Vrouwen met een migratieachtergrond krijgen bij de samenstelling van kieslijsten de voorkeur op mannen. ‘Ze komen minder bedreigend over.’

In het federaal parlement zitten vandaag elf politici met Maghrebijnse of Turkse roots. Acht daarvan zijn vrouwen. De vorige regeerperiode waren het er dertien op achttien. Dezelfde verhouding, waarbij allochtone vrouwen de mannen in aantal moeiteloos overtreffen, duikt ook op in het Vlaams Parlement. Opmerkelijk, want de politiek blijft een mannenbastion. Behalve voor allochtone politici, dus.

De politicologen Karen Celis en Silvia Erzeel (VUB) verklaren die bijzonder sterke aanwezigheid van vrouwen door de manier waarop politieke partijen hun lijsten samenstellen. Ze spelen daarbij in op de groeiende diversiteit in de samenleving, maar houden er tegelijk rekening mee dat veel kiezers moslimmannen sneller aan criminaliteit en zelfs terrorisme koppelen.


Celis en Silvia bevroegen politici en sleutelfiguren in de Vlaamse partijen over de samenstelling van kieslijsten. Die gaan bewust op zoek naar kandidaten uit migrantengemeenschappen. Maar de (traditionele) partijen willen ook geen al te sterke breuk met het verleden riskeren. Mannen en vrouwen die al in het parlement zetelden, komen zeker terug op de lijst. ‘Als de partijtop daarna merkt dat de lijst tot dan toe overwegend mannelijk, blank, en ouder dan 45 jaar is, zoeken ze personen met een mix die maximaal complementair is’, zegt Celis. ‘En dus kijkt men uit naar jonge, allochtone vrouwen.’

Knokken

De partijen rekenen daarbij ook op de ‘sympathy vote’. ‘De autochtone bevolking gaat voor allochtone vrouwen stemmen vanuit een sympathie voor hun emancipatiestrijd’, aldus Celis. Maar de vrouwen daarom wegzetten als excuustruzen is volgens de onderzoekers – en de politica’s zelf – zeer ongepast. Verschillende allochtone vrouwen beklemtonen aan De Standaard dat ze ondanks dat voordeel van ‘complementariteit’ hebben moeten knokken voor hun plaats op de lijst.

‘Ik heb hetzelfde parcours moeten afleggen als alle anderen’, zegt Nahima Lanjri (CD&V). ‘In 1994 stond ik voor het eerst op een lijst, op een onverkiesbare plaats. De eerste allochtone vrouwen die actief waren in de politiek, hebben van kindsbeen af leren vechten, bijvoorbeeld om verder te studeren. Daar word je sterker van en dat komt van pas in de politiek.’

Bron:
De Standaard (19-10-2016)
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161018_02527201

Eigen mening:
Ik vind dat er tegenwoordig veel te snel vooroordelen getroffen worden.
Het feit dat de kiezers moslimmannen sneller aan criminaliteit en zelfs aan terrorisme koppelen, is een voorbeeld van een hardnekkig vooroordeel.
Zelfs in het Vlaams Parlement overtreffen de allochtone vrouwen de mannen moeiteloos. Dit is een opmerkelijk fenomeen, want de politiek is altijd al een "mannen business" geweest. Behalve voor allochtonen politici zo blijkt.