Het internet in ‘imminent gevaar’


Het internet zoals wij dat vandaag kennen, is in gevaar, waarschuwen de grondleggers van dat internet. Zij proberen een cruciale stemming tegen te houden die morgen plaatsvindt.


Als een open brief ondertekend is door onder anderen Tim Berners-Lee (de uitvinder van het world wide web), Vinton Cerf (een van de vaders van het internet) en Steve Wozniak (medeoprichter van Apple), dan is het waarschijnlijk de moeite waard om de inhoud even door te nemen. Zeker als die brief waarschuwt voor ‘een imminente bedreiging voor het internet dat wij met zoveel inspanning hebben gebouwd’. Berners-Lee, Cerf en in totaal 21 internet- en technologiepioniers stuurden de brief naar Amerikaanse politici, in de hoop dat zij een cruciale stemming zullen tegenhouden die donderdag op het programma staat.

Het gaat over een stemming bij de FCC, de Amerikaanse telecomregulator. Die zal donderdag stemmen over een nieuwe regulering voor het internet in de VS. De goedkeuring van het voorstel staat eigenlijk al vast. De regulering is voorgesteld door Ajit Pai, de nieuwe voorzitter van de FCC, die is aangesteld door Donald Trump. De nieuwe regels maken het principe van netneutraliteit ongedaan. Of, zoals Pai het zelf stelt, ze maken een einde aan de regelneverij van Obama en ‘herstellen de vrijheid van het internet’. Lees: de vrijheid van internetproviders.

Volgens peilingen is nochtans de meerderheid van het publiek in de VS – of ze nu Republikeins of Democratisch stemmen – gewonnen voor netneutraliteit. Net als de grote technologiebedrijven, van Google tot Netflix. De open brief van Cerf en Berners-Lee argumenteert, dat het voorstel van Pai gebaseerd is op een ‘gebrekkig en feitelijk onjuist begrip van het internet’. Het voorstel zou bovendien de huidige bescherming van het internet afschaffen, zonder een nieuwe bescherming in te voeren.


Discriminatie

Als het woord ‘netneutraliteit’ valt, breekt meteen een dovemansgesprek uit met hooggestemde (maar vage) principes en veel technisch jargon. En valt 95 procent van de toehoorders prompt in slaap. Waar gaat het om? Netneutraliteit is het principe dat alle internetverkeer gelijk moet worden behandeld. Internetproviders – bij ons zijn dat vooral Telenet en Proximus – mogen niet de ene website (bijvoorbeeld Netflix) bevoordelen en de andere (bijvoorbeeld YouTube) benadelen. Er mag geen ‘discriminatie’ zijn, elk internetpakketje is gelijk.

Daar kun je moeilijk tegen zijn. Maar tegenstanders hebben ook argumenten. Videodiensten als Netflix, maar ook andere toepassingen zoals gaming, veroorzaken gigantisch veel netwerkverkeer. Als de provider absoluut niets onderneemt – en neutraal doorgeefluik speelt voor alles – kan alles hopeloos dichtslibben. Vooral omdat internetproviders dan amper nog gemotiveerd zouden zijn om te investeren in hogere snelheid op hun netwerk – die extra snelheid zou gewoon worden opgesoupeerd door diensten als Netflix, die bijvoorbeeld overschakelen op Ultra HD. Gevolg: verouderend, trager internet voor iedereen. Volgens Ajit Pai zag je dat in de VS al gebeuren, de afgelopen twee jaar, maar lang niet iedereen is het met hem eens.

Er zijn ook situaties waarbij de consument gebaat is bij ‘discriminatie’. Zo zou Telenet bijvoorbeeld kunnen beloven dat Netflix kijken niet meer afgaat van je maandelijkse downloadlimiet. Dit wordt ‘zero-rating’ genoemd. De Europese netneutraliteitsregels, die sinds 2016 van kracht zijn, laten dit toe, maar puristen van de netneutraliteit zijn er absoluut tegen.

De VS voerden in 2015 – tot verbazing van velen – een erg strenge bescherming van netneutraliteit in. Die regels reduceren internetproviders in feite tot een soort nutsbedrijf. Alle bits doorlaten, zonder onderscheid, is hun enige rol. Het alternatief dat Ajit Pai voorstelt, geeft hen alle vrijheid om aan het netwerkverkeer te sleutelen. Maar, en dat is ook belangrijk, dat moet met open vizier gebeuren. De providers moeten hun klanten duidelijk laten weten op welke manier ze het internetverkeer manipuleren. Zodat de consument zijn conclusies kan trekken. Tenminste, als die het geluk heeft te wonen in een regio met meerdere providers.


Concurrentie

En daar ligt het kalf eigenlijk gebonden: het gebrek aan concurrentie. Wie in de VS een snelle internetverbinding wil (25 megabit per seconde of sneller), heeft in bijna de helft van de gevallen maar één mogelijke leverancier, of zelfs geen enkele.

Als de concurrentie goed werkte, was er waarschijnlijk amper bijkomende regulering nodig om de netneutraliteit te garanderen. Volgens Ajit Pai is er trouwens geen probleem met de concurrentie op de breedbandmarkt, maar met dat standpunt staat hij zo goed als alleen.

Dus wat nu? Ondanks de toenemende druk, zal Pai zijn nieuwe regels donderdag waarschijnlijk doordrukken. En dan? Dan breekt de hel los, voorspellen voorstanders van netneutraliteit. Telecomreuzen als AT&T, Comcast en Time Warner Cable Internetproviders zullen tol heffen bij bedrijven als Netflix, en zullen ook consumenten extra aanrekenen voor een internetabonnement dat, bijvoorbeeld, extra snel online gaming toelaat. Iedereen betaalt meer, de providers worden rijker. En dan is het afwachten of ze dat extra geld in eigen zak steken, of dat ze de opbrengst (deels) investeren in een sneller netwerk voor iedereen. Op precies dezelfde manier dat straks zal moeten blijken of grote bedrijven de belastingvermindering die ze van Donald Trump krijgen, zullen omzetten in meer jobs, of alleen in meer dividenden.

Nog een mogelijk negatief effect: terwijl gevestigde spelers als Netflix de nieuwe internet-tol kunnen betalen, zullen nieuwkomers dat niet kunnen. De innovatie op het internet dreigt stil te vallen, in de VS dan toch. Of het echt zo’n vaart zal lopen? Wellicht zullen de providers niet onmiddellijk radicale ingrepen doen die de consument echt pijn doen, wordt al gesust. Europa krijgt alvast de luxe om het allemaal vanop veilige afstand gade te slaan.


Blog DSAvond, 13-12-2017 (Dominique Deckmyn)