In de Amerikaanse staat Massachusetts is een vrouw schuldig bevonden omdat ze de kankerbehandeling van haar aan leukemie lijdende autistische zoon liet opschorten.

De 38-jarige Kristen LaBrie werd schuldig bevonden aan 'poging tot doodslag' op haar negenjarige zoon Jeremy Fraser, die in 2009 overleed aan leukemie. De rechter in Lawrence vond haar verder schuldig omdat zij toestond dat de toestand van een gehandicapte werd verzwaard.

Nevenwerkingen
Tijdens het proces had de verdediging erkend dat de alleenstaande moeder uit Salem had voorkomen dat haar zoon chemosessies had gevolgd, maar om te vookomen dat hij zou afzien van de nevenwerkingen. Volgens de procureur wist zij in tegendeel dat de afwezigheid van behandeling de dood van het kind zou veroorzaken.

Overlevingskans
Volgens de artsen die in de rechtszaal kwamen getuigen, had de zieke meer dan 85 procent overlevingskansen met de chemotherapie.
De vrouw riskeert tot 20 jaar cel voor de poging tot doodslag en 10 jaar voor het laten verergeren van de toestand van een gehandicapte. Rechter Richard Welch doet vrijdag uitspraak.

Bron: Het Laatste Nieuws., (http://www.hln.be/hln/nl/960/Buiten...apie-zoon.dhtml), (13 april 2011).

Eigen mening:
Ik vind het zeer erg wanneer je als als moeder gestraft wordt voor de dood van je eigen kind. Het is natuurlijk een beetje dubbel, welke bedoelingen had deze vrouw precies met het stopzetten van de behandeling?
Ik denk wel dat het belangrijker is dat je kind uiteindelijk de ziekte overleeft dan dat hij hinder ondervindt van de nevenwerkingen. Kanker is een vreselijke ziekte, en tegenwoordig hoor je het precies overal rond jou dat mensen aan deze ziekte lijden.
Psychologisch moet dit voor de moeder ondraaglijk zijn, zoveel is duidelijk. Een moeilijk proces met veel dilemma's lijkt me.

De eerste gedachte die bij je opkomt als je de titel van het artikeltje leest is: 'wat voor een moeder is dat?!'. Maar als je er verder bij nadenkt, kan je misschien wel in de keuze van de moeder komen.
Misschien wou ze haar kind niet meer zien lijden aan de gevolgen van de chemotherapie. Oké, je zoontje wordt dan wel geholpen tegen kanker, maar het is een pijnlijke, lijdzame procedure en die therapie is niet op één, twee, drie gedaan. En misschien was het zoontje al niet echt meer te redden en stelde de chemotherapie de dood alleen maar uit. Wat zou jij dan liever hebben? Dat je zoontje toch nog een beetje kan genieten van zijn leven of hem een "langer" leven geven maar dat hij hieronder moet lijden?
Wie weet was het ook niet de beslissing van de moeder, maar van het zoontje. Dat hij er genoeg van had en geen pijn meer wou hebben ...
Dit zijn volgens mij allemaal mogelijkheden waarmee de rechter rekening zal moeten houden.

Ik ben het helemaal eens met Wouter. Als moeder heb je niet liever dan dat je kind blijft leven, waarom zou zij dan haar eigen kind dood willen? Ik denk dat men eerder moet zoeken naar de mentale last die de moeder al een hele tijd moest dragen. Zij heeft al haar hele leven voor een autistisch kind moeten zorgen wat al enorm zwaar is, als je kind dan ook nog kanker krijgt dan zinkt je moed helemaal in je schoenen. Als je je kind dan zo ziet afzien, dan denk ik dat je als moeder iets hebt van "laat het allemaal maar snel voorbij zijn, zowel voor mij als voor hem". Nee, ik denk echt niet dat deze moeder iets met opzet gedaan heeft, integendeel...