Dochter klaagt vader aan wegens racisme


BERCHEM - interview bezorgdheid of racisme? Veronique Van Damme (36), getrouwd met een Afrikaan en moeder van twee kindjes, heeft een klacht wegens racisme ingediend tegen haar vader. 'Hij kan het niet verkroppen dat ik met een Afrikaan ben getrouwd', zegt Veronique.


'Ik kan het niet langer dulden dat mijn vader zo laatdunkend over mijn gezin spreekt', zegt Veronique Van Damme. 'En bovendien wil ik mijn gezin beschermen tegen nog een lading lasterpraktijken.' Veronique woont in Berchem, is intussen al enkele jaren getrouwd met haar Afrikaan en heeft twee kinderen. Vandaag straalt ze van geluk, maar om dat te bereiken moest ze flink wat watertjes doorzwemmen. De man rond wie het allemaal draait, heet Tim De Volder (28), een Rwandees die als baby door een Vlaams gezin werd geadopteerd . 'Hij eet graag friet, spreekt vloeiend Nederlands, kan geen letter Afrikaans, maar heeft slechts één nadeel', zegt Veronique. 'Ik krijg zijn zwarte kleurtje er niet af.'

Voor Veronique was die kleur nooit een punt, voor haar vader lag het gevoeliger. 'Toen ik hem voor het eerst over mijn relatie met Tim vertelde, kreeg hij het al benauwd.

Het duurde niet lang of hij noemde hem zwarte nietsnut en even later heeft zowel hij als mijn stiefmoeder het spel hard gespeeld. Plots kreeg ik te horen dat alle Afrikanen dom zijn, dat het luieriken zijn. Toen is voor mij de boel geëxplodeerd. Het ging hier wel over mijn man, én over mijn kinderen. Ik heb een klacht ingediend bij het Centrum voor Racismebestrijding, wat mijn vader alleen nog maar kwader heeft gemaakt.'

Veronique vertelt haar verhaal niet zomaar. 'Ook al zal die klacht waarschijnlijk weinig aan de situatie veranderen, voor mij draait het om het signaal. Racisme is voor niets nodig. Mijn vader heeft een ideaalbeeld, en Afrikanen horen daar blijkbaar niet in thuis. Maar Tim is alleen maar zwart, voor de rest is hij op en top Belgisch. '

Toen de vader van Veronique vernam dat z'n dochter een klacht had ingediend, was het hek van de dam. Hij verbrak alle contact. 'Aan excuses heeft hij nooit gedacht. Hij heeft zijn spaarrekeningen voor z'n kleinkinderen geblokkeerd en is nog altijd alles in het werk aan het stellen om mij te onterven', vertelt Veronique. 'Eerlijk gezegd, interesseert heel die erfenis mij niet. Het zijn vooral de woorden die pijn doen: het feit dat hij mij heeft laten weten dat hij wil vermijden dat mijn zwart stuk onbenul ooit zijn meubelen in handen zou krijgen. Mijn man verdient alle respect, hij zorgt goed voor mij en mijn gezin.'

Veronique en Tim hebben twee kindjes: Catharina (5) en Tobias (3). 'Ook zij hebben een zwart kleurtje. Mijn dochter heeft van haar familie moeten horen dat alle Afrikanen dom zijn. Ook voor een kind van vijf komt zoiets hard aan. Nadat we haar getroost hadden, hebben we haar gewaarschuwd. Omdat we weten dat ze nog met racisme te maken zal krijgen. Maar van je eigen ouders verwacht je zoiets niet. Wie droomt er niet dat z'n kinderen fijn met oma en opa kunnen spelen. Hoe erg het ook is, ik kan maar één ding concluderen: wat gebeurd is, is puur racisme.'

Maandenlang is ze er ziek van geweest. Veronique had het graag anders gezien, maar ze had nu eenmaal haar keuze gemaakt. 'En daar heb ik nog altijd geen seconde spijt van gehad', zegt ze. 'Als kind was ik het lievelingetje van mijn vader. Ik was rotverwend, maar ook een poppetje onder een glazen stolp. Ik kreeg alles. Het enige dat mijn ouders van mij verwachtten, was dat ik een voorbeeldig kind zou zijn. Waarden en normen waren heel belangrijk voor mijn ouders. Net zoals uiterlijke schijn. Als ik met iemand een relatie begon, moest die kerel volledig aan de strenge eisen van mijn ouders voldoen. Ze wikten en wogen elke vriend die thuis passeerde.'

'Dit doet pijn', reageert vader Van Damme op de beschuldigingen van z'n dochter. 'Ik heb hen nooit iets misdaan.'

Dat hij kwaad is, ontkent vader Van Damme allerminst. Maar de aantijgingen van zijn dochter begrijpt hij niet. 'Ik heb niets tegen de man van mijn dochter. Maar toen er financiële problemen waren, heb ik me als een bezorgde vader opgesteld.'

Vader Van Damme ontkent dat hij z'n dochter wil onterven. 'Maar ik hoef mij niet zo te laten behandelen. Alleen als Veronique de behoefte voelt haar excuses aan te bieden, is ze nog welkom.'

Het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding spreekt van een moeilijk dossier. 'Dit is vooral een pijnlijk verhaal', zegt Marco Van Haegenborgh. 'Het is woord tegen woord, waardoor verdere juridische stappen tot nu niet mogelijk zijn. Zolang er geen onafhankelijke getuigen zijn, kunnen we de betrokkenen alleen maar advies geven.'


DS 25-11-2007 (Dajo Hermans)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Het is inderdaad woord tegen woord.. Er zal in ieder geval wel een grondige reden zijn waarom de dochter haar vader aanklaagt, tenzij er grote vergissingen in het spel zijn.. In ieder geval, als je dochter gelukkig getrouwd is, en twee kinderen heeft, vind ik echt niet dat je dan nog kritiek kunt hebben op de huidskleur van haar man en kinderen. Als je kind gelukkig is, zou je toch blij moeten zijn?