|
|
Onderwerp Opties | Zoek in onderwerp | Waardeer Onderwerp | Weergave Modus |
#1
|
|||
|
|||
Games kunnen heel nuttig zijn in de klas
Ik denk dat er inderdaad leerlingen zijn die door het spelen van games beter Engels kunnen spreken, of in ieder geval een grotere woordenschat krijgen.
Bij mij is dit niet het geval. Ik speel zelf ook wel van die gamespelletjes maar het Engels vind ik toch niet simpel om te begrijpen en mijn woordenschat wordt er niet door uitgebreid. Ik denk dat leerlingen zullen denken dat spelletjes spelen voldoende is om te leren. Het huiswerk zullen ze niet meer maken want de spelletjes spelen zijn voor hen leuker en "leerrijker". Tegenwoordig zitten er bij de leerboeken cd-roms bij waarmee leerlingen de leerstof toch op een leukere en speelsere manier kunnen inoefenen. Dit hoeft daarvoor toch geen game te zijn?! Ik denk dat leerlingen meer leren uit deze cd-roms dan dat ze spelletjes spelen want daar primeert het spelen ten opzichte van de leerstof. |
#2
|
||||
|
||||
Vlaams onderzoek pleit voor games in de klas
Het klassieke Civilization waarin de speler een beschaving van nul moet opbouwen en die ook een eigen politieke structuur moet geven, kan handig zijn in lessen over politieke geschiedenis. De Vlaamse overheid onderzoekt of videogames interessant zijn als leermiddel in het onderwijs. 'Jongeren die games spelen, hebben een voorsprong', zegt de Gentse professor onderwijskunde Ronald Soetaert. Het spelen van videogames, als ze juist zijn uitgekozen, bevordert de talenkennis, het probleemoplossend denken en de wereldoriëntatie van leerlingen, zegt Soetaert. Volgende week worden de resultaten voorgesteld van een grootscheepse studie van het Vlaams Instituut voor Wetenschappelijk en Technologisch Aspectenonderzoek (viWTA), waarin het economische, culturele en educatieve nut en belang van games is uitgespit. Het onderwijsluik werd onder meer samengesteld door professor Ronald Soetaert, een Gentse professor onderwijskunde. Die stelt, zonder meer, dat het tijd wordt dat bepaalde videogames hun plaats krijgen in het klaslokaal. Het klassieke Civilization bijvoorbeeld, waarin de speler een beschaving van nul moet opbouwen en die ook een eigen politieke structuur moet geven, kan handig zijn in lessen over politieke geschiedenis. Leerlingen een recensie laten schrijven over een game scherpt niet alleen hun pen, maar doet hen ook de vaak ingewikkelde verhaalstructuur in bepaalde videogames doorgronden. En zelfs als illustratief element kunnen videospelletjes tellen: als in de les geschiedenis de geallieerde landing in Normandië wordt behandeld, kan dat evengoed met een speelsessie van oorlogsreeks Medal of Honor als met prentjes. "Games leveren een zeer intelligente leeromgeving", zegt Soetaert. "Je kunt er tal van dingen tegelijk mee leren: wie een spel in het Engels speelt, doet op een erg organische manier talenkennis op, maar leert ook eenvoudige problemen oplossen. We hebben er zelf al mee geëxperimenteerd en de resultaten waren zeer bevredigend." Soetaert haalt een deel van zijn ideeën bij de Amerikaanse pedagoog James Paul Gee, die in 2003 ontdekte dat een groot aantal Amerikaanse jongeren na school een hele hoop nieuwe informatie, concepten en vaardigheden leren door de videospelletjes waarmee ze zogezegd hun tijd verdoen. Games drijven spelers naar de top van hun vaardigheden, omdat ze de moeilijkheidsgraad telkens een stuk opvijzelen. Die vaardigheden omvatten, volgens Gee, onder meer micromanagement: strategische spelletjes doen de speler met tientallen variabelen jongleren, die ze tegelijk in het oog moeten houden. Voorbeeld: een jongere die het stedenbouwspelletje Sim City speelt, moet tegelijk de tevredenheid van de bevolking, de criminaliteitsgraad en de begroting in de gaten houden. "Dat zijn dingen die ze op hun cv moeten zetten", opperde Gee enkele jaren terug in een opiniestuk in het Amerikaanse maandblad Wired. Plant zo'n krachtig leermiddel als videogames in scholen, waar het deskundig wordt aangewend door een leerkracht, en de bijdrage is ontegensprekelijk, stelt Soetaert. Alleen op gebied van middelen wordt het moeilijk, denkt hij: scholen zullen niet staan te springen om videoconsoles met richtprijzen van 300 à 400 euro aan te kopen. Maar misschien levert het onderzoek voldoende op om de Vlaamse overheid tot actie of steun te dwingen. "Als de resultaten van het onderzoek dwingend genoeg zijn, zullen we daar conclusies en beleid aan koppelen", zegt Ward Verhaeghe, woordvoerder van Vlaams onderwijsminister Frank Vandenbroucke (sp.a). (Ronald Meeus) Bron: www.demorgen.be, 31/01/08
__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit. Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..." - Socrates, 2400 jaar geleden... - |
#3
|
||||
|
||||
@Laurianne: Het argument dat dhr. Soetaer aanhaalt is ook niet dat games interessant zijn om leerstof (cfr. kennis) over te brengen, maar vooral ook voor het aanleren van bepaalde vaardigheden:
Citaat:
Citaat:
Probeer zulke vaardigheden (en dit is nog maar een kleine greep uit het aanbod) maar eens aan te brengen in een schoolcontext/les. En wat de leerstof betreft: ik ben ervan overtuigd dat jongeren die 'Civilization' of 'Age of empires' spelen, tijdens de lessen geschiedenis veel beter mee zijn dan hun niet-gamende klasgenoten. In die spellen kies je nl. een bepaald volk (Assyriërs, Perzen, Sumeriërs, Egyptenaren en een hele hoop anderen) waar je mee speelt, je tegenstander(s) spelen met - logisch - 1 of meerdere van de overblijvende volkeren. Elk volk heeft gebouwen specifiek voor dat volk (de Egyptenaren bijv. pyramides) en elk volk heeft ook speciale eigenschappen die geschiedkundig correct zijn. In Civilization heeft zelfs elk volk een bepaalde 'Favorit civic' waarmee je het spel het beste kan winnen (Arabië = theocratie, Egypte = erfelijke troonsopvolging enz.). En dit zijn nog maar 2 van de zoveel spellen. Het gaat uiteraard niet om simpele shoot-em-up-games zoals Unreal of Quake, waar het enige dat je moet doen is zoveel mogelijk tegenstanders neerknallen. Afgezien van reflexen en wat Engelse woordenschat leer je daar niet veel uit volgens mij. Andere spellen zoals 'Myst' zijn zogenaamde point-and-click-adventures waarin de speler door te klikken op objecten ingewikkelde puzzels moet oplossen om een volgend element van het verhaal te verkrijgen. En geloof me: dat zijn geen simpele legpuzzels, je moet vaak serieuze wiskunde toepassen om ze op te lossen. Sorry, maar dan heb ik liever dat mijn kinderen zulke spellen spelen dan de hele avond voor de buis hangen en hun tijd verdoen met programma's als Familie (no offence familiekijkers), Idool of Big Brother. Natuurlijk gaat er niets boven een 3de generatie gezelschapsspel
__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit. Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..." - Socrates, 2400 jaar geleden... - |