DEN HAAG - Ouders zeuren te veel en leraren nemen ouders niet serieus.
Het wantrouwen tussen ouders en docenten is nog altijd levensgroot op middelbare scholen en in het middelbaar beroepsonderwijs. Beide groepen willen wel anders, maar dat schijnt maar niet te lukken.

Dat blijkt uit een gisteren gepresenteerd onderzoek van het sociaal wetenschappelijk onderzoeksinstituut ITS, verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen en de Onderwijs Innovatie Groep.

Ouders hebben vaak totaal andere verwachtingen van docenten en andersom. Zo wil de helft van de ouders dat de wijze waarop zij hun kinderen opvoeden een vervolg krijgt op school, blijkt uit het onderzoek waarin ruim 700 leerlingen, ruim tweeduizend ouders en evenzoveel docenten zijn ondervraagd. Maar als docenten dan opvoeden en kinderen bijvoorbeeld aanspreken op hun onbeschofte gedrag, dan komen diezelfde ouders verhaal halen, zegt onderzoeker Frederik Smit van het ITS. Ruim een kwart van de ouders heeft wel eens contact gezocht met school uit onvrede over opvoedkundige kwesties. Ook heeft een kwart van de ouders wel eens overwogen de leerling van school te halen.

Opvallend in het onderzoek is dat docenten zelf aangeven de klassen goed onder controle te hebben, maar dat leerlingen en ouders daar heel anders over denken.

Een verklaring voor het wederzijdse onbegrip tussen leraren en ouders is volgens Smit dat er in de lerarenopleiding te weinig aandacht voor is. Tegenwoordig hebben de veel hoger opgeleide ouders vaak geheel eigen opvattingen over opvoeding en onderwijs. "Veel ouders hebben zich sneller tot pedagogen ontwikkeld, dan docenten zich hebben ontwikkeld als volwaardige gesprekspartners", denkt directeur Werner van Katwijk van ouderorganisatie Ouders en Coo. Smit en Van Katwijk vinden dat docenten aan het begin van het jaar met ouders om de tafel moeten om wederzijdse verwachtingen uit te spreken. Conflicten gaan nu bijna altijd over verkeerde verwachtingen.

www.bndestem.nl Auteur: Mayke Calis | dinsdag 04 oktober 2011

Ik heb het artikel voor de duidelijkheid bij Europa geplaatst omdat het een Nederlands onderzoek betreft. Naar mijn mening zou een gelijksoortig onderzoek in België misschien wel dezelfde resultaten opleveren.
Wat ik vooral interessant vind, is de verklaring van de onderzoeker voor het wederzijdse onbegrip: te weinig aandacht in de lerarenopleiding voor de relatie ouders - leraren. Ik heb (nog) geen idee of er hier binnen de KHK aandacht aan besteed wordt. Mij lijkt het in ieder geval wel nuttig.

Ouders kunnen toch niet verwachten dat leerkrachten de opvoeding die thuis gehanteerd wordt gaan toepassen op de leerling op school. Want in één klas zijn er misschien wel 10 verschillende opvoedingsstijlen. Het is niet mogelijk voor de leerkracht om iedereen anders te behandelen. En dit is ook niet de bedoeling, anders gaan de leerlingen denken dat de ene wat meer mag omdat hij thuis geen strenge opvoeding heeft. Iedereen gelijk voor de wet!

Een eventuele oplossing voor de conflicten tussen leerkrachten en ouders is om bijvoorbeeld in het begin van het jaar de situatie van de leerling te bespreken.
Dus wanneer ouders zeggen dat hun zoon/dochter toch soms wel een strenge aanpak nodig heeft, dan weet de leerkracht aan wat hij/zij zich mag verwachten en hoe daar best op te reageren.

Maar anderzijds vind ik dit niet volledig juist, want ouders denken soms dat ze hun kind niet streng genoeg kunnen opvoeden waardoor het kind zich niet voldoende kan ontplooien. Wanneer het kind dan op school meer vrijheid krijgt, vind hij/zij iets wat echt voor hen is. Deze kans krijgt hij/zij thuis niet.

Zoals Tinne zei, ik hoop dat we op de KHK hier genoeg aandacht aan besteden, want we werken toch dat dit fenomeen zich steeds meer en meer voordoet. Een werkpunt dus!

Ik vind dat de school zelf als eerste uit de hoek moet komen door te onderzoeken wat de thuissituatie is van het kind. Dit kan door bijvoorbeeld een soort van invulformulier met de leerlingen mee te geven in het begin van het schooljaar. Zo komt de school en ook de leerkracht meer over de leerling te weten en vaak ook meer over de opvoeding zelf. Het is daarnaast ook van ontzettend belang dat de school en niet een enkele leerkracht, goed communiceert met de ouders. Zeer belangrijk hierbij is dat ze beiden hun visie op opvoeden hierbij duidelijk maken.

Aan Shana: het is echter wel mogelijk om als leerkracht elke leerling anders te behandelen. Elke leerling is anders. Men moet trachten in te spelen op alle noden van het kind. Ik begrijp wel dat je dan denkt dat niet iedereen gelijk is voor de wet.. Maar door juist iedereen te willen helpen naar zijn behoeften, stimuleer je elk kind op zich in zijn ontwikkeling. En dat is volgens mij nu net de bedoeling van onderwijs.

Je moet als leerkracht oog hebben voor de klas in het algemeen maar ook voor de leerling als individu. Zorgverbreed te werk gaan!!!