Dat mensenrechteninstituut, voor wanneer is dat?


In een ruime straal rond Brussel wenen honderden mensen om hun dierbaren, van welk soort wapentuig ze ook het slachtoffer zijn geworden en wie het ook heeft afgeschoten. En Geert Hoste maakt zich kwaad.


Toen ik vrijdagmorgen de vliegtuigmodus van mijn telefoon uitschakelde, rinkelde onmiddellijk de beltoon. Topchef Roger Vandamme meldde me dat er aan boord van het neergeschoten vliegtuig een paar goede kennissen van ons zaten. Amper bekomen van de schok belde mijn vrouw met haar uitgever. Ook daar tranen: bij het Amsterdams WPG bleken een medewerker en zijn vriendin te zijn omgekomen in Oekraine.

Terreur komt inmiddels dichter bij dan ooit. Daarom wil ik de oproep die ik deed bij het begin van de verkiezingen nog eens herhalen. Een oproep die ik nu heel direct richt aan alle onderhandelaars, huidige en toekomstige bestuurders: maak een krachtige vuist voor de mensenrechten. Spreek duidelijke taal. Als jullie het niet doen, wie dan wel?


Voetballend dan maar

Veertien dagen geleden zei minister Reynders in Brazilië: De Rood Duivel zijn zeer belankrijk voor de imaag van Belge. Ze hadden net tegen Rusland gespeeld.

Straks trekken de Belgian Devils naar Israël voor een volgend partijtje. Tous Ensemble! Waar is da Feestje? Voor alle duidelijkheid: ik ben geen voorstander van boycotten van Olympische Spelen of voetbaltoernooien. Het zijn mogelijkheden voor bestuurders en staatslieden om in een ander, minder politiek kader rond de tafel te zitten en te praten. Davos mag ook. Maar práát dan ook, durf op tafel te kloppen! Ik vind het tenenkrullend dat Elio Di Rupo een bak Belgisch bier verwedt met Obama over de uitslag van een voetbalwedstrijd. Maar dat, als ze samen hulde brengen aan de slachtoffers van de oorlog in Waregem, de premier geen woord rept over de Amerikaanse kernwapens in ons land. En dat we daar wel eens vanaf zouden willen.


Geen commentaar? Wel wegkijken?

We moeten vragen stellen. Luidop. Willen we gas of olie uit landen die de mensenrechten schenden? Willen we wel technologie leveren aan dergelijke landen? Gaan we de ene dag vrolijk lachend op de foto bij het sluiten van een handelsakkoord en een week later diep bedroefd weduwen en kinderen troosten of begraven? Zonder commentaar? Is dat wat we willen? Wegkijken?

De beestachtigheden in Oekraïne, Gaza, Syrië en Afrika kunnen plaatsvinden omdat er landen en kooplui zijn die wapentuig leveren. Laten we er dan ten minste voor zorgen dat er geen wapens of wapenhandelaars uit ons land bij betrokken zijn. Dat is wel het minste. Niet uit België, niet uit Vlaanderen, niet uit Wallonië, niet uit Brussel. Want die bevoegdheden zijn in ons land verdeeld.

In het vorige federaal regeerakkoord van 1 december 2011 staat te lezen: ‘Om onze internationale verbintenissen na te leven moet er, in overleg met de Gemeenschappen en de Gewesten, een nationale mensenrechtencommissie worden opgericht.’ Hopelijk verdwijnt deze gedachte niet ergens onder tafel of in de prullenmand. In het licht van de actualiteit dring ik aan bij de regering van lopende zaken en de toekomstige regering, zij aan zij met Amnesty International,: maak werk van het beloofde Mensenrechteninstituut. Nu.


DS, 19-07-2014 (Geert Hoste)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB