Amerikaanse vrijgevigheid op Filipijnen niet zo onschuldig

Terwijl Peking bleef twijfelen wat het moest doen voor de Filipijnse slachtoffers, vlogen de Amerikanen massaal hulp aan in de Chinese achtertuin. Wie denkt dat het om zuiver altruïsme gaat komt bedrogen uit.
De Filipijnen helpen of niet, dat was een vraag waar de Verenigde Staten niet lang over moesten nadenken. De tyfoon Haiyan was het land nog niet uit, of er werd al een vliegdekschip uitgestuurd dat in de buurt lag.

De snelle en grote militaire operatie was indrukwekkend. Daar bovenop kwamen nog miljoenen dollars. Wat een verschil met de eerste Chinese reactie van amper 100.000 dollar. Zelfs Ikea en Coca-Cola gaven een pak meer dan de tweede economie ter wereld.

Dat de Chinese burgers die vervelende Filipijnen liever niet hielpen, klonk het in officiële kranten. Uiteindelijk liggen de twee landen politiek al maanden op ramkoers over enkele betwiste eilanden. En in China had de superstorm toch ook dodelijke slachtoffers gemaakt?

Pure politiek?

Het grote vertoon van de Amerikanen werd als pure politiek afgedaan. De Filipijnen liggen inderdaad strategisch voor Washington. Vroeger hadden de VS nog een grote militaire basis in het noorden van het land. In de jaren negentig werd die grotendeels gesloten.

De onderhandelingen om er weer voluit aan de slag te gaan, lopen volop, maar stoten op heel wat verzet van Filipijnse burgers. De massale hulp is dus handig om het eigen imago wat op te poetsen en voor meer welwillendheid te zorgen, zowel in Manila als bij de bevolking.

De Amerikanen hebben de afgelopen dagen getoond wie een echte vriend in de regio is, zo lijkt het wel. Sinds de relatie met China verzuurd is, komt de goede relatie met de Amerikanen de Filipijnse regering nog beter uit.

In hun achtertuin

Niet verwonderlijk dus dat er binnen China al snel kritiek op de eigen houding kwam. Het stak dat de Amerikanen militair zo met hun spierballen rolden in hun achtertuin. Zelfs al was het voor de goede zaak.

Intussen heeft Peking gereageerd op de kritiek. De hulp werd opgetrokken van 100.000 dollar naar 1,6 miljoen. Maar toch.

Bron: De Standaard, http://www.standaard.be/cnt/dmf20131118_003, 18/11/2013

Mening: Ik denk dat dit weer een typisch Amerikaanse strategie is. In Irak gingen ze ook helpen voor de dictator weg te helpen. Later bleek dat ze enkel opzoek waren naar olie. We mogen er natuurlijk ook niet te pessimistisch kijken. Het is goed dat Amerika wel een helpende hand uitreikt. Dit kunnen we niet zeggen van China. We kunnen dus concluderen: goed voor de bewoners van de Filipijnen dat de Amerikanen komen helpen, maar er zijn weer bijbedoelingen bij.

Wie verrast is over dit bericht is behoorlijk naïef. Natuurlijk zit er iets achter de grote hulp acties die de VS direct hadden opgezet. Maar eerlijk gezegd denk ik dat het de mensen die in het rampgebied wonen momenteel maar weinig kan schelen waarom er geld en hulp komt, als het maar komt. Natuurlijk zijn deze motieven eerder bedenkelijk maar zulke zaken zijn moeilijk de wereld uit te helpen en er is moeilijk iets tegen te beginnen. Ik vind het wel heel belangrijk dat mensen bewust zijn van de echte redenen voor de hulp, zodat ze met een realistische blik naar de wereld kunnen kijken.