Mensen die besmet zijn met hiv hebben het vaak moeilijk om een job te vinden of te houden. Ook het verkrijgen van een verzekering verloopt vaak moeizaam. Dat blijkt uit het eerste grootschalige onderzoek in ons land naar discriminatie van mensen die seropositief zijn.
Het onderzoek van het Observatorium voor aids en seksualiteit van de universiteit Saint-Louis in Brussel liep tien jaar. Het baseerde zich op de meldingen die sinds 2003 binnenliepen bij het gelijkekansencentrum Unia. In dat jaar werd de antidiscriminatiewet van kracht. Die wet bepaalt onder meer dat je mensen niet mag discrimineren om hun gezondheidstoestand.
Op tien jaar tijd kreeg Unia 141 meldingen binnen. Een kwart van de meldingen gaat over problemen op de arbeidsmarkt. Mensen die besmet zijn met hiv worden ontslagen of krijgen geen vast contract nadat de werkgever weet dat ze hiv hebben. De werkgever denkt ook dat het ziekteverzuim groter is als iemand hiv heeft. Sommige mensen worden ook uitgesloten van een job of krijgen geen kans om carrière te maken.Veel klachten gaan ook over de verzekeringssector. Doordat ze hiv hebben, krijgen mensen geen verzekering of moeten ze een fors hogere premie betalen. Ook het feit dat medische informatie niet vertrouwelijk behandeld wordt door verzekeringsinstellingen, maar ook door andere organisaties, is een probleem.

"Blik op mensen met hiv nog te geproblematiseerd"
Uit het onderzoek blijkt dat het leven van mensen die besmet zijn met hiv vaak ingrijpend verandert. Ze hebben het gevoel dat ze aan hun lot worden overgelaten en voelen zich verraden. Dat heeft een negatieve impact op de gezondheid van mensen met hiv. Zelfs mensen die niet gediscrimineerd worden, zijn bang om uitgesloten te worden en gaan zich anders gedragen. Ze blijven vaak onder de radar met hun status. In 2013, tien jaar na het invoeren van de antidiscriminatiewet, bereikte het aantal meldingen een piek. Volgens de onderzoekers is de blik op mensen met hiv nog te geproblematiseerd. "Het medische en sociale luik is belangrijk in de strijd tegen discriminatie en serofobie, om tot een echte normalisering van hiv te komen", zeggen Unia en de onderzoekers. "Het gezondheidsbeleid moet daarom meer dan ooit verankerd zijn in mensenrechten en een gelijke kansenbeleid ten aanzien van de arbeidsmarkt en sociale rechten."

Bron
De Redactie (29/03/2017) http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2936372

Eigen mening
Ik vind het onverantwoord van werkgevers om medewerkers met hiv te ontslaan. Zij kunnen hun dagelijkse leven hervatten. Hiv wil niet zeggen dat je niet kan gaan werken maar vraagt soms een aanpassing in je leven. Het is de taak van de werkgever om zijn/haar verantwoordelijkheid te nemen en indien mogelijk de medewerker te ondersteunen en mee te zoeken naar oplossingen. Ik vind het jammer dat er rond deze ziekte een taboe hangt anno 2017. Ik denk dat de oorzaak hiervan ligt bij het feit dat mensen niet goed weten wat de ziekte juist inhoudt. Er bestaan veel misverstanden rond dit thema. Als werkgever kan je best een open gesprek aangaan met de medewerker in kwestie in plaats van die persoon op staande voet te ontslaan.

Ik ben het eens met Evelien. Je mag niet afgewezen worden omdat je een ziekte, ras, seksualiteit, gender,... hebt/bent, op geen enkel gebied. Het is inderdaad ongelooflijk dat dit nog steeds gebeurd in 2017. Ik heb vaak het idee dat we al ver zijn gekomen. Kijk naar het verleden, welke vorderingen er allemaal al wel zijn gebeurd op meerdere gebieden en dan lees je dit artikel en is het een klap in je gezicht. Zal er ooit een wereld zijn zonder vooroordelen? Nee, dat denk ik niet. Dat vind ik een beetje te euforisch maar zal er ooit een wereld zijn waar je gender, ras, ziekte, seksualiteit,... geen grote impact heeft op je kansen in het leven? Misschien een beetje naïef maar dat hoop ik. Met grote impact bedoel ik, zoals in het artikel, misschien al jaren geen job kunnen vinden/houden omdat je hiv hebt. Het glazen plafond moeten we doorbreken.

Mening:

Ook ik kan mij vinden in de meningen van onderstaande studenten. Ik kan er zelf ook niet bij dat je wegens een ziekte ineens niet meer mag werken. Er zullen inderdaad aanpassingen moeten komen en misschien zal het werken niet altijd even goed lukken, maar alles is mogelijk, toch? Je kan als werkgever mensen die lijden aan HIV helpen en ondersteunen waar nodig.

Ik heb dit vanmorgen op de radio gehoord en toen stond ik al met mijn mond vol tanden. Ik kon het maar niet begrijpen hoe dat dit mogelijk is. Op de radio bleek toen ook dat ik zeker niet de enige was. Dit kan niet meer, zeker niet in deze tijd. Er moet hier iets aan veranderen, ziek of niet ziek, blank of niet blank, Nederlandstalig of niet... Discriminatie omdat je ernstig ziek bent, kan ik moeilijk begrijpen.