In de Nederlandse Tweede Kamer zijn dinsdag twee moties verworpen, waardoor Mauro Manuel geen verblijfsvergunning krijgt. Het symbooldossier rond de jonge Angolees werd door de meerderheid weggestemd. De emotionele oproep tot de Tweede Kamer, met het verzoek in Nederland te mogen blijven, bracht dus geen zoden aan de dijk.

De Nederlandse autoriteiten hadden afgelopen vrijdag bevestigd dat Mauro na acht jaar procederen uitgewezen wordt, een beslissing die op harde kritiek stuitte. De oppositie beraadt zich nu over een motie om Mauro in Nederland te laten blijven in afwachting van een studievisum.

Mauro hoeft dus niet te rekenen op een permanente verblijfsvergunning. GroenLinks en D66 willen wel een motie over een studievisum indienen, want ook regeringspartij CDA steunt die. Wanneer die kwestie aan de orde komt, is nog niet duidelijk.

01/11/11
bron: http://www.gva.be/nieuws/buitenland...voor-mauro.aspx

Eigen mening
Ik vind dit persoonlijk erg voor die jongen, aangezien hij helemaal geïntegreerd is. Hij spreekt perfect Nederlands en hij is al 8 jaar in Nederland. Waarom zouden ze hem dan wegsturen, terwijl er andere asielzoekers zijn die zich niet aanpassen of niet willen gaan werken. Die moeten terug worden gestuurd en niet iemand die zijn best doet om zich te integreren. Mauro moet nu terug naar zijn geboorteland, maar hij is daar 8 jaar niet geweest en moet dus terug vanaf nul beginnen. Hopelijk is er een andere uitweg voor hem en kan hij hier blijven.

Langs de éne kant is het erg voor die jonge dat hij wordt uitgewezen. Dit is een goed voorbeeld van wat er allemaal mis is met het asielbeleid en dat niet alleen in België en Nederland. Iemand die goed geïntegreerd is kan zomaar worden teruggestuurd terwijl er mensen zijn die het na tientallen jaren nog niet kunnen.

Langs de andere kant vind ik absoluut niet dat er nu ineens een uitzondering gemaakt moet worden, dat is een straatje zonder eind. Een aanpassing van de wetten dringt zich duidelijk wel op.

Allereerst vind ik het enorm erg voor Mauro. Ondertussen is hij volledig in Nederland geïntegreerd, wanneer ze hem gaan terugsturen zal hij zich opnieuw moeten integreren in Angola. Hij heeft een Nederlands pleeggezin en zij willen deze jongen adopteren maar mogen niet en dat maakt het allemaal zo gecompliceerd (zowel op emotioneel als juridisch vlak). Nederland is zijn thuisland geworden, in tegenstelling tot Angola. Ik vraag me zelfs af wat hij daar nog kan gaan doen, gezien hij ondertussen hier een familie en vriendenkring heeft opgebouwd. Ik denk ook niet dat Mauro een gevaar is voor de Nederlandse maatschappij, in tegenstelling tot criminelen en illegalen die veel langer in Nederland mogen blijven dan deze jongen.

Anderzijds begrijp ik ook dat de wet toegepast moet worden en dat er geen einde meer aan komt als er steeds uitzonderingen op worden gemaakt. De wet zou het beter, nadat iemand niet werd toegelaten, onmogelijk moeten maken om nog zovele jaren te blijven. Dan worden er niet zoveel mensen bij betrokken, denk maar aan de opgebouwde vriendenkring, de pleegfamilie, de school, ... Maar dit alles is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan...

Persoonlijk vind ik het een schande. Het is misschien wel juist volgens de wetgeving en volgens een bepaald systeem, maar is dit wel menselijk? Ik snap niet dat je als mens, als partij of wat dan ook het over je hart krijgt om een Nederlands opgevoede jongen terug te sturen naar zijn "thuisland". Wat mij betreft is Nederland zijn thuisland, daar heeft Mauro tot nu toe het grootste deel van zijn leven gewoond. Het ergste is nog dat hij heel hecht is met zijn gezin. Ze halen hem letterlijk weg van alle mensen waar hij van houdt; zijn mama, papa, zusjes, vrienden, ... Hopelijk vindt Mauro nog een manier om in Nederland te blijven en gebeurt iets als dit niet meer.