Homohaat in Gent: 'Ik zou liever hand in hand lopen met een man in het Rabot dan in de Veldstraat'

Als de Turkse buurvrouw ‘vuile homo’ roept, is de buurt dan homofoob? En als de buurt dat niet is, waarom vind je er dan geen Turkse homo die over zijn geaardheid wil praten? Het dilemma van het Rabot, een Gentse volkswijk waar in korte tijd twee incidenten met homo’s plaatsvonden. dS Weekblad stuurde een man ter plaatse.
Op het trottoir van de Victor Frisstraat aan het Gentse Rabot rookt een dikke Turkse man sigaretten voor een afgebladderde gevel. Zijn rolluik is dicht, de voordeur staat open. Naast hem, in hard zonlicht en een koude wind, staat een onbewaakt wasrek vol kinderkleertjes. In een openstaande garage is een lange jongeman in joggingbroek met spaanderplaten in de weer. Hij fluit het liedje van Pippi Langkous en groet elke buurman die passeert.

Tristan Bons woont hier samen met zijn vriend Kristof Saeys. Op 20 augustus sloegen ze alarm over homohaat in de buurt. Iemand had op een vrijdagavond, toen de moskee uitging, een plastic fles naar Kristofs hoofd gegooid. Een Turkse buurvrouw had in een discussie over een parkeerplaats gezegd dat vuile homo’s maar beter konden vertrekken. Toen een nieuwe woordenwisseling over dezelfde parkeerplaats escaleerde en de buurvrouw een tiental Turkse medestanders optrommelde, belden Tristan en Kristof de politie. Die loste alleen het parkeerprobleem op en vertrok. Het koppel voelde zich in de steek gelaten, postte het verhaal op Facebook en kreeg net geen tienduizend likes en weerklank in alle kranten.

Brahim Laytouss, de imam van de Marokkaanse moskee twee straten verderop, gaf in een reactie toe dat te veel moslims nog problemen hebben met homoseksualiteit. Çavaria, de organisatie die holebi’s en transgenders vertegenwoordigt, nuanceerde dat homoseksualiteit nu eenmaal gevoelig ligt bij alle grote godsdiensten. De politie erkende dat er een communicatiefout was gebeurd, maar benadrukte dat er geen klacht was ingediend wegens homohaat. Burgemeester Daniël Termont, ten slotte, zei dat homohaat onvergeeflijk is, maar dat het helemaal niet duidelijk was wat er was gebeurd. Dat er een specifiek probleem zou zijn aan het Rabot, ontkende hij.

Een maand later sloeg een Gentse homo op Facebook opnieuw alarm over een incident aan het Rabot. Tom Vanderborght zou samen met zijn echtgenoot (en een vriendin) zijn klemgereden en gewelddadig aangepakt door een Turkse man. Toen die zag dat hij met homo’s te doen had, zou hij gezegd hebben dat zij in een Turkse buurt niet welkom zijn. Resultaat: iets meer dan 1.500 likes en de burgemeester die een overleg aankondigde tussen zo veel mogelijk vertegenwoordigers van de holebi- en moslimgemeenschap.

Brave homo vs. stoute moslim

‘We gaan niet weg, hoor’, zegt Tristan Bons vanuit zijn garagepoort aan dS Weekblad. ‘Dat is een misverstand. Een journalist vroeg wat we nu van plan waren. Ik antwoordde dat we zouden blijven, tenzij het echt niet anders kon, dus schreef hij dat we overwogen om te vertrekken.’

Zo zijn er nog wel wat mensen met het verhaal aan de haal gegaan. Iedereen zag wat hij wilde zien. ‘Mensen houden van simpele verhalen, zoals een brave Vlaamse homo die in een migrantenbuurt door stoute moslims wordt aangevallen. Sommigen gebruiken het als vehikel om angstaanjagende dingen te kunnen zeggen over Syrische vluchtelingen. Daar heeft het natuurlijk niets mee te maken. Het grappige is ook dat wij helemaal geen Vlaamse homojongens zijn. Ik ben een Nederlander van Surinaamse afkomst en Kristof is een, weliswaar geadopteerde, Marokkaanse jongen.’

‘Het is jammer dat dom rechts ons verhaal gebruikt, maar ik heb ook niets met naïef links. Ik zag reacties van mensen die geloven dat het allemaal zo niet bedoeld was en alles opgelost zou zijn als je hier een groot straatfeest organiseert. Anderen vonden dat we dit beter in stilte geregeld hadden. Het lijkt alsof je over dit soort onderwerpen alleen polariserend of excuserend kunt praten. Ik heb niet de bedoeling om mensen te polariseren of stigmatiseren, maar als het gebeurt, wil ik daarvoor niet de schuld krijgen. Je moet het probleem benoemen. Mijn ervaring is dat homoseksualiteit bij jonge moslims erg moeilijk ligt. Niet alleen bij hen natuurlijk, maar het is toch gek dat je dat er altijd bij moet zeggen.’

Bron: DS Weekblad, http://www.standaard.be/cnt/dmf20151008_01909686, 9 oktober 2014

Mening: Tijdens het lezen van dit artikel moet ik onbewust zuchten. Weer een of ander verhaal over problemen met homo's en migranten. Eerst wilde ik het gewoon negeren, het laten voor wat het is, maar het deed me wel een beetje nadenken over hokjesdenken. Een Turkse vrouw mag 'vuile homo' roepen naar een man maar als die man dan zou reageren met 'vuile Turk' (Pardon my French) zou het kot te klein zijn. De laatste tijd heb ik een beetje de indruk dat er veel met twee maten en gewichten gewerkt wordt. Zij zeggen dit over ons, geen probleem maar als wij eens iets over hen zeggen, 'oh wee' dan en meteen wordt er met de vinger gewezen. Racist, noemt men ons dan. Ik heb absoluut niets tegen migranten (ben zelf de dochter van een Poolse vrouw) maar ik ben wel van het principe 'leven en laten leven'. Je hoeft niet akkoord te gaan met het feit dat er homo's zijn en je moet het ook niet goedkeuren, maar hou dit dan voor jezelf. Soms is het slimmer om te zwijgen.