Bij gerichte controles bleek vorig jaar een kwart van de arbeidsongeschikten toch aan het werk. Zonder dat aan te geven. Bij 1.091 controles werd in 312 onderzoeken een inbreuk vastgesteld. De controles zijn wel doelgericht, vaak is er al een vermoeden van gesjoemel. Eén van de betrapten met een ziekte-uitkering, bleek vier jaar lang zaakvoerder te zijn van een bouwbedrijf.

Bevoegd staatssecretaris Philippe De Backer (Open VLD) gaat nog dit jaar de controles opvoeren en trekt daarvoor veertien extra inspecteurs aan. ‘Bij dit soort sociale fraude maken mensen twee keer misbruik van het systeem: door zich valselijk ziek te melden terwijl ze gezond zijn én door in het zwart te werken. Daar moeten we tegen optreden.’

Vorig jaar is er 2,5 miljoen euro aan onterechte uitkeringen teruggevorderd.

Gisteren werd bekend dat het Limburgse gerecht een grootschalige fraude heeft blootgelegd met ziekte-uitkeringen. De zogezegde zieke patiënten kregen hulp van artsen, die valse medische attesten voorschreven. Ze hebben de staat voor minstens 4,2 miljoen euro opgelicht.

Bron: De Standaard, 25/03/2017, http://www.standaard.be/cnt/dmf20170325_02799301

Mijn mening:
Mensen zoeken vandaag de dag steeds meer de grens op. Ze balanceren hierbij op een dun koord en zien als volgt waar ze al dan niet mee weggeraken. Enerzijds begrijp ik heel goed waarom mensen dit doen. De overheden melken hun burgers gewoonweg leeg. Daardoor proberen mensen innovatief te zijn en de grijze zones op te zoeken om toch het hoofd boven water te kunnen houden en nog iets over te hebben om van te leven. Als je ziet en leest hoeveel de mensen van het overheidsapparaat verdienen en hoeveel wij als burger moeten betalen, is het niet verwonderlijk dat mensen zulke feiten plegen. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik zulke zaken goedkeur, maar ik kan er ergens wel begrip voor opbrengen. Vervolgens moeten we niet enkel deze mensen viseren, want in vergelijking met de witteboordcriminelen, zijn dit maar kleine garnalen. Bovendien moet je weten dat deze grote fraudeurs steeds de dans ontspringen en niet voor het gerecht hoeven te verschijnen, omdat ze hun schuld gewoonweg afkopen. Hier kunnen we dan maar moeilijk over rechtvaardigheid spreken. Ook voor deze mensen gelden dezelfde rechten, plichten en wetten. Spijtig genoeg werken ze in ons land met verschillende maten en gewichten.

Anderzijds veroordeel ik dit, omdat het een zware druk legt op de ziekenfondsen. Hierdoor geraken mensen die werkelijk ziek zijn en een uitkering nodig hebben, zwaar in de problemen. Om te besparen, gaat de regering namelijk al heel snel snoeien in de zorgsector.
Niet alleen deze mensen, maar ook de artsen die valse attesten voorschreven, zouden terecht moeten staan voor deze strafbare feiten.