Dit 'mopje' kreeg ik vandaag in mijn mailbox met als onderschrift de tekst in hoofdletters hieronder... Moet kunnen, of niet?
EEN GOED MIDDEL TEGEN AUTODIEFSTAL... GEWOON WAT VARKENSVLEES!!! ZEER DOELTREFFEND IN ANTWERPEN - ANDERLECHT - SINT-GILLIS en SCHAARBEEK

Bijgesloten Plaatje(s)

 

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vind dat het wel moet kunnen. Indien de mensen waarover mopjes gemaakt worden niet kunnen relativeren , dat is hun probleem dan.
Overal iedereen wordt er wel eens een mopje gemaakt,
blonjes , brunettes, Hollanders, Belgen , Christenen , ...

Ik vond hem wel leuk !

__________________
Vero

Wikipedia: Een mop (ook: grap, bak) is een kort verhaal dat bedoeld is om de toehoorder(s) te laten lachen. Moppen circuleren bij uitstek in de mondelinge overlevering, en om die reden zijn het ook volksverhalen. Het woord 'mop' voor dit genre volksverhalen bestaat sinds de tweede helft van de 19e eeuw. Het fenomeen is al wel ouder: in de 17e eeuw tekende advocaat Aernout van Overbeke al moppen op die hij in de dagelijkse conversatie hoorde. Grappige vertellingen werden vroeger echter boerden, kluchten en uien genoemd. De voorlopers van de huidige korte moppen waren regelmatig wat verder uitgesponnen kluchtige verhaaltjes. Ze worden in het Duits wel 'Schwankmärchen' genoemd. In zulke verhaaltjes konden meerdere grappige momenten zitten, en ze hoefden het - i.t.t. tegenwoordig - niet per se te hebben van een krachtige punchline of clou. De oudste Nederlandstalige grappige verhalen stammen uit de middeleeuwen; vanaf de late middeleeuwen werden ze gebundeld in zogenaamde kluchtboekjes. De moderne moppen zijn meestal kort en het lachmoment zit aan het eind. Moppen kunnen zich tegenwoordig ook voordoen in de vorm van een raadsel. In Nederland doet het DOC Volksverhaal van het Meertens Instituut onderzoek naar moppen.

De mop bevat meestal een verrassingseffect. Aan het einde van de verhaallijn volgt meestal een onverwachte zinswending, de punchline, de clou of pointe genaamd. Een mop kan ook in de vorm van een raadsel gesteld worden. Het antwoord is dan de pointe. Belangrijk bij het vertellen van een mop is de manier waarop die verteld wordt. De intonatie van de stem en de houding van het lichaam spelen hierbij een grote rol.

Veel moppen zijn taboedoorbrekend, dat wil zeggen dat ze een onderwerp hebben waar men gewoonlijk niet over spreekt. Seks is dan ook een geliefd onderwerp. Een mop met een scabreuze inhoud wordt schuine mop genoemd.

Van Dale: mop de; v(m) -pen 1 grappige anekdote 2 (m.n. als verklw) populair deuntje 3 vriendelijke aanspreekvorm van (kleine) meisjes

Een mop is iets grappigs, leuk bedoeld, helemaal niet racistisch of kwetsend. Als dit valt onder de noemer van 'een mop' moet dit kunnen vind ik persoonlijk. Ik heb er zelfs geen enkel probleem mee. Ik vind het mopje op zich wel niet zo geslaagd, ik lachte me er geen deuk mee, een miniem lachje was alles dat er vanaf kon. Er zijn tienduizenden moppen over domme blondjes, domme Nederlanders, vrouwen, homo's, dieren, ... Daar lachen we toch ook mee? Maar als dit gemaakt is met een kwetsende of racistische reden dan kan het uiteraard niet.

Ik vind dat dit zeker moet kunnen.. Zoals Véronique al aanhaalde, zijn er genoeg moppen over bijvoorbeeld onze noorderburen.

Als er een grapje wordt gemaakt over de Belgen en dan denk ik voornamelijk aan onze nationale voetbal elf, dan moet ik ook lachen.

Al moet je natuurlijk wel altijd oppassen tegen wie je de mop tapt. Moslims zijn natuurlijk snel geprikkeld als het over hun godsdienst gaat, wat te begrijpen is. Maar de ene kan zulke moppen smaken, de andere niet..

Een mooi voorbeeld hiervan vind ik Selhattin Koçak. Hij is een gemeenteraadslid in Beringen en deed ooit mee in de Slimste mens. Elke aflevering vertelde hij wel een mop over turken.

Zoals Jens Cuypers als aangehaald heeft, moet zo'n mopje kunnen, maar let alstublieft inderdaad op tegen wie je zo'n mopje verteld. Sommige mensen kunnen hier misschien mee lachen, maar als je het gaat vertellen tegen een moslim of tegen iemand waarvan net zijn auto gestolen is, kan dit wel eens tot een conflict lijden.

Daarom vind ik het ook niet echt slim om zo'n mopjes via e-mail rond te sturen. Je weet nooit bij wie het allemaal terecht komen, maar de mensen waarmee gelachen worden, weten wel van wie het afkomstig is.

Af en toe een mopje kan geen kwaad, maar pas toch maar op, want sommige mensen kunnen wel eens verassend uit de hoek komen en dit bedoel ik niet in de positieve zin.

