De regering zal potdoof blijven voor dit signaal, omdat ze gevangen zit in haar grote ideologische gelijk

opnieuw waren ze met een goede honderdduizend. In een jaar tijd slaagden de vakbonden erin twee van de grootste naoorlogse betogingen te organiseren. Dan mag je inderdaad van een signaal spreken: een behoorlijk pak mensen is het zeer oneens met het gevoerde regeringsbeleid. Het ironische, zo niet cynische effect is echter dat de regering dit signaal zal interpreteren als een bewijs dat ze goed bezig is.

Want als voornamelijk ambtenaren, non-profit en de sociale sector meestappen, dan moet zulks zoet klinken in de oren van partijen die vinden dat deze bevolkingscategorieën toch vooral profiterende kostenposten zijn die drukken op de schouders van de hardwerkende Vlaming uit de privésector. Die, zoals we allemaal weten, de enige échte producent van rijkdom en welvaart zou zijn.

Dat er geen alternatief is voor haar beleid, klinkt het regeringsmantra, dat de factuur niet naar de komende generaties mag worden doorgeschoven, dat er nu eenmaal moet worden bespaard. Als dat al zo zou zijn, dan is dat nog geen rechtvaardiging om de inspanningen vooral te vragen aan mensen die van een loon en een uitkering moeten leven, en zij die hun inkomsten halen uit rente, dividenden of vermogenswinst veel vriendelijker aan te pakken en zelfs te ontzien.

Het ironische, zo niet cynische effect is echter dat de regering dit signaal zal interpreteren als een bewijs dat ze goed bezig is
Bovendien is het zeer de vraag hoelang die mythische hardwerkende Vlaming zijn job kan uitoefenen zonder dat hij eerst een scholing van leerkrachten heeft gekregen, rechtszekerheid heeft dankzij een functionerende justitie en wordt opgelapt door een performante gezondheidszorg als hij onder de stress bezwijkt.

De schaamteloosheid waarmee wordt geponeerd dat je armen alleen aan het werk krijgt door hen nog minder te geven, en rijken alleen aan het werk krijgt door hen nog meer te geven, en de groeiende ongelijkheid die daarvan het gevolg is, choqueert steeds meer mensen.

Bovendien blijken de recepten van de soberheidspolitiek niet meteen te werken: na één jaar Michel - ook al zegt deze regering dat het creëren van jobs haar eerste bekommernis is - is er in de realiteit geen baan bijgekomen. Ook al staat de rente nu al jaren op een historisch dieptepunt, ook al wordt overal de saneringsbijl bovengehaald, toch blijft de economische groei uit, laat staan dat er banen bijkomen. Integendeel, die blijven verdwijnen. Het zijn Nobelprijswinnaars economie, geen linkiewinkies, die verkondigen dat Europa met zijn soberheids- en besparingspolitiek, waarin ons land ook graag de beste van de klas wil zijn, zichzelf steeds meer in de voet schiet.

Het riedeltje dat er nu eenmaal geen alternatief voor dit beleid zou zijn, klinkt daarom steeds ongeloofwaardiger.

Dat signaal werd vandaag honderdduizendvoudig gegeven, maar de regering zal er potdoof voor blijven, gevangen als ze zit in haar grote ideologische gelijk. Dat jammer genoeg de test van de realiteit steeds minder doorstaat.

Bron: De Morgen, 07/10/2015, http://www.demorgen.be/opinie/de-re...elijk-a2481962/

Mening:

Om te beginnen wil ik zeker vermelden dat ik mij er bewust van ben dat dit een opiniestuk is (voor ik hier weer verwijten over krijg). Toch ben ik ervan overtuigd dat in dit opiniestuk veel waarheid zit.

Wat mij vooral aanspreekt is de titel. Het is grappig om te constateren dat de regering potdoof blijft voor de massale oproep naar een alternatieve manier van besparen. Wanneer de Catalanen dan massaal voor de onafhankelijkheid stemmen reageert De Wever: 'Dit signaal mag niet genegeerd worden!'.

Ik vind het zelf spijtig dat de regering dit signaal negeert. Wat dan met de democratie? Of telt dit begrip niet meer na de verkiezingen? Er is al meerdere malen bewezen dat de Duitse economische strategie niet zal werken. Toch blijft de regering beweren dat zij de waarheid in pacht hebben en dat er geen alternatief is.

'De schaamteloosheid waarmee wordt geponeerd dat je armen alleen aan het werk krijgt door hen nog minder te geven, en rijken alleen aan het werk krijgt door hen nog meer te geven, en de groeiende ongelijkheid die daarvan het gevolg is, choqueert steeds meer mensen.' Is voor mij de belangrijkste zin in dit opiniestuk. Het is net als bij de besparingen in Griekenland. Tsipras stelt voor om de besparen op onder andere het besparen van het privé bezit van boten. Nee, weer besparen op pensioenen en werkloosheid en meer privatiseren. In België net hetzelfde: besparen op bedrijfswagens? Nee, bespaar maar op werkloosheid'.

Men gaat er de laatste jaren steeds vanuit dat werkloosheid de schuld is van de arbeider zelf, terwijl de bedrijfseigenaren maar meer subsidies of belastingverminderingen krijgen zodat ze toch maar in België zouden blijven. Kijk naar Volkswagen en Audi. Gesjoemel tot en met, Vlaanderen wil hen aankaarten en plots zou de nieuwe Audi wel eens naar België kunnen komen. Conclusie: Volkswagen zal door iedereen gespaard worden. Terwijl een werkloze bekeken wordt door heel de maatschappij als een profiteur, ook al is hij ontslagen wegens 'bezuinigingen'.

Het verschil tussen arm en rijk blijft stijgen terwijl dit in een crisis niet zou mogen. De armen zijn nog nooit zo arm geweest en de rijken nog nooit zo rijk. Geld zou moeten gebruikt worden als middel om (wereld)doelen te bereiken, niet als doel zelf.

Om af te sluiten wil ik zeker vermelden dat het niet alleen de schuld is van de Belgische regering. Het is een wereldprobleem. Economie is te belangrijk geworden en dit terwijl economie zo complex in elkaar zit en soms oneerlijke regels heeft.

__________________
When the rich rob the poor, it's called business. When the poor fight back, it's called violence...