Letterlijk wil "banlieue" niets anders zeggen dan "voorstad", maar het woord is synoniem geworden voor de troosteloze buitenwijken aan de rand van grote Franse steden. Vandaag maakt president Emmanuel Macron zijn plannen bekend om de problemen van de banlieues aan te pakken. En problemen zijn er, en al veel langer dan vandaag.

Grauwe pleinen, troosteloze woontorens, drugsdealers in de portieken. Franse banlieues contrasteren scherp met de (binnen)steden die nauwelijks enkele kilometers verderop liggen.

"Frankrijk is in tweeën verdeeld. Er heerst segregatie", zegt oud-burgemeester Stéphane Gatignon van de banlieue Sevran aan correspondent in Frankrijk Frank Renout, in "De ochtend". "Bevolkingsgroepen leven volkomen gescheiden. Een banlieue als Sevran is arm, en er wonen zo'n 70 nationaliteiten. Even verderop, in Parijs, woont de blanke elite en is er overal rijkdom."

Volgens Gatignon hebben opeenvolgende Franse regeringen niets gedaan om die toestand te veranderen. Integendeel. "De overheid wil ze graag zo houden. Ze zet de kwetsbaren en de kansarmen, en al hun problemen, samen in de banlieue. Ze weigert om de scheidslijn die door Frankrijk loopt te doorbreken."

Stéphane Gatignon is 17 jaar lang burgemeester geweest van de voorstad zo'n 20 kilometer ten noordoosten van Parijs. Sevran staat bekend als een probleembanlieue. Islamoloog Gilles Kepel noemde het stadje in 2016 nog "het Franse Molenbeek", omdat het een groeiend aantal Syriëstrijders telde. Sevran is ook een draaischijf voor hasjhandel.

Daarnaast komen alle problemen er samen die typerend zijn voor alle achtergestelde banlieues. En die problemen zijn niet min, blijkt -weer maar eens- uit recente overheidscijfers.

De armoede is in de banlieues drie keer zo hoog als het landelijk gemiddelde: 42 procent van de inwoners leeft onder de armoedegrens. Een kwart van de inwoners is werkloos, nog eens een kwart verlaat de schoolbanken zonder diploma. Eveneens een kwart van de mensen voelt zich niet veilig in zijn eigen omgeving.

Meer dan 5 miljoen mensen
Samengeteld gaat het over een aanzienlijk aantal mensen. Er wonen meer dan 5 miljoen mensen in de ruim 1.300 achterstandswijken die Frankrijk telt.

"Zij voelen zich in de steek gelaten door de overheid", zegt Gatignon. "Er is hier zoveel nodig, maar we krijgen van alles minder dan wat de rest van Frankrijk heeft: politieagenten, mensen bij justitie, leraren. Ik heb mijn middelen voortdurend zien achteruitgaan. In 2001 had Sevran nog 130 politieagenten. Vandaag zijn dat er 80."

De mediagenieke Gatignon, lid van de Groenen, was jarenlang de spreekbuis van de banlieues. In 2011 vroeg hij de steun van het leger in de strijd tegen drugshandelaars. Een jaar later ging hij in hongerstaking uit protest tegen het slinkend aantal middelen waarmee Sevran en andere banlieues het moesten rooien.

De handschoen in de ring gooien, zou hij pas doen "als hij er niet meer in geloofde", zo zei hij zelf. Twee maanden geleden was het zover. Na 17 jaar kondigde Gatignon aan dat hij ontslag nam als burgemeester van Sevran. Hij was "uitgeput", zo zei iemand uit zijn omgeving in de Franse pers.

"Marshallplan"
Toch zal uitgerekend hij uitkijken naar de plannen voor de banlieues die president Emmanuel Macron bekendmaakt. Een maand geleden kreeg Macron een uitgebreid advies van oud-minister Jean-Louis Borloo. Hij pleit voor een soort "marshallplan", een landelijk actieplan voor de banlieues, met een kostenplaatje van zo'n 48 miljard euro. Macron lijkt echter niet geneigd om daarop in te gaan.

Gatignon ziet het rapport van Borloo als "het plan van de laatste kans". "Als Macron de aanbevelingen niet volgt, wil dat zeggen dat de staat de banlieues en hun 5,5 miljoen inwoners laat vallen", zei hij twee maanden geleden in de Franse pers.

"We hebben zo'n sterk rapport nodig, Macron moet dat begrijpen", zei Gatignon ook nog. Want "de Franse banlieue, dat is Frankrijk. En het is vooral het Frankrijk van de toekomst".

Bronvermelding: 22/05/2018, VRT Nieuws
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/0...n-de-banlieue-/

Eigen mening: ik kan mij geen leven in de banlieue voorstellen, dit is geen aangename omgeving om te vertroeven laat staan om in te wonen. Daarom ben ik blij dat de huidige president van Frankrijk namelijk Macron hier verandering in wil brengen. Zijn voorgaande presidenten hebben niks aan de situatie gedaan en wilden dat de armen mensen bijeen gedropt bleven waardoor zij niets aan de situatie wilden veranderen. Gelukkig worden er plannen opgesteld om deze armoedige mensen op weg te helpen naar een gelukkiger leven, want deze personen verdienen het om behandelt te worden op dezelfde manier als de blanke inwoners van de Parijse binnenstad. Het is niet eerlijk dat alle rijkdom in Parijs zich enkel vertroeft in het centrum. Ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat de inwoners van de banlieues zich in de steek gelaten voelen. Hopelijk kan Macron hun toekomst een beetje rooskleuriger maken.