Andere wetten

Oscar van den Boogaard


Ik moet vaak vechten tegen mijn onverdraagzaamheid. Ik kan niet tegen lawaai, domme mensen op de televisie en kuddes in drukke winkelstraten. Ik heb van spiritueel leraar Eckhart Tolle geleerd mezelf zo transparant mogelijk te maken en alles gaat door me heen.


In de trein zit een man keihard te telefoneren. Een jaar geleden zou ik zijn opgesprongen om hem tot stilte te manen, nu maak ik mezelf keurig doorzichtig. De een na de andere reiziger verlaat het treinstel zonder iets te zeggen. Jezelf oplossen, de andere kant opkijken, weglopen, is dat verdraagzaamheid of de angst om onverdraagzaam te zijn?

Hoofddoeken maken geen lawaai, ze zijn anderen niet tot last, maar het is het lawaai van de stilte. Wat wordt er onder al die hoofddoeken gedacht?

Een foto in de krant van gesluierde vrouwen voor het Antwerps Atheneum met megafoons doet me huiveren. Nu zijn het tientallen, straks honderden, dan duizenden. Nu roepen ze dat ze een hoofddoek aan willen in de klas, maar wat roepen ze straks? Als ze nog zelfbewuster zijn en met nog veel meer?

Volgens traditionele koranuitleggers is de hoofddoek in het leven geroepen ter 'bescherming' van de vrouw omdat ze zonder hoofddoek de lusten van mannen zou kunnen opwekken. Voor actiegroepen op het terrein van emancipatie, feminisme en mensenrechten is de hoofddoek daarom een symbool van vrouwenonderdrukking en seksuele discriminatie.

Ongelooflijk daarom dat de protesterende vrouwen bij het Antwerps Atheneum zich juist beroepen op emancipatie. 'Baas in eigen buik' uit de jaren zeventig is nu verworden tot 'Baas over eigen hoofd'. 'Wij vinden dat jongeren het recht hebben om zelf te kiezen hoe ze hun religie beleven en hun identiteit ontwikkelen', zeggen de initiatiefnemers. 'Wij geloven noch in een verbod, noch in een verplichting.'

Hoofddoek is emancipatie, verbod is discriminatie? Ik sta met mijn oren te flapperen en weet niet meer wat ik moet denken. Het verwijt te discrimineren is een klap in het gezicht.

De islamisering van de wereld baart me enorme zorgen. Boven de wereld die door vorige generaties voor ons is bevrijd (uit de handen van nazi's en onderdrukkende religies) trekt een sluierbewolking. In onze transparante open samenleving sijpelen denkbeelden binnen die tegen vrijheid en openheid zijn gericht. In naam van de vrijheid worden de sluiers in de openbare wereld afgedwongen.

Ik schrok van de volgende ingezonden reactie op het debat in deze krant. Op één september 2009 omstreeks 15.59uur, schreef Rachid Rachiddi: 'Bij deze hebben de vele Vlamingen hun ware aard laten zien, het wordt tijd dat de Moslimleiders rechtstaan, De Moslimvrouw heeft het recht een hoofddoek op te zetten, en de Moslimman heeft het recht om een baard te laten groeien, ik spreek niet over “criminele moslims, dat is totaal iets anders, Wij Moslims zowel Turken, Pakistanen, Marokkanen, Arabieren, Berbers en Bekeerlingen, betalen belastingen, respecteren andere wetten, maar de wet op de Godsdienstvrijheid wordt met beide voeten overtreden, En het moet gedaan zijn met racistische opmerkingen te maken zoals “ga terug naar uw land, hetgeen ik hier heb gelezen is voor mij voldoende om een rechtszaak aan te spannen en ja zelf om de identiteit achter te halen van de racistische, flagrante opmerkingen, en dit in 2009, hetgeen ik bepaalde Vlamingen wil zeggen, is, de Islam is aan het stijgen, en dit kan niemand tegenhouden.'

Hier is een moslim aan het woord die in uitstekend Nederlands een beroep doet op godsdienstvrijheid. De zinsnede dat hij 'andere wetten' respecteert baart me zorgen. Religieuze wetten mag hij voor zichzelf respecteren samen met zijn broeders en zusters maar niet afdwingen in de openbare wereld. Die moet namelijk vrij zijn van religie. Om een plek te zijn waar iedereen gelijkelijk samen kan zijn zonder zich te beroepen op eigen wetten. De briefschrijver meldt wat wij allen het liefst niet willen weten: 'de islam is aan het stijgen'. In de grote steden in Nederland is Mohammed de meest populairste jongensnaam.

Ik wil dat iedereen gelukkig is en doet waar hij zin in heeft, maar religieuze wetten in onze openbare wereld zijn onaanvaardbaar. De cruciale vraag is of een hoofddoek een uiting is van godsdienstvrijheid of van een (onvrije) verplichting opgelegd door een religieuze wet. Ook als je vrijwillig een doekje draagt is het toch op grond van een islamitische wet?

Ik ben bang voor een religieuze staat binnen een openbare staat die groeit als en spierbal in een te strak shirt. De directrice van het Antwerps Atheneum probeert voorzichtig maar duidelijke de twee gescheiden werelden binnen de openbare klaslokalen op te heffen. Een samenleving waarin mensen buiten hun religie om kunnen samenkomen om samen mens te zijn. Hebben de moslims zelf daar ook niet behoefte aan?

Oscar van den Boogaard is schrijver.


DS, 04-09-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB