken zijn belangrijk. Charkaoui: 'Om mensen te bereiken volstaat een folder op zich niet. Beter was geweest om samen te werken met netwerken van allochtone verenigingen en studenten. Zij hadden van bij het begin betrokken moeten worden. Dat zou een zekere dynamiek teweeggebracht hebben, waardoor allochtonen zich mee zouden inzetten, in plaats van nu louter “uitgenodigd, te worden. Mondeling en direct communiceren levert ook meer op.'

'Wij hanteren simpelweg een “vindplaatsgerichte, strategie. Dat betekent dat je naar de plaats gaat waar je publiek te bereiken is.'

Goede intenties alleen zijn met andere woorden niet voldoende. Er moet ook gereflecteerd worden over waar het misgegaan is en men moet de hand in eigen boezem durven te steken. 'Er wordt onvoldoende stilgestaan bij wat normaal is binnen een bepaalde omgeving, school, bedrijf of sportclub. We beseffen onvoldoende dat onze eigen omgeving een specifieke cultuur heeft, en dus ook een subcultuur is. Daardoor merken we de drempels niet die voor anderen mogelijke struikelblokken kunnen zijn'.

En voorbeeldfiguren zijn belangrijk, aldus Charkaoui: 'Men moet er mensen kennen alvorens men de stap naar een vereniging of school waagt. Waarom willen kinderen bij de scouts? Omdat hun vriendjes er ook zitten.'

Ook bij de participatie van kinderen uit arbeidersmilieus, die nog steeds niet volledig verworven is, zien we hetzelfde fenomeen opduiken. De hogeschool- en universiteitscultuur is wel degelijk een specifieke middenklassecultuur met eigen onuitgesproken regels en specifieke gebruiken. Dat soort mechanismen leiden tot het fameuze 'glazen plafond'.


Blog DS, 18-02-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

'Schooltaal is niet die van de ouders'


'Het is soms handen- en voetenwerk om allochtone ouders bij de school te betrekken', zegt Filip Lietar, directeur van de basisschool De Kleine Icarus in Gent. De school telt 87 leerlingen. Ongeveer een op de drie leerlingen is allochtoon. 'Een voorbeeld: we werken nu twee weken rond het thema gezondheid en proberen de ouders te doen inzien dat ze hun kind fruit moeten meegeven naar school. Maar het is moeilijk om allochtone ouders daarvan te overtuigen.' Dat komt omdat veel ouders de Nederlandse taal niet machtig zijn, zegt Lietar. 'Een algemene brief leggen allochtone ouders vaak naast zich neer, omdat ze denken dat het niet belangrijk is', zegt Marie-Anne Godderis van de Universiteit Antwerpen, die in 2006 de allochtone ouderparticipatie op school onderzocht. 'Daarom is het belangrijk dat de school een persoonlijke brief schrijft. De school moet er rekening mee houden dat niet alle ouders het Nederlands onder de knie hebben. Ze kan daarom een brief laten vertalen. Voor ouders die analfabeet zijn, kan de school ook werken met kleurtjes en pictogrammen.' De 'schooltaal' kan ook een drempel zijn voor veel allochtone ouders. 'De taal van een leerkracht is een middenklassetaal, die veel allochtone ouders niet begrijpen. Zij weten niet wat een A- of een C-attest wil zeggen. Dat geldt trouwens ook voor kansarme autochtonen.'


Het schooltje De Kleine Icarus zet soms tolken in om met de ouders te communiceren. 'Bijvoorbeeld als we het rapport van hun kind bespreken. Maar dat kost geld en we kunnen het niet bij elke praktische mededeling doen', aldus Lietar.

Taalproblemen zorgen ervoor dat allochtone ouders vaker wegblijven op school, zich niet tonen op oudercontacten of in de ouderraad. Maar dat heeft ook met hun culturele achtergrond te maken. 'Veel allochtone ouders vinden de school niet belangrijk, omdat zij een ander toekomstbeeld hebben', zegt Godderis. 'Wat wij het beste voor ons kind vinden gaat niet altijd op voor hen. Zij vinden vaak dat hun dochter niet hoeft te studeren, maar goed moet kunnen koken en voor haar gezin zorgen.'

Lietar zegt veel pogingen te doen om allochtone ouders bij de school te betrekken. 'Zo willen ze wel meewerken aan workshops hennaverven of gebakjes maken. Maar verder dan dat komen we niet.'

Nochtans kunnen initiatieven zoals moedergroepen of jongerencoaches volgens Godderis de participatie van allochtone ouders verhogen. 'Moedergroepen zijn een lagere drempel dan ouderraden. Een moeder durft daar wel te vertellen dat haar kind geen bureau heeft om aan te studeren, of dat ze analfabeet is.'

Verschillende scholen hebben al zulke 'moedergroepen'. 'Maar nog te weinig scholen weten hoe ze allochtone ouders moeten bereiken.'


DS, 19-02-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB