Interview Sevilay Altintas (N-VA) en Meryem Kaçar (Be.One)
‘De N-VA vergiftigt onze breinen’

Meryem Kaçar stapt (opnieuw) in de politiek om ‘het racistische discours van de N-VA te bestrijden’, Sevilay Altintas omdat de Vlaams-nationalisten net iedereen ‘dezelfde rechten én plichten’ voorhouden.


Als ze er niet zelf voor hadden gezorgd, hadden Meryem Kaçar en Sevilay Altintas hier wellicht nooit gezeten. Beiden werden een kleine vijftig jaar geleden geboren in Turkije, als deel van een erg kroostrijk gezin van ouders afkomstig van het conservatieve platteland. Als kind kwamen ze naar België. Op school werd Kaçar doorverwezen naar de beroepsopleiding snit en naad, Altintas kreeg de raad verpleegkunde te studeren, want ‘Turkse meisjes worden toch uitgehuwelijkt’.

Vandaag is de ene een topadvocate met al een half politiek leven achter de rug, en de andere een autoriteit in de medische oncologie. En een politieke debutant voor de partij met een discours dat Kaçar zo sterk verwerpt dat het de bestaansreden is voor haar terugkeer in de politiek: de N-VA. Radicaal tegengestelde richtingen – vertrekken doen ze nochtans op hetzelfde punt.

‘Als prof erger ik me de laatste jaren steeds meer aan wat ik in mijn aula zie’, zegt Altintas. ‘Waarom zitten er maar één of twee kinderen met een migratieachtergrond? Waar zijn al die slimme Turken, Marokkanen, en anderen?’ Ze schreef een brief naar N-VA-staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken met een noodkreet: ‘Waarom raken we niet meer vooruit?’

‘Ik zie echt geen verschil tussen wat Theo Francken zegt en Vlaams Belang’ Meryem Kaçar (Be.one)

Kaçar beaamt. ‘De eerste grootschalige migratiegolven naar België zijn meer dan vijftig jaar oud. Ik ben een kwarteeuw geleden in de politiek gestapt om gemeenschappen dichter bij elkaar te brengen. Maar nooit hebben we zulke spanningen gekend als vandaag.’ Dan komt de onenigheid bovendrijven: ‘Men beseft onvoldoende wat het almaar rechtsere discours – met de N-VA op kop – doet met ons. Links biedt onvoldoende weerwerk tegen die constante diabolisering. Daarom stap ik na negen jaar afwezigheid gemotiveerder dan ooit in de politiek.’
Waarom lijken we qua integratie geen vooruitgang te boeken?

Altintas: ‘Ook ik ben gediscrimineerd geweest. Ik kreeg te horen dat ik niet aan iemands bed mocht staan omwille van mijn afkomst, hoewel ik bijna arts was. Maar bekrompen mensen zijn er in alle gemeenschappen. Het is een gedeelde verantwoordelijkheid. Tijdens mijn raadplegingen zie ik nog altijd moeders van de tweede generatie hun kinderen van school halen om te tolken –anders begrijpen ze me niet. Na mijn lezingen over borstkanker spreek ik vaak met vrouwen met een migratieachtergrond. Soms weten ze niet eens welke richting hun kinderen volgen.’
Voor en na school hielp u uw moeder met schoonmaakklusjes om rond te komen, daarna studeerde u nog. Niet ieder kind kan dat aan.

Altintas: ‘Dat betwist ik niet, maar het systeem hier zit goed. Het is waar dat sommige individuen het ons niet gunnen, maar niet de hele maatschappij. Iedereen krijgt alle kansen die ze nodig hebben. Waarom maken mijn kinderen wel hun aso af, en die van mijn jongere zus niet? Zij is onvoldoende ingeburgerd geraakt door pure taal- en studieachterstand, ze moest vaak van school blijven om voor mijn ouders te tolken.’

‘Het systeem hier zit goed’, meent Sevilay Altintas (l.). ‘Neen, het systeem werkt absoluut onvoldoende’; repliceert Kaçar. (r.)

‘Ik word er niet goed van als ik vrouwen zie die na twintig jaar in Vlaanderen geen Nederlands spreken. Ik heb mijn kinderen mee naar de bibliotheek gesleept. Uiteraard moet niet iedereen professor worden, maar ik zie niet bij iedereen een minimale moeite.’

Kaçar: ‘Dat geldt toch niet alleen voor mensen met een migratieachtergrond? Het systeem werkt absoluut niet voldoende. Wij zijn individuele succesverhalen. Op eigen kracht ben ik van het beroepsonderwijs naar de universiteit gegaan. Maar als ik kijk naar wie daar allemaal niet in geslaagd is, dan zie ik dat er iets mis is. Studies tonen aan dat de achterstelling niet cultureel is, maar structureel. Ons onderwijs, dé maatschappelijke ladder bij uitstek, is fundamenteel onrechtvaardig. Vlaanderen bengelt helemaal achteraan wat de participatie van allochtone leerlingen betreft. Bij falen wijzen naar de moeder, dat kan niet. We moeten alle structurele hindernissen wegnemen.’

Altintas: ‘Daar word ik echt kwaad van. Zijn alle nieuwkomers dan even enthousiast om zich in te burgeren? Of blijft men liever in getto’s wonen? Zeg mij wat er structureel mis is. Waarom ondervinden mijn kinderen dat niet? Als mijn dochter thuiskomt met een negen op tien, en haar Belgische vriendin heeft een tien, dan zeg ik haar dat dat komt omdat ze de avond voordien tien minuten te lang op haar gsm zat. Niet omdat haar vriendin Janssens of Peeters heet.’
Wat moet er dan anders?

‘Ik word er niet goed van als ik vrouwen zie die na twintig jaar in Vlaanderen geen Nederlands spreken’ Sevilay Altintas (N-VA)

Kaçar: ‘Het gaat over de mentaliteit. Die wordt gevormd door het discours van de politieke leiders. Er gaat geen dag voorbij of de N-VA zegt dat moslims het probleem zijn. Die vooroordelen hebben de kracht in zich om van de medemens een monster te maken. Ze planten zich in de Vlaamse hersenen in en leiden tot structurele achterstelling. Ik zie echt geen verschil tussen wat Theo Francken zegt en Vlaams Belang. Bij die laatste heb je tenminste het voordeel van de duidelijkheid. De N-VA is gevaarlijker. Ze positioneert zich als democratisch, maar eigenlijk vergiftigt ze onze breinen.’

Altintas: ‘Mensen wijzen op hun verantwoordelijkheid, is dat vergiftigen? Ik ontken totaal dat de N-VA racistisch is. Ik heb vele vrienden van diverse afkomst. Ook zij hebben geapplaudisseerd voor mijn engagement bij de N-VA. Theo Francken geeft de boodschap dat er grenzen zijn aan middelen en ruimte om iedereen te ontvangen. Hij bestrijdt mensensmokkel, maar laat geen mensen verdrinken op zee.’

Kaçar: ‘Zijn beleid heeft dat wel tot gevolg, en daar schaam ik me als Europeaan diep over.’

Altintas: ‘Theo heeft zo’n hartje (brengt haar duim en wijsvinger dicht bij elkaar).’

Kaçar: ‘Dat heb ik toch nog niet gezien. We moeten iedereen ontvangen die daar recht op heeft. In plaats van miljarden te steken in het beschermen van onze grenzen, zouden we beter investeren in de landen van herkomst. Later zullen onze kinderen ons veroordelen voor de onmensen die we vandaag zijn.’
De N-VA pakte de laatste weken uit met heel wat lokale kandidates van allochtone origine.

Kaçar: ‘Die mensen zijn heel selectief gekozen. Zij zijn enkel welkom om te kappen op wie achterblijft. “Wij zijn geslaagd, dus dan kan al de rest dat ook.” Sorry Sevilay, maar de N-VA blijft een discriminerende, witte partij.’
Witte partij?