Ik vind het spijtig dat deze uitspraak komt. Ik begrijp dat we in onze samenleving niet bot en grof moeten zijn. Maar als je niet begrijpt dat een mop "voor te lachen" is, dan vind ik dat bijna een handicap. Rond deze stelling heb ik een perfect bijpassend filmpje(http://www.youtube.com/watch?v=JcCOktdsz-0 ) gevonden.
Hans Teeuwen is misschien soms een brug te ver i.v.m. humor. Maar in dit fragment (dat ook bekroond is tot tv-moment van het jaar in Nederland) komen wel veel uitspraken voor die voor mij wel een vorm van waarheid met zich meebrengen.

__________________
“He who asks a question is a fool for five minutes; he who does not ask a question remains a fool forever”

Ik begrijp de opmerking, maar het is gewoon dat mopjes over godsdienst meestal niet echt aanvaard worden door moslims. Maar zo zijn er ook over andere culturen 'gebieden' die enorm gevoelig liggen.

Maar je zal ook niet snel tegen een onbekende een mop vertellen, dus meestal weet je wel tegen wie je zulke moppen kan en mag vertellen.

Maar wat is nu net gevoelig liggen? Als je een gehandicapt persoon bent en er wordt tegen jou een mopje over een gehandicapte gemaakt, oké dat is wel gevoelig liggen. Maar naar mijn mening is geloof/huidskleur/... nog altijd geen reden waarom een mopje niet meer grappig zou zijn? Zoals eerder aangehaald lacht een blondje even goed met domme blondjes moppen, is dit dan ook 'discriminatie'?

In onze maatschappij is er gewoon zoveel onverdraagzaamheid dat men een mopje direct als een belediging gaat zien. Tegenwoordig is zelfs vriendelijk hallo zeggen tegen iemand ook al een reden om die persoon in mekaar te slagen. Dit is niet enkel het probleem van de Islam, maar van de hele maatschappij, gebrek aan verdraagzaamheid en relativeringsvermogen. Niet alles moet zo serieus genomen worden, het leven is soms al triestig genoeg.

Mensen die niet met een mop kunnen lachen zijn mensen die zich aangevallen voelen door de mop, en het niet kunnen relativeren. Zoals hieronder al gezegd is, wij maken bijvoorbeeld toch ook moppen over Nederlanders. En zij maken op hun beurt dan weer moppen over Belgen. De meerderheid voelt zich dan toch niet gekwetst? En een blondje lacht toch ook om een domme blondjes mop?! Ik denk dat je gewoon moet opletten aan wie je de mop verteld. Als je weet dat een persoon snelgeraakt is door een mop, kan je het beter laten. Zelf vind ik dat zulke moppen wel moeten kunnen. Ik heb er helemaal geen problemen mee.

Ik vind dit toch iets delicaats. Zomaar even zeggen dat het geen kwaad kan om dergelijke mopjes te maken, vind ik een beetje ongepast. Ik zou er perfect kunnen inkomen dat moslims zich beledigd zouden voelen. Voor hun is 'geloof' in het algemeen veel belangrijker dan voor ons. Langs de ene kant sluit ik mij aan bij de gedachte "Het is toch niet slecht bedoeld?", maar langs de andere kant denk ik, als wij als Belg in Turkije zouden wonen, en ze komen daar met een mopje als "Hang een hakenkruis in je wagen en er zal geen Belg hem nog stelen", zouden wij daarmee kunnen lachen? Bovendien zit er een negatieve veronderstelling achter dit grapje dat moslims stelen. Ik zou toch maar oppassen met dergelijke zaken, ze kunnen vaak kwetsender overkomen dan we zelf bedoelen.

Ik moet mijn mening hier toch lichtjes in herzien.
Het is ergens toch wel begrijpelijk dat mensen dit als beledigend aanzien, als dit een gevoelig punt is voor hun geloof. Als mensen streng gelovig zijn kan dit wel beledigend overkomen. Maar ik blijf ook wel van mening dat een mopje wel gemaakt moet kunnen worden, wat is het leven nog waard als er niet meer gelachen kan worden?

Moet absoluut kunnen. Groepen die niet beledigd mogen worden, winnen aan macht. En macht maakt corrupt. Laat humor dan ook een vorm van kritiek zijn. Een drijvende kracht om de zaken continu in vraag te stellen.

__________________
'I have never let my schooling interfere with my education.'
-- Mark Twain

Lachen en lachen is twee, denk ik dan.
De grens tussen 'het kunnen relativeren' en 'het aanvoelen als een belediging' verschilt in mijn ogen van situatie tot situatie en persoon tot persoon. Eveneens de reactie is hiervan afhankelijk. Misschien kwets ik iemand, misschien zorg ik er voor dat iemand zelfvertrouwen verliest of misschien maak ik wel iemand heel erg agressief...

Kan ik in het algemeen zeggen of deze moppen kunnen of niet? Nee, dat denk ik niet. Ik kan niet spreken vanuit de ogen van de betrokken personen, wel vanuit mezelf.

Humor aanzie ik ook als een noodzakelijke factor in de samenleving, net als relativeringsvermogen. Maar dat wil niet zeggen, dat dit bij iedereen zo is. Als ik twijfel of een grap nét wel of niet kan, dan opteer ik toch voor stil te zwijgen, zeker als ik mensen er mee raak die ik niet persoonlijk ken.
Het risico om iemand te kwetsen of zelfs geweld, agressie te creëren, is het in mijn ogen niet waard om eens een secondje te lachen.
Als je een mopje maakt over iemand uit je omgeving, kan je misschien al enigszins de reactie inschatten en zo niet, heb je ook de mogelijkheid om het te gaan rechtzetten. Doe dat maar eens met een moslim die jou in Antwerpen heeft zien rijden met varkensvlees aan je spiegel...