Zeespiegel stijgt echt sneller
Vooral smelten van landijs op Groenland en Antarctica oorzaak van versnelling.

Lang was moeilijk vast te stellen of de zeespiegel echt sneller stijgt dan vijftig jaar geleden. Na achttien jaar meten is het duidelijk: drie millimeter per jaar, dat is de helft meer dan vroeger.


Het vermoeden dat de zeespiegel steeds sneller stijgt, is bevestigd. Uit satellietmetingen blijkt dat de zeespiegel, gemiddeld over de hele wereld, tussen 1992 en 2010 met ongeveer 3 mm per jaar is gestegen. Eerder kwamen schattingen al op die waarde uit, maar nu er 18 jaar is gemeten, is meer vertrouwen in de betrouwbaarheid van de metingen ontstaan.

Een stijgsnelheid van 3 mm per jaar betekent een flinke versnelling. Uit waarnemingen aan klassieke peilschalen werd voor het tweede deel van de twintigste eeuw een – mondiaal gemiddelde – stijgsnelheid van ongeveer 2mm per jaar afgeleid. Een geleidelijke toename van die snelheid, onder invloed van de klimaatverandering, werd al lang voorzien en lijkt inmiddels vast te staan. Voor de Nederlandse en Duitse Noordzeekust is overigens geen versnelling aangetoond.

De nieuwe satellietwaarnemingen zijn maandag in Venetië bekendgemaakt op een conferentie van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA. De conferentie is geheel gewijd aan radarhoogtemetingen die vanuit satellieten worden verricht. Slechts een deel van die metingen houdt verband met klimaatverandering.

De zeespiegel steeg tussen 1992 en 2010 lang niet overal even snel. De ESA presenteerde een gedetailleerde kaart die laat zien dat het zeeniveau bij de Filipijnen in die periode met wel 8 mm per jaar steeg. Voor de Amerikaanse westkust daalde het niveau met zo'n 3mm per jaar. Dat soort onregelmatigheden hangt samen met verschillen in het tempo waarmee het zeewater opwarmt, maar ook met verschillen in zoutgehalte. Verder zijn ook zeestromingen erop van invloed.

Het laatste klimaatrapport van het VN-klimaatpanel IPCC (2007) moest nog in het midden laten of de satellietwaarnemingen de nieuwe trend aangaven. Er kon ook een tijdelijk effect zijn gesignaleerd, want in de veranderingen van de zeespiegel zit van jaar tot jaar veel variatie.

Aangenomen wordt dat het smelten van de landijsmassa's en het opwarmen van de oceanen in ongeveer gelijke mate verantwoordelijk zijn voor de stijging van het zeeniveau. Vorig jaar kwam het tijdschrift Geophysical Research Letters met berekeningen die de bijdrage van het smeltende landijs voor de periode 1972 tot 2008 op 1,1 mm per jaar ramen. Het uitzetten van het zeewater dat door opwarming wordt teweeggebracht, zou het niveau met 0,8mm per jaar doen stijgen. Toegenomen grondwateronttrekking voegt er 0,3 mm per jaar aan toe, maar die laatste bijdrage werd volgens de studie ruimschoots gecompenseerd door de ophoping van water in stuwmeren en dergelijke (een effect van minus 0,4 mm per jaar). Eerste auteur van de studie, die momenteel als de meest gezaghebbende geldt, was John Church uit Hobart, Tasmanië. Voor een zeespiegelstijging van zo'n 2 mm per jaar werd de balans als redelijk sluitend beschouwd.

Voor de nieuwe waarde van 3 mm per jaar moest vooral de bijdrage van het ijsverlies van Groenland en Antarctica worden opgevoerd (tot 1,7 mm per jaar). Dat ijsverlies is moeilijk te meten. Net toen het vorige klimaatrapport van het IPCC werd afgesloten, brak het inzicht door dat het ijsverlies daarin waarschijnlijk was onderschat. Aangenomen wordt dat het klimaatrapport dat volgend jaar verschijnt, een beduidend grotere stijging zal voorspellen dan de maximaal 59 cm tussen 1990 en 2100 die in 2007 werd verwacht.

De zeespiegel stijgt al meer dan een eeuw. De stijging in de negentiende eeuw kwam waarschijnlijk van diverse landgletsjers die toen korter werden. De laagst gelegen delen van gletsjers zijn erg gevoelig voor opwarming.

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...120925_00311047

Ik blijf het verontrustend vinden hoeveel tekens we van de natuur krijgen dat wij als mens écht niet goed bezig zijn om het milieu te onderhouden, en hoe weinig er aan gedaan wordt.
We zullen waarschijnlijk denken dat het een ver-van-ons-bedshow is, maar wat als we dan denken aan onze kinderen en kleinkinderen? Kunnen we hen zo maar achterlaten in een verwaarloosde wereld die gedoemd is om kapot te gaan?

Ik vraag mij af wat er nodig is opdat de mensen zouden gaan beseffen dat er verandering nodig is. Waarschijnlijk doen ze dit pas als het te laat is...