Britse mama vindt na 12 jaar topje van biljartkeu in neus

Met een achternaam als Faill kan pech je al eens achtervolgen. De 31-jarige Chantel kan ervan meespreken. Twaalf jaar lang had de Britse last van hoofdpijn, ontstekingen en griepsymptomen. Geen enkele dokter kon haar helpen tot ze tijdens een enorme hoestbui het topje van een biljartkeu uit haar neus brieste, zo schrijft The Sun.

In 1999 was Chantel, mama van drie, in een pub met vrienden. Een van hen had een biljartkeu vast toen hij haar een stevig knuffel gaf. De top van de keu floepte daarbij pardoes in haar mond, waarna ze naar het ziekenhuis moest worden gebracht. Daar kreeg ze medicatie tegen de pijn. Een röntgenfoto werd niet gemaakt. Het topje van de keu kwam vervolgens in haar kaakbeen terecht. Na twaalf jaar aanhoudende nies- en hoestbuien vond het prulletje zijn weg naar buiten via haar neus. (AD/dea)
17/11/11 16u07
Het Laatste Nieuws

Mening:
Ocharme, de vrouw! Is het nu toeval of niet? Haar achternaam is Faill en dan maakt ze zo'n ongewone dingen mee. Volgens mij zit het lot hier voor iets tussen. Langs de andere kant vind ik het wel behoorlijk schandalig dat de dokters dit over het hoofd hebben kunnen zien. Het is toch niet dat een biljartkeu zo klein is? Ze hebben nooit geweten wat de arme vrouw mankeerde. Ze hebben dan ook nooit alles geprobeerd. Ze hebben bijvoorbeeld nooit röntgenfoto's genomen, iets wat voor mij toch voor de hand liggend is. Ze wilden er vanaf en gaven de vrouw maar wat pillen.

Haaaatsjie!

Wat een verzorging ...

Als iemand zo lang rondloopt met klachten die maar niet minderen of weggaan, dan moeten de dokters toch eens wat verder nadenken?
Waarom duurde het zo lang allemaal?
Een foto is toch snel gemaakt, en het had de vrouw al jaren eerder kunnen helpen.

Ik begrijp niet dat, toen ze in het ziekenhuis werd opgenomen ze niet meteen opzoek zijn gegaan naar het topje. Je zou toch verwachten dat ze meteen opzoek gaan naar het topje. Ik zou als dokter precies meteen een Röntgenfoto maken, om zo de plaats van het topje te bepalen en zo het weg te kunnen halen. De dokters die de vrouw na het incident hebben onderzocht hebben in mijn ogen ook fouten gemaakt. Ook zij hadden moeten proberen het topje te vinden.

Dit bewijst nog maar eens dat ondanks hoe ver we staan met de technologie. We als mensen niet perfect zijn en dus ook niet ons onderzoek. we kunnen dus nooit niet volledig objectief zijn en zullen subjectief zijn. Want zeg nu zelf 12 jaar is toch wel een heel lange tijd.

Het is heel bizar dat het twaalf jaar duurde vooraleer het topje teruggevonden is. Waarom werden er niet meteen röntgenfoto’s genomen? Ik denk dat op die manier het ‘verloren object’ toch veel sneller zou gelokaliseerd zijn. We leven toch in de 21ste eeuw, dan mag je toch wel veronderstellen dat men de wetenschappelijke vooruitgang gaat aanwenden om zulke dingen te vermijden. Wat mij ook verbaast en wat hieronder ook al vermeld wordt, is dat er niet onmiddellijk naar het topje is gezocht. De vrouw wist dat ze het ingeslikt had, dus konden ze haar in het ziekenhuis toch even onderzoeken. In plaats daarvan kreeg ze medicatie om het euvel te verhelpen. Ik vraag mij eigenlijk wel af hoe een pilletje kan helpen wanneer je iets ingeslikt hebt. Of waren die misschien bedoeld om ‘vreemde objecten’ uit het lichaam uit te drijven? Of was het misschien motilium om de maaglasten te verminderen? In ieder geval is dit opnieuw een getuigenis van de van de laksheid van sommige dokters of van het personeel op de spoeddienst van het ziekenhuis.
Hoogstwaarschijnlijk zal dit niet de eerste keer, noch de laatste zijn dat een patiënt te laat of misschien zelfs niet wordt verder geholpen. Gelukkig is de vrouw nu verlost van het onwennig gevoel, maar dit voorval had zeker voorkomen kunnen worden.