Kaçar: ‘Diversiteit gaat niet enkel over naam en huidskleur, maar ook over wat er uit de mond komt en tussen de oren zit.’

Altintas: ‘Ik ben bij de N-VA niet afgerekend op mijn Turkse achtergrond. Ik ben geaccepteerd door wat ik intellectueel kan bijbrengen.’

Kaçar: ‘En om te kappen op de hoofddoek, bijvoorbeeld, zoals Darya Safai?’

Altintas: ‘Ik kap op niemand. Ik ben moslima. Maar voor mij is een hoofddoek geen vorm van emancipatie binnen onze westerse gemeenschap.’

Kaçar: ‘Zo sluit je dus een groot aantal Vlaamse vrouwen uit.’

Altintas: ‘Een volwassen vrouw die ervoor kiest een hoofddoek te dragen, respecteer ik. Mijn eigen moeder draagt er een. Maar ik betwijfel of de meesten dat uit eigen overtuiging doen, en niet uit onderdrukking. Een minderjarig meisje met een hoofddoek op school, dat kan voor mij niet. En in publieke functies heeft iedereen zich te schikken naar de neutraliteit.’

Kaçar: ‘We leven in een geglobaliseerde wereld. Waarom zou een gehoofddoekte persoon hier niet overal passen? Door het discours van de N-VA leggen de mensen een link tussen hun gehoofddoekte buurvrouw en de aanslagen van IS.’

Altintas: ‘Ik vind uw woorden beangstigend. Die link mag nooit worden gemaakt, maar dat doet de N-VA ook niet. Ik onderschrijf multiculturaliteit. Maar laat ons één “leidcultuur” nemen waar iedereen zich aan houdt. Thuis beleef je wat je wil.’

Ondemocratische krachten
Volgens een recente studie stelt veertig procent van de Turken religieuze wetten boven de Belgische.

Altintas: ‘Dat cijfer boezemt angst in. Maar het is ook appelen met peren vergelijken. Geloofs*beleving is erg subjectief en persoonlijk.’

Kaçar: ‘Ik denk dat de vraag anders is begrepen.’
Maar is het niet zo dat steeds meer Belgische Turken zich naar Ankara en president Erdogan keren?

Altintas: ‘Tien jaar geleden was dat niet het geval. Maar ik denk dat we ons in Vlaanderen beter focussen op onze politiek, niet op de Turkse.’

Kaçar: ‘Die tendens is er niet zomaar gekomen. De Turkse politiek is de Belgische geworden, en omgekeerd.’
Hoezo?

Kaçar: ‘Onze leidende politici nemen continu standpunten in over Turkije, en ze hebben de kant gekozen van de ondemocratische krachten. De Europese hoofdstad van de Koerdische afscheidingsbeweging PKK ligt in Brussel. N-VA-politici gaan naar betogingen waar met PKK-vlaggen wordt gezwaaid (toont foto’s). Ik ben altijd voor de Koerdische rechten geweest, maar de PKK is erkend als terreurorganisatie. Ze doden onschuldige burgers.’

‘En dan is er de Gülenbeweging, die volgens iedereen in Turkije – de staat én de oppositie – maar ook bijvoorbeeld de Britse regering en de Duitse kwaliteitspers, achter de coup van juli 2016 zit. Bij de staatsgreep zijn 250 onschuldige Turken om het leven gekomen!’ (maakt zich kwaad) Maar vorige week waren zo goed als alle Antwerpse lijsttrekkers aanwezig op een iftar van Fedactio, de federatie die openlijk Gülen steunt. Turkse jongeren zien dat. Ze denken: “Als mijn politieke vertegenwoordigers dit doen, dan hoor ik hier niet.”’

Altintas: ‘Elke dode telt voor mij, ik ben een arts. Maar ik leef als een Vlaamse democratische vrije dame. Politiek van elders hierheen halen, vind ik niet relevant.’

Kaçar: ‘Maar wij doen dat zelf! Ik moet de eerste Vlaamse politicus nog zien die rechtstaat en zegt: het netwerk rond Gülen is een criminele terreurorganisatie.’

Altintas: ‘Ik spreek me hier liever niet over uit. Turkse politiek is iets voor Turkije, laat ons focussen op ons beleid hier.’

Kaçar: ‘Zodra hier een partij opstaat die zegt dat het Turkse volk onrecht is aangedaan, gaan de Turkse jongeren zich niet meer afkeren van ons land. Maar wat doen we in de plaats? SP.A-voorzitter John Crombez noemt het een probleem dat driekwart van de Belgische Turken Erdogan steunt. Mijn eigen zoon is gemengd Belgisch-Turks, maar hij zegt zich meer dan vroeger Turks te voelen door alles wat er in dit land gebeurt.’
Gaan jullie stemmen voor de Turkse verkiezingen?

Altintas: ‘Ik heb in het verleden al gestemd, maar ik twijfel nu. Ik leef daar niet. Ik weet niet welke relevantie mijn stem heeft.’

Kaçar: ‘Uiteraard ga ik stemmen. Ik heb in Turkije mijn lagere school gedaan, ik heb een band met het land. Als Amerikanen die in België wonen, gaan stemmen, is dat geen probleem. Waarom bij Turken wel?’
De heisa rond de Turkse taallessen in Gent toonde nog maar eens de gevoeligheid in België voor mogelijke inmenging vanuit Turkije.

Kaçar: ‘Waarom wordt het Turks geviseerd door de N-VA en andere talen niet? Dat is pure discriminatie. Mijn zoon heeft gedurende drie jaar Engelse les gevolgd. Hij had Britse leerkrachten, die geen woord Nederlands spraken. Men jaagt de mensen gewoon schrik aan.’

Altintas: ‘Iedereen, ook de N-VA, is het erover eens dat meertaligheid een troef is. Maar dit ging over de manier waarop de lessen georganiseerd werden, en de mogelijke link van de leerkrachten met het Turkse regime. Zijn we zelf niet bekwaam om de Turkse taal en cultuur aan te leren? Denk je echt dat er alleen protest komt bij talen als Turks of Arabisch?’

Kaçar: ‘Natuurlijk.’

Altintas: ‘Ik denk echt dat we eens van die slachtofferrol moeten afstappen. Ik voel me niet aangesproken als Turkse lessen aangevallen worden. Dan bedenk ik eerst waarom.’
Be.One spreekt niet meer over integratie, wel over acceptatie.

Kaçar: ‘Omdat integreren wordt gelijkgesteld met assimileren.’

Altintas: ‘Niet waar. Hier zit een niet-geassimileerde vrouw. Bij assimilatie gaat een cultuur verloren.’

Kaçar: ‘Maar dat gebeurt toch wanneer mensen in openbare ruimtes niet meer zichzelf mogen zijn? Ik heb nog niemand van de N-VA horen zeggen dat de islam welkom is.’

Altintas: ‘Weet je wat ik Theo Francken zei tijdens ons eerste gesprek? Dat ik een heel goede moslim ben, en dat ook zal blijven. Hij zei dat hij dat prima vond, en dat hij diepgelovig katholiek is. Bij ons wijst niemand naar afkomst of geloof. Dezelfde rechten en plichten, voor iedereen. Het gaat erom iedereen mee te krijgen.’

Kaçar: ‘Sevilay, ik denk echt dat je het niet lang zal volhouden bij de N-VA, met jouw hart.’

Altintas: ‘Wat voor hart moet je dan hebben om een N-VA’er te zijn? Mijn hart zal nooit veranderen, en ik zal bij de N-VA blijven.’


bron: De standaard (plus)
datum: 16/6/2018

eigen mening:
Ik sluit mij grotendeels aan bij bij de mening van Altintas. Maar ik geef wel toe dat er problemen zijn met het huidige integratiebeleid, dat is namelijk veel te soft.